ชีวิตเหลือน้อยนิด อย่าคิดเรื่องไร้สาระ
EP162 เสียงธรรม ประพฤตืธรรม
ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้ เมื่อกลางวันสิ้นไป กลางคืนเวียนมา ย่อมพิจารณาดังนี้ว่า ปัจจัยแห่งความตายของเรามีมากหนอ คือ งูพึงกัดเราก็ได้ แมลงป่องพึงต่อยเราก็ได้ ตะขาบพึงกัดเราก็ได้ เพราะเหตุนั้น เราพึงถึงความตาย อันตรายนั้นพึงมีแก่เรา เราพึงพลาดล้มลงก็ได้ อาหารที่เราบริโภคแล้วไม่ย่อยก็ได้ ดีของเราพึงซ่านก็ได้ เสมหะของเราพึงกำเริบก็ได้ ลมในร่างกายของเราพึงกำเริบก็ได้ มนุษย์ทั้งหลายพึงเบียดเบียนเราก็ได้ พวกอมนุษย์พึงเบียดเบียนเราก็ได้
เพราะเหตุนั้น ภิกษุพึงพิจารณาดังนี้ว่า ธรรมอันเป็นบาปอกุศลอันใดที่เรายังละไม่ได้ จะพึงเป็นอันตรายแก่เรา ผู้ถึงความตายในกลางคืนมีอยู่หรือหนอแล ถ้าภิกษุพิจารณาอยู่อย่างนี้แล้ว รู้ว่าธรรมอันเป็นอกุศลที่เรายังละไม่ได้ ที่จะพึงเป็นอันตรายแก่เรา ผู้ถึงความตายในกลางคืนมีอยู่
ภิกษุนั้นพึงทำความพอใจ ความพยายาม ตั้งสติและมีสัมปชัญญะให้ยิ่งขึ้น เพื่อละธรรมอันเป็นบาปอกุศลเหล่านั้นเสีย เปรียบเหมือนคนที่ศีรษะถูกไฟไหม้ พึงทำความพยายาม ไม่ท้อถอย ตั้งสติและมีสัมปชัญญะให้ยิ่งขึ้น เพื่อดับไฟไหม้ศีรษะนั้นดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เพราะฉะนั้น ถ้าภิกษุพิจารณาอยู่อย่างนี้แล้ว รู้ว่าธรรมอันเป็นบาปอกุศลที่เรายังละไม่ได้ ที่จะเป็นอันตรายแก่เราผู้ถึงความตายในกลางคืนไม่มี ภิกษุนั้นพึงเป็นผู้มีปีติและปราโมทย์ หมั่นศึกษาทั้งกลางวันและกลางคืนในกุศลธรรมทั้งหลายอยู่
เรื่องราวจะเป็นเช่นไร ติดตามรับฟังได้ที่ podcast
#เสียงธรรม #ธรรม #เทศนา #แสดงธรรม #มิตรภาพ #ตั้งตนชอบ #ฟังธรรม #มีบุญวาสนามาก่อน #ฟังเทศน์ #ฟังสบาย #เป็นพหูสูต #มีศิลปะ #มีวินัย #มีวาจาสุภาษิต #บำรุงบิดามารดา #เลี้ยงดูบุตร #สงเคราะห์ภรรยา(สามี) #ทำงานไม่คั่งค้าง #บำเพ็ญทาน
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
