เราช่างโหยหาคลื่นลมแห่งโชคชะตา
ท้ายที่สุดจึงพบว่า
ทัศนียภาพที่งามที่สุดของชีวิต
กลับเป็นความสงบและเยือกเย็นในใจ
เราช่างเคยคาดหวังการยอมรับของโลกภายนอก
ท้ายที่สุดจึงรู้ว่า
โลกเป็นของตน ไม่เกี่ยวกับใครอื่น
ทางโค้งเดินให้ตรงคือความฉลาด
เพราะพบทางลัด
ทางตรงเดินอ้อมคือเปิดใจ
เพื่อดูทัศนียภาพข้างทางได้มากขึ้น
หนทางไม่ได้อยู่ใต้เท้า ทางนั้นอยู่ในใจ
ฉากหนึ่งในโลก
บางครั้งเอื่อยเฉื่อย บางคราตึงเครียด
บางครั้งกลัดกลุ้ม บางคราเริงร่า
วันแล้ววันเล่า วัยวันเดินตามวงปี
จากวัยเด็กสู่วัยชรา
ชีวิตโลก เท่านั้นเอง
หน้าต่างบอบบางบานหนึ่ง
กันหมอกฝนที่แปรเปลี่ยนไปทุกเช้าค่ำได้
แต่ไม่อาจกันกลิ่นดอกไม้หอมที่สายลมอ่อนพัดโชยมา
มองเห็นทุกข์สุขธรรมดาแห่งชีวิตได้
กลับไม่อาจมองฝ่าความผันผวนวกวนแห่งอนิจจัง
อาจมีสักวัน
เราชราลงจนเดียวดายไร้ที่พึ่ง
เมื่อหลากเรื่องหลายราวล้วนลับตาไป
ก็ปลูกโพสักต้นลงในใจ
ขอเพียงความว่างสักนิด ความเมตตาสักหน่อย
ยามนั้น ปล่อยให้กาลเวลาไหลไปเงียบๆ
ชีวิตมีความรักความรู้สึก ไม่เกี่ยวกับสายลมแสงจันทร์
ชีวิตดั่งสายน้ำไหล หลังจากกระเพื่อมกระจายไป
แม้ดอกไม้ร่วงก็เหมือนแฝงความเมตตา
การจากพรากก็กลายเป็นการขอบคุณต่อวันคืนที่ล่วงไป
ในกระบวนการแห่งชีวิต ไม่ขอตวัดพู่กันจนหมึกกระเด็นกระจาย
ขอเพียงกางกระดาษออกสักม้วน จารบทกวีเรียบๆ สักบท
มีเพียงเช่นนี้ วันคืนที่เดินผ่านมา
จึงไม่ถึงกับทิ้งหน้าว่างเปล่าไว้
แปล : วิภาดา กิตติโกวิท ©ิ #MADMANBOOKS
ภาพ : James McKintosh Patrick - December Sunshine [1949]
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
