Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
เป็ดขี้สงสัย
•
ติดตาม
6 ก.ค. 2022 เวลา 09:00 • ไลฟ์สไตล์
EP.4
มันเป็นช่วงเวลาที่แสนวิเศษและเต็มเปี่ยมด้วยความรู้สึก ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาในชีวิตของผม ขอบคุณในความกรุณาและโอกาสที่มีให้กันอยู่เสมอ และสุดท้าย ขอบคุณที่เชื่อมั่นในตัวของผม
แด่คำสอน
“แทนที่คุณจะทำให้ตัวเองน่าสนใจ มันจะดีกว่าถ้าคุณสนใจคนอื่นอย่างจริงจัง”
ประโยคนี้ผ่านตาผมนับครั้งไม่ถ้วนแต่มันไม่เคยมีความหมายเท่าวันนี้
ในห้องสัมภาษณ์ หลังจากผมแนะนำตัวเสร็จเส้น(เป็นการแนะนำตัวที่ยาว5นาที) ผู้ทำการสัมภาษณ์ถามขึ้นว่า “คุณดูเป็นคนที่บุคลิกแตกต่างจากคนอื่น ซึ่งเราคิดว่ามันอาจเป็นสิ่งที่ทำให้คุณเข้ากับผู้อื่นได้ยาก ช่วยเล่าถึงลักษณะนิสัยของเพื่อนของคุณหน่อยได้ไหม”
“ผมมีเพื่อนสนิทประมาณ4-5คนครับ ผมมีเพื่อนที่ติสมากๆและมีเพื่อนที่เข้ากับคนอื่นได้ง่ายมากๆ ผมยอมรับว่าผมไม่ค่อยชอบการสังสรรค์เท่าไร แต่ผมมักจะมองข้อดีของคนอื่นและไม่เคยไม่ชอบใครเลย ผมพร้อมช่วยเหลือเมื่อผู้อื่นมีปัญหา โดยไม่สนใจว่า เค้าเคยช่วยเหลือผมหรือไม่”
การสัมภาษณ์ดำเนินต่อไป ผมตอบทุกคำถามได้ตามที่ซ้อมเอาไว้ ผมพูดถึงเรื่องราวของ “ตัวเอง”ได้อย่างฉะฉาน
ผมใช้เวลาในการสัมภาษณ์จนเลยเวลาที่กำหนด และส่วนใหญ่ใช้ไปกับการบรรยายสรรพคุณของตัวเอง
นั่นเป็นที่มาของคำแนะนำที่คณะกรรมการมอบให้ผม “แทนที่คุณจะทำให้ตัวเองน่าสนใจ มันจะดีกว่าถ้าคุณสนใจคนอื่นอย่างจริงจัง”
หลังจากนั้นหลายชั่วโมงในหัวผมหมกมุ่นกับเรื่องนี้(แม้แต่ตอนที่ผมใช้มือพิมอยู่นี้)
ผมเห็นอัตตาของตัวเองที่น่าขยะแขยง นี่ไม่เพียงเป็นการสัมภาษณ์งานแต่เป็นการสะท้อนตัวตนของผมที่ช่างหยิ่งยโส
ผมไม่ได้กังวลเรื่องผลการสัมภาษณ์เท่าไรนัก ในหัวได้แต่คิดว่า จนถึงวันนี้ “ผมละเลยคนรอบตัวไปมากขนาดไหนกันนะ”
แด่ทุกคนที่ผมรักและรักผม
คำตอบของผมห่วยแตกอย่างไร้ที่ติ ผมพูดเหมือนตัวเองให้โอกาสผู้อื่นและมอบความรักให้ผู้อื่น ซึ่งมัน “ผิดถนัด”
“ทุกคนต่างหากที่ให้โอกาสผม” ผมได้รับความรักและมิตรภาพโดยที่ผมไม่ต้องร้องขอหรือสร้างข้อผูกมัดใดๆ
ทุกคนมอบรอยยิ้ม คำทักท้าย จนไปถึงความใกล้ชิดสนิทสนมโดยไม่เคยขออะไรจากผม แม้ผมจะเป็นหนอนหนังสือ หน้านิ่ง หยิ่งสุดในสามโลก พวกคุณก็ยังทักทายผมด้วยรอยยิ้มเสมอ
แด่เพื่อนในมหาวิทยาลัย
ผมต้องขอบคุณคุณแว่น แอลเจ และคุณก้องรวมถึงคุณซัน(ผมจะใช้ชื่อย่อหรือนามสมมติเพื่อรักษาความเป็นส่วนตัว)
แม้บางครั้งเราอาจได้พูดคุยกันไม่มากนัก แต่ผมยินดีอย่างยิ่งที่จะร่วมวงสนทนากับพวกคุณ ถึงแม้ภายนอกผมจะดูจริงจังแต่ผมก็เป็นคนคนหนึ่งที่อยากคุยเรื่องฟุตบอล เรื่องไร้สาระ ร้องเพลง หรือทำตัวหยอกล้อ ซึ่งพวกคุณเป็นเพื่อนที่ผมล้วนมีประสบการณ์เหล่านั้นด้วย
และผมสัมผัสความปลอดภัยอย่างที่สุดเมื่ออยู่กับพวกคุณ
ผมอยากกล่าวถึงคุณทอโบและเพื่อนๆหลายคนที่มักทักทายผมด้วยรอยยิ้มเสมอแม้บางครั้งผมอาจไม่ได้ทักตอบ
ผมขอใช้โอกาสตรงนี้เพื่อขอโทษและอธิบาย
บางครั้งผมเขินและไม่กล้าทักตอบรวมถึงผมคิดว่าคุณทักคนอื่นด้วยซ้ำ แต่ผมรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้เจอกับพวกคุณ และหวังว่าคุณจะทักผมอีกในคราวหน้า และผมขอสัญญาว่าจะร่วมวงสนทนาด้วยอย่างจริงใจที่สุด
เพื่อนในรั้วมหาวิทยาลัยคนสุดท้ายที่ไม่กล่าวถึงคงไม่ได้คือ คุณกาว แม้เราจะมีงานอดิเรกที่ไม่ตรงกันแต่ผมคงไม่มีความสุขในการไปเรียนถ้าขาดคุณไป ต้องขอบคุณที่ยังคงอยู่ข้างผมเสมอ ซึ่งทำให้คุณกลายเป็นคนเข้าถึงยากไปด้วย
เราผ่านหลายสิ่งหลายอย่างมาด้วยกัน ซึ่งมันยากจะมีใครมาแทนที่ สุดท้ายแม้เส้นทางของเราจะฉีกแยกกัน แต่ผมหวังว่ามิตรภาพของเราจะยักคงอยู่
แด่เพื่อนสนิท4-5คน
วันนี้ผมใช้เวลาพูดถึงพวกคุณน้อยมาก และผมหวังว่าผมจะใช้พื้นที่ตรงนี้พูดถึงพวกคุณได้อย่างเต็มที่
คุณบันสร
เป็นเพื่อนที่คอยอยู่เคียงข้างและให้กำลังใจผมเสมอ เขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยมทั้งในด้านกีฬา การเรียนและการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้คน เขาเป็นคนอ่อนน้อมและให้โอกาสผู้อื่นเสมอซึ่งนั่นรวมถึงผมด้วย
ถ้าขาดคุณไปผมเหมือนขาดสมองส่วนความรู้สึกไป คุณทำให้ผมมีความหวังด้วยความปรารถนาถึงอนาคต ทำให้ผมรู้สึกดีและรู้สึกกล้าที่จะเสียใจ
ความเสียใจเป็นสิ่งที่เจ็บปวดและทรมาน แต่ถ้าเราไม่เสียใจเราอาจไม่รู้ถึงความสำคัญของบางสิ่งบางอย่าง
คุณบันสรทำให้ผมกล้าที่จะเสียใจเพราะผมรู้ว่าจะมีคุณที่คอยเป็นกำลังใจให้ผมอยู่และในยามที่มีความสุดผมสามารถยิ้มกว้างๆได้เพราะคุณจะร่วมยินดีไปด้วยเสมอ
คุณทำให้ผมกล้าที่จะแสดงความรู้สึกลึกๆของตัวเอง ขอบคุณมากจริงๆมันสมองส่วนความรู้สึกของผม ผมจะเรียกคุณว่า คอเท็กซ์ส่วนหน้า
คุณลุง
เปรียบเสมือนต้นไม่ใหญ่ที่คอยเป็นที่ให้พักพิง เมื่อผมเหนื่อย มีปัญหา หรือต้องการคำปรึกษา คนมักจะเป็นคนที่คอยดึงผมไว้ให้ผมได้มองปัญหาของตัวเองอย่างถี่ถ้วน และทำให้ผมเจอทางแก้
ไม่เพียงเท่านั้น หลายครั้งมันเป็นเพียงความรู้สึกสบายใจเล็กๆน้อยๆซึ่งทำให้ผมมีแรงและพร้อมจะก้าวต่อไป
คุณเป็นเหมือนกับต้นไม้ใหญ่กลางสวนสำหรับผม
คุณแก่
คุณเป็นเพื่อนไม่กี่คน หรืออาจคนเดียวที่ผมยอมให้คำพูดของคุณเจาะสมองของผมมากที่สุด
คุณเป็นเหมือนกับยาขม(ขมแสบคอ) เหมือนกับแม่ปากจัดที่ด่าได้ทุกเรื่อง แต่ก็เป็นที่พึ่งในยามยากให้ผมได้เสมอ
ถึงแม้จะปากจัด แต่คำพูดของคุณสะกิดความคิดของผมทุกครั้ง และผมควรขอบคุณในคำเตือนที่มอบให้กันอย่างซื่อตรง ขอบคุณที่เป็นเพื่อนที่ไม่เคยทิ้งผมไปไหนและให้ยาดีกับผมเสมอมา
คุณดีเอสโน
เราใช้เวลามากมายกับการถกปัญหาและปรัชญาในการใช้ชีวิต
ถึงคุณจะเป็นคนพูดไม่เก่งแต่คุณก็ใช้เวลากับผมไม่ต่ำกว่า3ชั่วโมงบ่อยๆ
คุณให้งานและประสบการณ์กับผม คุณเป็นเหมือนเพื่อนที่ชวนนึกถึงวันวาน(เวลาเราคุยเรื่องไร้สาระ) และเป็นเพื่อนร่วมงานในเวลาเดียวกัน
คุณเป็นเหมือนมันสมองในส่วนการใช้เหตุผลและการทำงานของผม
คุณเข้มงวดและจริงจังซึ่งทำให้ผมอยู่ในสภาวะพร้อมรบ ซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญมากๆกับชีวิตของผม
ขอบคุณมากจริงๆ
คนสุดท้ายนี้ผมขออนุญาติให้เครดิตคุณหัวเขียว
(สำหรับคนอื่นอย่างพึ่งน้อยใจไปครับ พวกคุณจะอยู่ในส่วนถัด)
คุณเป็นเพื่อนอีกคนที่ผมปลดปล่อยความเป็นตัวเองด้วยได้มากที่สุด ผมแอบเสียดายที่พักหลังๆเราไม่ค่อยได้เจอหรือได้คุยกันเท่าไรนัก แต่สิ่งที่ผมดีใจอย่างสุดซึ้งคือ “เราไม่เคยหายไปจากชีวิตกันและกัน” เลย
การสอบครั้งนี้คือเป็นอีกหนึ่งกำลังสำคัญที่อยู่ช่วยผม และเรามักมีเรื่องมาให้กันช่วยบ่อยๆ ผมยินดีเป็นอย่างยิ่งที่มิตรภาพของเราคงอยู่มาตลอด10กว่าปีที่ผ่านมา
ถ้าไม่มีคุณ ผมคงลำบาก
แด่เพื่อนคนพิเศษ
สำหรับเพื่อนคนสำคัญของผมและยังเป็นแฟนของผมด้วย ผมขอบคุณที่คุณเข้าใจผมและยอมให้กับความเอาแต่ใจและการเห็นแก่ตัวของผม
ผมคงไปไม่ได้ไกลหากขาดแรงสนับสนุนที่ใกล้ชิดจากคุณ
ขอบคุณที่ยอมให้ทำงานจนไม่มีเวลาได้พูดคุย ขอบคุณที่ยอมให้ผมได้ปรับตารางเวลาของตัวเองได้อย่างอิสระ ขอบคุณที่ยอมให้ผมทำงานหนักและบ้าคลั่ง ขอบคุณที่อยู่ข้างๆผมตลอดมา
แด่ตัวผมเอง(ส่งท้ายถึงทุกคนที่ได้กล่าวถึงและยังไม่ได้กล่าวถึง)
ขอบคุณที่ทำงานหนักและแบกรับหลายสิ่งหลายอย่าง และนาย(ตัวผมเอง)โชคดีที่มีคนดีๆรายล้อมรอบตัว ขอบคุณที่มีความกล้ามากพอจะยอมรับในความห่วยแตก และกล้ามากพอที่จะลดอำนาจของตัวเองลง
นายยังมีคนที่นายรักอีกหลายคนที่ยังไม่ได้กล่าวถึง เพื่อนสมัยประถม พีชชี่ น้องสาวโมจี้ ครอบครัวรวมถึงชมรมฟิสิกส์สัปประยุทธ์ที่สร้างนายขึ้นมา ผู้คนมากมายสร้างนาย โอบอุ้มนายจากจุดที่ไม่มีอะไร ไม่มีใคร จนกระทั่งนายได้ก้าวผ่านอุปสรรค ก้าวผ่านช่วงเวลาที่ตื่นเต้นและโหดร้าย
นายไม่ได้เดินอยู่ลำพัง และนายจะไม่ปล่อยให้พวกเขาต้องเดินลำพังเช่นกัน นายจะต้องเขียนเรื่องราวของพวกเข้าอีกในคราวหน้า เพราะผู้คนเหล่านี้ คือส่วนหนึ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของนาย
ขอบคุณ
Donate: SCB 431-055392-5
IG: thecuriousduck
Facebook page: เป็ดขี้สงสัย
Blockdit: เป็ดขี้สงสัย
Youtube:
https://youtube.com/channel/UC1ZJFwK6sjlxP6mSwPEX_dA
Apple podcast:
https://podcasts.apple.com/us/podcast/เป็ดขี้สงสัย/id1577956645
Spotify:
https://open.spotify.com/show/0FHMslT3tCoA6GknkZsYBI
Google podcast:
https://www.google.com/podcasts?feed=aHR0cHM6Ly9hbmNob3IuZm0vcy82MzljOWRkMC9wb2RjYXN0L3Jzcw==
#เป็ดขี้สงสัย #thefirstbook
#หนังสือดี
บันทึก
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2024 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย