ทำไมลูกเราถึงเชื่อฟังครูมากกว่าเราที่เป็นพ่อแม่
ปัญหาโลกแตก😔😔
เชื่อว่าพ่อแม่หลายๆคนคงได้ประสบกับปัญหาลูกไม่เชื่อฟังเราที่เป็นพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดและเลี้ยงดูแต่กับครูซึ่งอยู่ด้วยกันในช่วงเวลาเรียนเท่านั้นลูกเรากลับเชื่อฟังและทำตามที่ครูบอกและครูสั่งเสมอโดยไม่ขาดตกบกพร่องไม่ว่าจะเป็นการบ้านที่ได้รับมอบหมาย ใบงานต่างๆรวมถึงการท่องจำต่างๆที่ครูมอบหมายให้ลูกเราต่างตั้งใจ ใส่ใจรวมถึงเต็มใจที่จะทำงานนั้นๆให้บรรลุเป้าหมาย ต่างจากงานที่ได้รับมอบหมายจากพ่อแม่ยกตัวอย่าง เช่น ลูกจ๋ากวาดบ้านให้แม่หน่อย กรอกน้ำให้พ่อหน่อยลูก หยิบโน่นนี่นั้นมาให้พ่อหน่อย ลูกเรามักจะตอบว่า
เดี๋ยวครับ/เดี๋ยวค่ะ หลังจากนั้นก็เลยตามเลย ลูกบางคนก็ทำให้บางคนก็ไม่ทำเลย แม้กระทั่งบอกให้มากินข้าว มาอาบน้ำลูกก็จะบอกว่าเดี๋ยวตลอด ซึ่งพ่อแม่หลายๆคนอาจจะตั้งเป็นกฏของบ้านไว้ว่าลูกแต่ละคนต้องทำหน้าที่ของตัวเองนะคนนี้กวาดบ้าน คนนั้นกรอกน้ำ อาหารเย็นต้องกินเวลา 18.00น.นะ อาบน้ำห้ามเกินสามทุ่มและต้องเข้านอนก่อนสี่ทุ่มเสมอแรกๆนี้ลูกอาจจะปฏิบัติตามได้ทุกอย่างแต่หลังๆมาเริ่มเอื่อยละทำบ้างไม่ทำบ้างนานวันเข้าก็ไม่ทำเลย เมื่อลูกไม่ทำตามกฏเกณฑ์ที่ตั้งไว้พ่อแม่ก็ต้องเริ่มบ่นกันถูกไหม จากเริ่มเตือนเลื่อน
เป็นกำชับ จากกำชับก็เริ่มดุด่าว่ากล่าวพอไม่ฟังก็เริ่มบังคับขู่เข็ญ และรุนแรงถึงขั้นทำร้ายร่างกายเด็กสิ่งต่างๆที่กล่าวมาเหล่านี้พ่อแม่หลายคนน่าจะทำกันเป็นส่วนมากเลยก็ว่าได้ เพราะไม่มีใครที่ไม่มีช่วงเวลาที่โมโห โกรธหรือแม้แต่การควบคุมอารมณ์ของเราได้ 100% มันต้องมีรั่วกันบ้างในบางครั้ง ซึ่งสาเหตุเหล่านี้มันส่งผลต่อพฤติกรรมของลูกในการที่จะต่อต้านเราขึ้นเรื่อยๆจนกลายเป็นไม่เชื่อฟัง ไม่ไว้ใจและอาจจะไม่เคารพเลยก็มี ทำให้เด็กหลายๆคนเริ่มหาที่พึ่งทางใจหาคนที่เข้าใจเขามากกว่าคนที่เป็นพ่อแม่ บุคคลเหล่านั้น
อาจจะเป็นญาติ เป็นเพื่อน เป็นคนแปลกหน้าไปเลยก็มี ถ้าลูกเราเจอกับคนดีก็ดีไปแต่ถ้าเจอคนไม่ดีละเขาก็จะนำพาลูกของเราไปในทางที่ไม่ดีไม่ชอบ เข้าไปมั่วสุมในแหล่งอบายมุข เสพสารเสพติด ติดเหล้าติดยามั่วสุมทางเพศและสิ่งไม่ดีอีกมากมาย ก่อให้เกิดปัญหาต่างๆตามมาอีกนับไม่ถ้วน ดังนั้นพวกเราที่เป็นพ่อแม่ควรที่จะควบคุมปัญหาตัวนี้ให้มันอยู่แค่ที่ตัวของเราเองพยายามควบคุมอารมณ์ควบคุมจิตใจเปิดโลกทัตใหม่ๆในการสอนลูก ในการทำความเข้าใจลูกไม่ว่าลูกจะอยู่ในวัยไหนเราควรให้รู้สึกว่าอยู่กับเราแล้วเขาจะปลอดภัยมากที่สุด
อย่าพยายามผลักลูกออกห่างจากตัวเราเองโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ดีเพราะถ้าเขาได้ก้าวออกไปแล้วมันก็ยากที่ย้อนกลับมาในจุดเดิมได้ ต้องเข้าใจว่าการที่เราอยู่กับลูกในช่วงเวลาที่ยาวนานกว่าครูนั้นเราต้องพยายามอย่างมากเพื่อให้ลูกมีเซฟโซนที่ดี ให้เขาเชื่อใจไว้ใจและมั่นใจในตัวของเรามากกว่านี้แล้วลูกเราก็จะปรับตัวตามเราหันมาเชื่อฟังหันมาใส่ใจเห็นเรามีตัวตนมากขึ้น จงมอบความรักความอบอุ่นมอบเซฟโซนทีดีให้แก่ลูกพัฒนาตัวเราเองพิสูจน์ตัวเองให้ลูกเห็นว่าอยู่กับเราดีที่สุด เชื่อฟังเราดีที่สุดให้ลูกเชื่อว่าไม่มีใครที่
จะมารักเขาได้มากเท่ากับตัวพ่อแม่ของเขาเองทุกอย่างต้องเริ่มเปลี่ยนแปลงที่ตัวเราอย่าเที่ยวเอาตัวเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่นอย่างเช่นครูเพราะครูเขาก็ทำหน้าที่ของครูคือสอนหนังสือให้การบ้านมอบหมายงานลูกเราก็แค่ทำตามหน้าที่คือทำตามคำสั่งของครูเพื่อแลกกับคะแนนหรือผลการเรียนที่ควรได้ แต่เราต้องสอนให้ลูกทำตามหน้าโดยไม่มีสิ่งแลกเปลี่ยนให้ลูกทำด้วยความสมัครใจให้เข้าใจถึงวิธีการหรือผลที่จะตามมาว่ามันคือสิ่งที่ดีและมีประโชน์กับตัวของเขาคือหน้าที่ที่คนเป็นพ่อแม่ที่ควรทำให้ได้
รักลูกต้องใส่ใจ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
