“เคยนั่งดูโฆษณานมผงกับแม่ แล้วเราบอกว่าเวอร์ แม่ก็บอกว่าจริงด้วย ยุคหนึ่งโฆษณาชอบทำให้ดูว่ามันดีมาก วิเศษมากเลย กินแล้วฉลาด มาสมัยนี้เขาเพิ่งมาบอกว่านมแม่ดีที่สุด แม่ก็เริ่มเล่า เอ้อ เนี่ย ตอนเลี้ยงม้าก็ใช้นมผง เราก็ถามว่าม้าไม่ได้ให้นมแม่เลยเหรอ ค่อยๆ ตะล่อมถาม กว่าจะแคะได้ คือแกก็คงรู้สึกผิดอะ ตอบโย้ไปเย้มา พยายามเลี่ยงที่จะบอกตรงๆ แต่แน่ๆ คือแกเคยเชื่อว่านมผงมันดีมากเลย กินแล้วฉลาด เด็กจะมีเซลล์สมองที่ดี แกก็ไม่ให้นมแม่เลย ให้แต่นมผงอย่างเดียว
“เราเป็นลูกชายคนสุดท้อง เหมือนอยู่ในช่วงที่บ้านพอจะมีเงินแล้ว ตอนเลี้ยงพี่ๆ สองคนยังไม่ค่อยมี ’ตังค์ ก็คล้ายๆ พ่อแม่สมัยนี้นะ คือ ฐานะไม่ดีหรอก แต่ต้องซื้อที่ดีที่สุดให้ลูก แต่ก็กลายเป็นไม่ดีไปนะ คือเราจะอ่อนแอที่สุดในบ้าน แม่ชอบบอกว่าเราน้ำเหลืองไม่ดี เวลาไปเที่ยวทะเล ฝนตกหน่อย อากาศไม่ดีหน่อยเราก็จะป่วย แต่พี่ๆ ไม่ป่วยกัน ก็จะมีการเปรียบเทียบ เรากลายเป็นเด็กอ่อนแอหน่อย
ซึ่งมันก็ฝังหัวนิดนึงว่าสุขภาพร่างกายเราไม่ดีนะ เจอฝนต้องหลบๆ รู้สึกว่าเราอ่อนแอ ถ้าไม่อยากป่วย ไม่อยากนอนซม จะต้องกลัวสภาพแวดล้อมนิดนึง เคยมีเถียงกับพ่อแม่บ้าง เขาจะเป็นห่วงเรา แปะป้ายว่าเราอ่อนแอ ก็จะรู้สึกรำคาญนิดนึง เล่นน้ำฝนก็ไม่ได้ ตากแดดนานก็ไม่ได้ ตากแดดแล้วเข้าห้องแอร์เย็นๆ ไม่ได้ หรือแม้แต่ตอนนี้ ทำงานดึกๆ ด้วยกันกับเพื่อน เพื่อนไม่เป็นอะไร ส่วนเราภูมิแพ้มาหนักเลย
“พอไปโรงเรียน ก็ต้องจับกลุ่มกับเพื่อนที่อ่อนแอเหมือนกัน สมัยประถม เด็กที่ร่างกายดีๆ จะเป็นผู้นำหน่อย เล่นกีฬาแล้วรวมทีม เพื่อนก็จะวิ่งเข้าไปอยู่ด้วย เด็กที่ดูมาโชจะได้เป็นหัวหน้าหมู่ลูกเสือ ดูมีความเป็นผู้นำสูง เด็กอ่อนแออย่างเราก็จะจ๋อง ๆ หน่อย
“ตอนประถมเราจะเข้าแถวหน้าๆ หน่อยเพราะตัวเล็ก แล้วพอเข้ามัธยมร่างกายมันเปลี่ยน ตัวยืดขึ้น กูเตะบอลเป็นว่ะ วิ่งได้ด้วย เป็นเด็กผอมๆ กากๆ เนอะ แต่เสือกวิ่งได้ที่หนึ่ง ชนะคนที่เป็นนักกีฬา นักบอล ทำให้เริ่มเป็นที่รู้จัก เริ่มได้เตะบอลกับเพื่อน เป็นทีมของห้อง สลัดภาพเด็กติ๋มไปได้ คือสมัยนั้นไม่มีใครมีชื่อจริงเลย เพื่อนเรียกเราไอ้แหบ เพราะเสียงแตกก่อนเพื่อน หรือเพื่อนที่เป็นหวัดบ่อย ขี้มูกไหลตลอดเวลาก็จะเรียกไอ้ขี้มูก
คือบางคนอาจจะรู้สึกไม่ดี แต่เราไม่ได้คิดอะไรเท่าไหร่ เพราะรู้สึกว่ามันเหมือนการได้รับการยอมรับจากเพื่อน กลายเป็นว่ามีฉายาแล้วจะเหมือนได้เข้าแก๊ง คือมันจะมีแค่คนที่เพื่อนไม่ค่อยจำเท่านั้นที่ไม่มีฉายา เรียบร้อยมาก พูดจาสุภาพ เพื่อนก็จะเรียกพงษ์พันธุ์ คือทางการมาก (หัวเราะ)
“แต่เรื่องอาหารโรงเรียนนี่ไม่รู้เป็นทุกโรงเรียนหรือเปล่า บางโรงเรียนอาจจะไม่ดี มันเลยไปสร้างความทรงจำที่ไม่ได้ดีให้เด็กๆ เรายังจำได้ทุกวันนี้เลยนะ ภาพติดตาคือเขาทำข้าวมันไก่ เปิดน้ำมันปาล์ม เทลงไปในข้าว ไอ้เชี่ย ด้วยความที่เด็กมันเยอะ คงไม่มีการเอาไก่มาต้มแล้วให้น้ำมันไก่มันอยู่ในข้าว หลายคนก็เกลียดอาหารบางอย่างเพราะถาดหลุม ทุกวันนี้เรากินเส้นใหญ่ราดหนน้าไม่ได้เลย เพราะได้กลิ่นน้ำมันเหม็นๆ ลอยมาเลย
แต่ที่บ้าน ต้องให้เครดิตแม่ที่ไม่ตามใจเรานะ เราบอกว่าอยากกินของทอดๆ เขาพาเราไปกินอะไรแปลกๆ กินข้าวยำใต้ เด็กที่ไหนกินกัน กินเมี่ยงคำ variety ทางอาหารที่บ้านสูงมาก ทุกวันนี้ไปประเทศไหน ไปอยู่กับชาวบ้าน ไปอยู่กับปกาเกอะญอก็กินได้หมด
“เพราะความเชื่อผิดๆ แม่อาจจะให้เรากินแต่นมผงเพราะเชื่อว่าลูกจะฉลาด บังคับไม่ให้เราเขียนมือซ้ายเพราะความเชื่อเดิมคือเด็กเขียนมือซ้ายจะโง่ คือในมุมของคนทำโฆษณานะ เราว่ามันควรจะแฟร์เกม อย่าส่งสารที่บิดเบี้ยวที่ฝังความเชื่อคน คุณจะขายของก็ได้ แต่ก็ควรจะสื่อสารความจริงเพราะคุณอาจจะเปลี่ยนชีวิตใครบางคนเลยก็ได้นะ
#iliU #FOODFORGOOD
#love #bodyshaming #sameshamebutdifferent #ถาดหลุมที่ไม่รักแต่คิดถึง #mybooschoolmeal
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
