.......
ซึมเศร้าไม่ใช่เรียกร้องความสนใจ by มานะชัย
...สวัสดีครับ ผมชื่อก็อต ผมอยากออกมาระบายและเล่าให้ฟังว่า ผมอยากจะบอกว่าผมเคยเป็นโรคซึมเศร้า เคยรักษาฟื้นฟูจนรู้สึกดีขึ้นมาช้าๆ แต่วันนี้การประเมินอยู่ทีระดับ 19 หรือระดับรุนแรงหรือเฝ้าระวัง ที่มาเขียนใน Blockdit เพราะผมไม่สามารถบอกเพื่อนหรือใครที่อยู่ใน Facebook ได้ ผมเคยเป็นในช่วง 6 ปีที่ผ่านผมเสียคุณแม่
และก่อนหน้าที่คุณแม่จะเสีย ผมผ่านการสูญเสียมามากมายทั้งเพื่อน ทั้งญาติพี่น้อง หรือแม้กระทั่งคนรักของผม เหตุการณ์นั้นมันทำให้ผมแย่ กลัวการสูญเสีย แต่ก็ไม่ใช่ทีเดียว เรื่องการโดนล้อปมด้อย การโดนบูลลี่ จนถึงท้าตีท้าต่อยทำตัวมีปัญหา อยากจะทำในสิ่งที่ชอบก็โดนมองข้ามหรือมองเปนเรื่องไร้สาระ
ตอนผมสูญเสียคนที่ผมรักไป ประเด็นเรื่องปมต่างๆ จากไม่คิดอะไรเพราะโตมาก เหมือนสมองรื้อฟื้นมันขึ้น จนเกิดความกลัว กินไม่ได้นอนไม่หลับ คิดอะไรไม่ออก คิดแต่ว่า "ฉันจะมีชีวิตอยู่เพื่อใคร" และเพื่ออะไร เคยพยายามจะตายญาติก็คอยหามโรงพยาบาล ทั้งกินยาบำบัด มีคนคอยให้กำลังใจถึงจะรับรู้ แต่ความคิดไม่ตอบสนอง คิดแต่โทษตัวเองกับทุกเรื่อง
ผมจะเครียดแค่เรื่องหน้าที่การงาน มันเปนช่วงที่อยู่ในจุดพีคของชีวิตเลย ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน มีคนรู้จัก แต่หลังจากนั้น จากหน้ามือกลายเปนหลังมือเลย คือผมไม่สามารถที่จะมีความสุขได้อีกต่อไป จากวันนั้นถึงวันนี้ ผมเข้ารักษาฟื้นฟู กำลังใจค่อยๆดีขึ้น และใช้ชีวิตต่อไปได้
ผลประเมิน
แต่สิ่งที่เปนปมฝั่งใจ ผมไม่ชอบการสูญเสีย ไม่ว่าจะจากเป็นหรือตาม เคยลองเปิดใจในเรื่องความรัก คนที่เราคุยหรืออาจจะมองมาเรามีความสุขจริงๆที่ได้คุยหรือรักกัน แต่ที่จริงไม่เลยข้างในความรู้สึกผมกลัวอยู่ตลอด กลัวการที่คนๆนึงหายไปจากชีวิตจน จนเป็นความระแวง จนรู้สึกไม่ใช่เรา
ผมใช้เวลานานหลายปีกว่าจะค่อยๆผ่านมาได้ แต่วันนี้มันกลับมาแล้ว ไม่ได้พยายามเรียกร้องความสนใจหรอก วงเวลาที่มันอาการหนักเครียดหนักมันกระวนกระวาย หาวิธีเพื่อให้ตัวเองดีขึ้น จนวันนี้ผมข่มตานอนไม่นอนมา3 วันติดง่วงน่ะจะหลับแต่เหมือนสมองสั่งให้ต้องเครียดไม่ได้ดูหรืออะไรเขี่ยมือถือไปมา และผลประเมินจากสถาบันจิตรเวช ระดับ19 เอาจริงๆผมแต่ก่อนคิดจะฆ่าตัวตาย
แต่ตอนไม่คิดแต่จะตายก็ได้อยู่ก็ได่ แต่ฉันจะไม่ฆ่าตัวตาย โดนรถชนตายก็ได้
สุดท้ายสิ่งที่ผมจะพูดสิ่งที่ผมเปนคุณอาจจะมองเป็นเรื่องธรรมดา แต่สำหรับเรามันทรมาน เราไม่มั่นใจในการชีวิต เราเหนื่อย ชีวิตเราเปลี่ยน สำหรับคนที่ออกไปจากชีวิตเรา คุณไม่ผิดน่ะ การที่ทีใครเข้ามาในชีวิตได้บอกรัก หรือมิตรภาพที่ดี คนอื่นอาจจะมองว่าผมร่าเริง
ยิ้มทำให้ตลกเฮฮา เหมือนคนมีความสุข
ต่อให้จะไม่มีพ่อแม่แต่ก็อยู่ในครอบครัวที่ไม่จำเปนต้องดิ้นรน มีอยู่มีกินชีวิตสุขสบาย ผมเหมือนคนมีความสุขแต่ข้างในผมไม่มีและไม่มีเลย ต่อให้จะมีแฟนทุกๆคำบอกรักที่อีกฝ่ายมอบให้มันดีน่ะ แต่ข้างในแปปเดียวจริงๆดีไม่ถึง 10 วินาทีก็กลับมาแย่อีกครั้ง
ที่พิมมาถึงตรงนี่ผมนั่งพิมแต่บ่ายโมง จนตอนนี้จะตี2 ไม่รู้ว่าทำไมต้องทำอะไรแบบนี้ สมองตอนนี้ว่างเปล่า ว่างจนคิดถึงวันจะหลุดพ้น ความคิดสลับดีบ้างร้ายบ้าง เสียใจจนตอนนี้มันแย่มากจริงๆครับ
การสูญเสียหรือการที่เราจะไม่มีใครอยู่ในชีวิต จะเปนครอบครัว เพื่อน แฟน ผมกลัว ผมเลยไม่อยากสนิทกับใครแต่สุดท้ายก็เลี่ยงไม่ได้
ผมไม่รู้ว่าชีวิตจากวันนี้ไปจะเปนยังไงผมพยายามควบคุมตัวเอง ยากนะ ผมก็พยายามลืมหาอะไรทำ ฟังเพลง เขียนเพลง คิดคอลัมส์ คิดง่ายคอนเท้นของเพจใน Blockdit สุดท้ายคิดไม่ออกรู้แค่ว่าอยากระบาย อะไรซักอย่าง กับใครอะไรก็ได้
สุดท้ายในอนาคตข้างหน้าผมจะมีชีวิตหรือตาย ขอให้รู้ทั้งหมดไม่ใช่ความผิดของใคร มันเกิดขึ้นเพราะตัวผมเอง..ขอบคุณสำหรับคนที่อ่านถึงบรรทัดสุดท้าย ขอบคุณที่ได้ให้พูดให้ระบาย
- 10
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
