แม่ที่เราไม่เคยรู้จัก
เริ่มจากตั้งแต่เราเกิด พ่อกับแม่แยกทางกัน เหตุผลก็เรื่องของเค้าสองคนอะเนอะ ละไว้ละกัน
ก็อยู่กับปู่ย่ามาตั้งแต่จำความได้ เพราะพ่อไปทำงาน โดนล้อมาตั้งแต่รู้ความว่า "ไอ้ลูกไม่มีพ่อไม่มีแม่"โกรธมาก ภาวนามาตลอดของให้ได้เจอแม่ ขอให้พ่อกลับมาหาบ่อยๆ แต่ไม่เคยเลยแม้สักครั้งที่จะขอให้พ่อกับแม่กลับมาอยู่ด้วยกัน ตอนนั้นก็ไม่รู้หรอกว่าทำไมไม่เคยขอแบบนั้น
ไม่ว่าผ่านสิ่งศักดิ์ที่ไหนก็ขอตลอดว่าให้ได้เจอแม่สักครั้ง มาจนอายุราว 17-18 ปี เลิกขอละ จำได้เลยว่า อธิษฐานว่า "หนูจะไม่ขอให้เจอแม่แล้ว หนูอยู่มาได้โดยไม่มีแม่ ไม่รู้จักแม่เลยมาตลอดจะ 20 ปีแล้ว หนูจะอยู่แบบนี้ต่อไป"
ผ่านไปไม่ถึงปี แม่มาหาที่โรงเรียน ประกาศออกไมค์เรียกไปห้องปกครอง ตอนนั้นเรียนคาบคณิตศาสตร์อยู่ จำได้เลยจำได้เป็นภาพเลย แทบจะจำได้ทุกวินาทีตอนนั้นเลย
เดินเข้าไปห้องปกครองด้วยความสดใส เปิดประตูเข้าไปทำไมครูหน้าเครียดเบอร์นั้น คิดในใจเรื่องอะไรเนี้ย ช่วงนี้ไม่เคยทำอะไรผิดเลยนะ ครูถามคำแรก "ใช่แม่เราไหม" คิดในใจ "ใครจะไปรู้ ไม่เคยเจอหน้าแม่ตัวเองเลย รูปสักใบก็ไม่มี" ก็ตอบตามนั้น "ไม่รู้ค่ะ" แต่ในใจคือสั่นไปหมดแล้ว แล้วก็โทรหาพ่อ "พ่อ มีคนมาบอกว่าเป็นแม่ ใช่หรอ" เออ สรุปใช่ว่ะ แม่ว่ะ เห้ยแม่อะ ทำไงดีอ่ะ เจอแม่ แล้วก็จำอะไรไม่ได้แล้ว จำได้แค่ไปยืนส่งแม่กลับ เดินกลับมาห้องปกครอง ครูเข้ามากอด แล้วน้ำตาก็แตกแบบหยุดไม่ได้ เข้าห้องไปเรียนต่อไม่ไหว
แล้วพอจบม.ปลาย ก็มีแม่แหละที่ส่งเสียให้เรียน ป.ตรี
แต่แม่อยู่ ตปท. ตลอด 1 ปี เจอกัน 1 ครั้ง เหมือนไม่รู้จักกันเลย
ทุกวันนี้เรามีครอบครัว วันแต่งงานเราก็ไม่มีแม่ในงาน ลูกเราเกิดมาก็ไม่เคยเจอยาย ยิ่งโควิดด้วย 3 ปี แล้วที่ไม่ได้เจอกัน เวลาก็ไม่ตรงกัน ได้แต่ไลน์ทิ้งไว้
อีก 2-3 ปี มีแพลนจะพาลูกไปเรียน ตปท. ที่แม่อยู่ ก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าจะไหวไหม กลัวจะเข้ากันกับแม่ไม่ได้ แต่ถ้าจะไม่ไป อนาคตลูกก็จะจมอยู่ที่นี่ ก็ไม่ไหวอีกอยู่ดี
การเดินทางในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ก็คือซะว่า
"ทำความรู้จักกับแม่" ก็แล้วกัน
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ แม่
อ ลิ ส า
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
