กฎแปลกๆ ในการตั้งแคมป์ชายทะเล
ผม และเพื่อนอีก3คน เป็นสายเที่ยวสายแคมป์ วันนี้เป็นวันหยุดของพวกเรา พวกเราจึงตัดสินใจไปกางเต็นท์ค้างคืนที่ชายหาด เราออกรถกันตั้งแต่เที่ยงวัน กะว่าจะไปจับจองที่ก่อนคนอื่น แต่ก็ต้องผิดหวัง เพราะชายหาดทุกๆที่มีคนจับจองหมดแล้ว
"โหแม่ง คนเยอะว่ะ จะมาอะไรกันวันนี้วะเนี่ย วันก่อนไม่เห็นมีสักคนเลย"ผมบ่นกับเพื่อน "เอาน่า ต้องมีสักช่องแหละว่ะ"นายเอตอบ จากนั้นเราก็ขับรถหาที่ไปเรื่อยๆ จนตกเย็น พวกเราจึงตัดสินใจแวะร้านค้าเพื่อจะถามถึงจุดกางเต็นท์
ผม"ป้าครับ แถวนี้พอจะมีชายหาดให้กางเต็นท์มั่งไหมครับ"ผมถามเจ้าของร้าน
คุณป้า"อ้าว มากางเต็นท์กันหรอ เออๆ มีอยู่นะ แต่ไม่แน่ใจว่ามีคนไปหรือยัง "
ผม:ตรงไหนหรอครับ
ป้า: เอ่อ ขับไปเรื่อยๆ จะมีซอยเข้าไปนะ ซอยทางซ้ายมือ ซอยแรกจะชอบมีคนไปนั่งกันเพราะมันติดรีสอร์ท ซอยที่สองนั้น พวกนักตกปลาชอบไปนั่งดื่มกัน
ส่วนซอยที่3นั่นไม่ค่อยมีคนไปหรอก เอิ่ม...แต่ก็ไปได้แหละ ข้างในมันจะมีศาลาอยู่นะ มีโขดหิน วิวสวยเลยแหละ แต่ระวังๆกันด้วยละ"
ผม: ขอบคุณครับป้า เดี๋ยวจะลองไปดูครับ
ผมและเพื่อนจึงออกรถไปตามทางที่ป้าบอกไว้ เมื่อมาถึงซอยแรก ก็พบว่ามีคนมาจับจองอยู่แล้ว ผมจึงบ่นขึ้นมา "โห ที่ไกลๆแบบนี้ยังมีคนอีกหรอว้ะ"
แล้วก็ไปซอยที่2 เมื่อถึงก็พบเหล่านักตกปลากลุ่มใหญ่ ปักเบ็ดนั่งล้อมวงดื่มกัน นายเอจึงลงไปถามกับคนเหล่านั้น และเราก็ออกรถกันต่อ นายเอบอกว่า"พวกลุงว่าซอยหน้าไม่น่ามีคนไป เพราะจากตรงนี้สามารถมองเห็นได้นิดหน่อย ลุงบอกว่าระวังๆด้วย"
เมื่อมาถึงซอยที่3 ทางเข้าค่อนข้างรกทึบ สื่อถึงการที่ไม่ค่อยมีคนเข้ามา ทางเข้าคดเคี้ยวเล็กน้อย เมื่อมาถึง พบศาลาอยู่1หลัง และชาดหาดที่กว้างพร้อมโขดหินและต้นตาลสูงตระหง่า พวกเราเอาของลงไว้ที่ศาลาแล้วไปจัดการกางเต็นท์ตั้งแคมป์ที่ชายหาด ก่อไปเตาปิ้งย่าง และติดไฟให้แสงสว่างพร้อมปาร์ตี้
ขณะที่นายบีกำลังจะไปเอาเครื่องดื่มจากศามาที่ชาดหาด ก็เจอเข้ากับสมุดเก่าๆที่ปกหน้าเป็นลายน่ารักๆเหมือนสมุดเด็กประถม นายบีจึงอ่านพลางๆและเอามาให้พวกเราดูพร้อมๆกัน
บี:เห้ยพวกมึง กูเจอสมุดเหี้ยไรไม่รุ้ เขียนไร้สาระชิปหาย เขียนพวกกฎในการกางเต็นท์ว่ะ 555555"
เอ:ไหนเอามาดูดิ้
นายเอจึงอ่านให้ฟัง ใจความในสมุดคือ
กฎในการกางเต็นท์ที่ศาลาประชาร่วมใจ
-- กฎข้อที่1 ทุกครั้งที่มากางเต็นท์ควรจัดการก่อไฟ-เปิดไฟ วางตำแหน่งให้เรียบร้อยก่อนเวลา1ทุ่ม และเปิดไฟให้สว่างเสมอและตลอดคืนห้ามออกไปไกลจากที่แสงไฟส่องถึง
กฎข้อที่2 เมื่อมีการประกอบอาหารหรือเครื่องดื่ม ควรแบ่ง-ริน และวางไว้ที่ศาลใต้ต้นไม้ ไม่ต้องจุดธูป แค่ยกมือไหว้และบอกว่า พวกผมแค่มาพักผ่อนอาจจะมีเสียงดังบ้างรบกวนบ้าง พวกผมไม่ได้ต้องการลบหลู่ และขอบคุณสำหรับที่พัก (จำเป็นต้องทำ)
กฎข้อที่3 การสนทนาในวง ห้ามพูด หรือเล่าเรื่องผี และห้ามท้าทายเด็ดขาด มีฉะนั้น คุณอาจจะไม่ได้นอนทั้งคืน
กฎข้อที่4 การปลดทุกข์หนัก และเบา สามารถขุดหลุมทำได้เลยที่ขาดหาด และกลบให้เรียบร้อย ย้ำว่าต้องขุดหลุมทรายเท่านั้น เพราะอาจจะมีบางสิ่งมากินสิ่งที่คุณถ่ายทิ้งไป
กฎข้อที่5 เมื่อเวลา 3ทุ่มจะมีเรือที่ปิดหรือเปิดไฟเล่นผ่าน ไม่ต้องตกใจ นั้นคือชาวประมง แต่ถ้าหากเรือที่ไม่มีไฟเล่นมาจอดหน้าหาดที่นั่งกันอยู่ ขอให้ทุกคน งดใช้เสียงดัง และฟังเสียงที่ออกมาจากเรือ ถ้าบนเรือไม่มีเสียงคน ควรอยู่ให้เงียบจนกว่าเรือจะแล่นออกไป เพราะเจ้าสิ่งที่อยู่บนเรือนั้นมันจะมาตามเสียง เราไม่รู้ว่ามันคืออะไร
5.1 หากมีคนถือคันเบ็ดเดินผ่านไป โปรดสังเกตุเท้าของเขาให้ดีว่าติดพื้นหรือไม่ อาจจะสังเกตุยาก แต่คุณจะมองออกจากจังหวะการก้าวเดินของเขา หากพบว่ามีเท้าเดินปกติ สามารถทักทายได้ นั่นคือลุงเร เขาคือชาวบ้านแถวนั้นมาตกปลาประจำทุกๆคืนและควรส่งเครื่องดื่มให้เขาสักแก้ว เขาคนนี้แหละที่จะช่วยคุณได้ หากพบว่า สิ่งนั้นไม่มีเท้าหรือเท้าไม่ติดพื้น คุณควรเมินเขาทำเป็นไม่เห็นเสียดีกว่า เพราะถ้าหากคุณจ้องเขา เขาอาจจะตรงมาทางคุณและอาจจะได้เห็นสิ่งที่ไม่อยากเห็น
กฎข้อที่6 เวลาเที่ยงคืนตรง ถึง ตี2 ช่วงเวลานี้ คุณอาจจะพบเจอบางสิ่งที่ใส่ชุดสีขาวนั่งอยู่ตรงโขดหิน ขอคุณอย่าได้สนใจและเมินสิ่งนั้นไปเสีย ถ้าไม่อยากมีปัญหา หากคุณได้ยินเสียงในน้ำเหมือนมีอะไรตกน้ำหรือว่ายน้ำทะเล ขอให้คุณขว้างอาหาร หรือเครื่องดื่มไปทางเสียงนั้น เสียงนั้นจะหายไปเอง เวลาตี1 หากคุณได้ยินเสียงหวีดแหลม ให้คุณมองไปทางต้นตาลเดี่ยวที่อยู่บริเวณโขดหิน ถ้าพบว่าต้นตาลมีมากกว่า1ต้น ให้คุณสวดแผ่เมตตา5จบ เสียงนั้นจะหายไปเอง
นั้นคือเปรตเก่าแก่ที่อยู่ที่นี้มานานมากไม่ไปไหนสักที แต่ไม่เป็นอันตรายถ้าคุณทำตามกฎที่ว่ามา
กฎข้อที่7 เวลา ตี3ถึงตี4 ช่วงเวลานี้พวกคุณควรจะเข้าที่พักห้ามออกนอกที่พัก เปิดไฟข้างนอกไว้ เก็บอาหารให้เรียบร้อย กรณีทานไม่หมด ให้วางภาชนะไว้ที่มุมใดมุมนึง แนะนำว่าอย่าวางใกล้กับที่พักของคุณ ถ้าไม่อยากเห็นภาพที่จะทำให้คุณฝันร้ายไปตลอด
กฎข้อที่8 เวลาตี5 เป็นต้นไป เป็นเวลาที่คุณปลอดภัย หากเหตุการณ์สงบทั้งคืน คุณควรไปไหว้ศาลใต้ต้นไม้เพื่อขอบคุณ(กรุณาทำตามอย่างเคร่งครัด)
เมื่ออ่านจบ ทุกคนก็ทำหน้างง "นี้มันอะไรว่ะเนี่ย ใครแม่งแกล้งปั่นรึเปล่าว่ะ กฎเหี้ยไรยาวชิปหาย"นายซีพูด "เออช่างแม่งเถอะ จัดการธุระของเราก่อนฟ้ามืดเถอะ"นายเอกล่าว เมื่อเวลา1ทุ่ม อาหารเครื่องดื่มของพวกเราพร้อม เราก็เริ่มสังสรรค์ นายเอที่เชื่อเรื่องเจ้าที่เจ้าทาง ได้แบ่งอาหารและเครื่องดื่มส่วนนึงไปวางไว้ที่ศาลใต้ต้นไม้
เราเมากันมาก ด้วยที่นายซีเป็นคนที่เมาแล้วปากกล้า ก็ได้เอ่ยขึ้นมา "เห้ยพวกมึง มึงว่าผีมีจริงไหมว้ะ กูนะอยากเจอชิปหายเลย 555555"นายซีพูดด้วยความเมา "เห้ยๆๆ กูไม่เอาด้วยนะ หลอกมึงคนเดียวพอไม่เกี่ยวกับกู " นายเอกล่าว เวลาเริ่มเดินไปจนถึง3ทุ่ม13นาที ผมได้เดินไปฉี่ และสาวตาก็เหลือบไปเห็นเรือลำหนึ่ง กำลังแล่นผ่านมาโดยปิดไฟ ผมจึงรีบเดินกลับไปที่กลุ่ม
ผมจึงพูดขึ้นว่า" เห้ยพวกมึง มึงว่ากฎนั้นจะจริงป่าวว่ะ"
เอ: ไม่รู้ว่ะ แต่ฟังหูไว้หูดีกว่า
ซี:หื้อ มันจะจริงได้ไง ผีเผอเหี้ยไรไม่มีหรอก
บี:ค*ยไอซี มึงนี่ปากดีจังว้ะ ขอให้มึงเจอสักทีเถอะ เออว่าแต่มึงถามทำไมว่ะ"
ผม:กูเห็นเรือว่ะ ปิดไฟมาด้วย กำลังมาทางนี้ ตามกฎมันมีเขียนไม่ใช่หรอว้ะ
บี : เออว่ะ
เอ: มึงลองเงียบกันก่อนดิ้ //เอามือปิดปากนายซี
.....เรือได้แล่นมาช้าๆมาทางเราอย่างเงียบๆ..
ผม: เห้ยๆพวกมึง เงียบไว้นะ รอดูก่อน "
เรือได้แล่นมาเรื่อยๆ.....ทันทีที่เรานั้นแล่นมาใกล้ ก็มีเสียงตะโกนมา ไอหนุ่ม พวกเอ็งมาทำไรกันมืดๆค่ำๆ ระวังด้วยละ
พวกผมได้ถอนหายใจกันด้วยความโล่งใจ นึกว่าจะเจออะไรแปลกๆสะแล้ว "ครับลุง ขอบคุณครับ "ผมได้ตะโกนกลับไป
จนเวลามาถึง5ทุ่ม ทุกคนเมานั่งคอตกกันหมด มีผม นายเอ ที่นั่งกดมือถือ นายซียังคงแหกปากเหมือนเดิม ส่วนนายบีนั้นวุ่นกับของกิน ทันใดนั้น นายบีก็เห็นเงาตะคุ่มๆเดินเรียบชายหาดมา เงานั้นมาเรื่อยๆ เมื่อใกล้พอจนถึงระยะแสงไฟส่องถึง ก็ปรากฏว่า เงานั้น ท่าทางแปลกๆชอบกล เดินนึ่งๆเอื่อยๆ นายบีจึงเหลือตามองมั่งมองทางอื่นมั่ง เพื่อจะดูว่านั้นคือใคร เมื่อใกล้พอ
เขาคือลุงเรชาวบ้านที่ตกปลา นายบีเลยเอ่ยถาม "ลุงครับ ได้ปลาเยอะไหม แวะดื่มก่อนไหมสักแก้ว จะได้ตกปลาเพลินๆ"
ลุงเร: อ้อ พ่อหนุ่ม กำลังคอแห้งพอดีเลย ขอสักแก้วแล้วกันนะ"
บี: โหลุง มาทุกวันเลยหรอ ว่าแต่ลุงชื่ออะไรหรอครับ
ลุงเร:ลุงชื่อเร ลุงมาตกปลาทุกวันแหละ หาปลากิน ได้บ้างไม่ได้บ้างเนอะ ขอบใจพวกพ่อหนุ่มมาก ลุงไปแล้วนะ หาปลาต่อ
ผม:ครับลุง ถ้าหิวก็มาแวะได้นะครับ
ลุงเร :เออๆขอบใจมาก ระวังๆกันด้วยละ
เมื่อลุงจากไปเวลาผ่านไปไม่นาน ซายซีก็หลับไป นายเอ จึงเอ่ยขึ้นมาว่า"เห้ยมึง กูว่าแม่งแปลกๆว่ะ"
ผม,นายบี:ห้ะ อะไรว้ะ
เอ: สมุดกฎนั่นไง
บี: ทำไมว้ะ แปลกยังไง
เอ: พวกมึงคิดนะ ใครแม่งจะเขียนอะไรแบบนั้น ในเวลาที่พอดี เหมือนเคยเกิดขึ้นมาก่อน ทั้งเรือ เรือแม่งก็มีเยอะแยะแต่ถ้าเวลตามกฎ แม่งพอดีเลยนะเว้ย ไหนจะลุงเรอีก กฎแม่งรู้ได้ไง
บี: ลุงเรแกคงหาปลาบ่อยจนคนจำได้แล้วมั้ง ส่วนเรือนั่น บังเอิญรึเปล่า
ผม:เห้ยๆพวกมึง เงียบแปปดิ้
ผมเห็นเงาบางสิ่งกำลังเดินผ่านไปช้าๆ ลอยๆ ผมจึงเอ่ยขึ้นมาว่า พวกมึงอย่ามองนะถ้ากฎนั่นแม่งจริง ทุกคนพยักหน้ารับ พร้อมเบือนหน้าไปทางอื่น เงานั้นค่อยๆลอยผ่านไป ผมมองด้วยหางตา สังเกตขา ปรากฏว่า สิ่งที่ผ่านไปนั้น ไม่มีขา นายเอ นายบีก็เห็นพ้องต้องกัน จนเงานั้นผ่านไปจนลับสายตา เพื่อนและผมมองหน้ากัน ขณะที่นายซีกำลังหลับ
นายเอพูดว่า 'เห้ย กุว่าแปลกๆแล้วว่ะ กฎนั้นแม่งอาจจะจริงก็ได้นะ "ทุกคนพยักหน้า
ผม:ยังไงก็ ระวังๆแล้วกัน ปล่อยให้ซีมันหลับไปนั้นแหละ ยิ่งเมาแล้วปากเสีย เดี๋ยวจะซวยกันหมด.... เวลาผ่านไป ตอนนี้เวลา เที่ยงคืน26นาที นายเอ ได้เดินไปปัสสาวะ หันหน้าไปทางโขดหิน ทันใดนั้น นายเอก็รีบวิ่งกลับมาด้วยหน้าตาตื่น
บี: เห้ยๆ อะไรมึง ตกใจหมด
เอ:มึง ง ง .. เหี้ย... กุเห็นอะไรไม่รู้อยู่ตรงโขดหิน กูว่า.... กฎแม่งจริงว่ะ
ผมและนายบี หันไปมอง ภาพตรงหน้าคือ มีคนชุดขาวไม่ทราบเพศ ยืนอยู่ที่โขดหิน พวกผมจึงเบือนหน้าหีแล้วอยู่เงียบๆ สักพักเกิดเสียงน้ำ ตุ้บ!!! จ๋อมแจ๋มๆ!! (เสียงเหมือนมีอะไรตกน้ำและว่ายน้ำ)
เอ: เหี้ย..มึงๆ.ๆ.ๆ . ไ ..ไหน . อ.อ.อาหารว้ะ ....มึง กุเจอแล้ว...
นายเอลนลาน หยิบอาหารแล้วเขวี้ยงไปทางที่เสียงนั้น สักพัก เสียงนั้นก็เงียบไป
ผม: เหี้ยเอย...! เอาแล้วไง เห้ย สมุดกฎอยู่ไหนว่ะ เอามาอ่านดิ้ ....ทุกคนช่วยกันหา นายบีพูดขึ้น : เหี้ยแล้วไง กูเห็นไอซีเอาอะไรโยนลงกองไฟไปอ่ะ หรือว่าจะสมุดเล่มนั้นว่ะ"
ผม: เออว่ะ ไม่แน่ หาไม่เจอเลยว่ะ มันเผาไปแล้วแน่เลย
เอ : เวนเอ้ยยยยยย ปากพาซวย เสือกเผาสมุดนั้นอีก โอ้ยยยย ควยเอ้ย!!!
ผม: ช่างแม่ง กูพอจำได้อยู่ข้อต่อไปแผ่เมตตาไรนี้แหละ ทันใด้นั้น ก็มีเสียงหวีดแหลมดังขึ้น ผมมองนาฬิกาข้อมี เวลา ตี2
เอ: เอาแล้วไง ทำไงว่ะ
ผมจึงมองไปทางต้นตาล พบว่ามีเงาเพิ่มมา2เงา
ผม: เห้ยพวกมึง แผ่เมตตา5 จบ"
จากนั้นผมและเพื่อนก็แผ่เมตตาจนจบ เสียงก็ได้หายไป
ผม: เห้อ ไงต่อว่ะ เอาเป็นว่าเข้าเต็นท์ดีกว่า ปลุกไอซีด้วย.... ทุกคนก็เข้าไปนอน แล้วเผลอหลับไป ความรู้สึกเหมือนหลับนานมาก...แต่
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงซี ร้องตะโกน" เหี้ยๆเอ้ย อ้ากกกกก!!! เหี้ยไรว้ะเนี่ยยย อ้ากกกก!!!ผมมองนาฬิกา นี่เวลาตี3ครึ่ง ทุกคนได้ยินเสียงนายซี จึงออกจากเต็นท์แล้วมอง
ปรากฏว่า มีเงาดำ นั่งยองๆบนโต๊ะปิคนิค และบนพื้น 3ตัว ตัวของพวกมันนั้นมีสีดำขลับ แขนขายาวเก้งก้าง ผอมแห้งจนเห็นหนังติดกระดูด มีแผลหนองพลุพอง มีฟันแหลมคมและเล็บที่ยาวแหลม ดวงตาสีแดงกล่ำส่องสว่าง ไม่รู้ว่ามันคือตัวอะไร มนุษย์ หรือผี อสูรกาย กำลังสวาปามอาหารของพวกเราที่ไม่ได้เก็บอย่างตะกละ
หลังจากสิ้นเสียงนายซี มี1ตัวในพวกมัน หันมามอง แล้วก็เดินเข้ามา ทางซี พร้อมยกแขนกำลังจะจับ ทันใดนั้น ก็มีเสียงตะโกนมาว่า "เห้ย พวกมึงหยุดเลย มาทางไหนไปทางนั้น!!!" เจ้าตัวสีดำพวกนั้นหยุด แล้วหันไปมองทางเสียงนั้น "ไปเลย พวกมึงกลับไปเลย!!ไม่งั้นกูจะกักขังพวกมึงไม่ให้ผุดให้เกิด!!!"
เจ้าตัวสีดำเริ่มถอยเข้าไปทางป่า แล้วสลายร่างเป็นควันดำแล้วหายไป เมื่อหันไปมองเจ้าของเสียง นั่นคือ ลุงเรคนหาปลาที่เราเจอตอนหัวค่ำ นายซีตัวสั่นยืนแข็งทื่อ
ผม:ลุง!! ขอบคุณลุงมาก ถ้าไม่ได้ลุงพวกผมซวยแน่
เอ: เชี่ยเอ้ย กฎแม่งของจริง ยังไงก็ขอบคุณลุงด้วยนะ
ผม เอ บี ยกมือไหว้
ลุงเร :ดีนะที่ข้ามาทัน ข้าตะงิดใจอยู่ เพราะมีเสียงกระซิบข้างหูข้าตลอดหลังจากที่เดินออกมาจากเอ็ง เสียงนั้นบอกว่า พวกไอหนุ่มซวยแล้วมันลบหลู่และท้าทาย
ผมและเพื่อน หันไปมองที่ไอซี
ซี: อ..เอ่อ....ก..ก.กูขอโทษ กูไม่รู้นี้หว่า ว่าแม่งจะมีจริง...อ..อ.ออเอ่อ...
เอ: กูว่าแล้ว มึงนี้นะ เมาทีไรปากเสียทุกที
ลุงเร: เอาๆๆ ผ่านมาแล้ว ช่างเหอะ เช้าก็ไปขอขมาที่ศาลแล้วกัน เดี๋ยวลุงอยู่เพื่อนจนเช้าเอง
ขอบคุณมากเลยครับลุง ผมกล่าว
เมื่อพระอาทิตย์ขึ้น ทุกคนก็เก็บของเตรียมกลับ บีได้เอ่ยถามขึ้น
บี: ลุงครับ ลุงรู้เรื่องกฎมั่งไหม สมุดที่อยู่ตรงศาลาอ่ะ
ลุงเร: อ้อ กฎนั่นหรอ ข้าเขียนขึ้นมาเองแหละ เพื่อกันคนที่ไม่รู้แบบพวกเอ็งไม่ให้เจออันตรายแบบเมื่อคืนนี้แหละ ข้าเจอมันด้วยตัวเองตอนข้ายังวัยรุ่น
ผม: แล้วสิ่งลี้ลับหรือ ผี อะไรนั่นอ่ะลุง เรื่องจริงหรอ
ลุงเร: จริงสิ ไม่งั้นข้าจะเขียนทำไม พวกเอ็งก็เห็นแล้วนิว่า มันมีจริง ตรงต้นตาลมันคือเปรต บางวันก็มา สองตัวมั่ง ตัวเดียวมั่ง บางวันก็ไม่เจอ ผู้หญิงชุดขาวตรงโขดหินนั้นอ่ะเขามาหาหอย เดินบนหินแล้วก้าวพลาดหัวฟาดหินดับ กว่าจะมีคนมาเจอก็หลายวันแล้ว เรือนั่นไม่รู้พวกเอ็งเจอหรือเปล่า มันเป็นเรือที่ออกทะเลตอนพายุเข้า แล้วก็จม แล้วในน้ำคือผีพราย ส่วนที่เดินๆตามชายหาดนั่นอ่ะ เพื่อนข้าเอง มันมาหาปลาแล้วจังหวะไม่ดีมันเจอพวกคนอุ้มฆ่าเอาศพมาทิ้งมันเลยโดนเก็บ
ส่วนกฎที่บอกว่าถ้าเจอข้าแล้วต้องให้ของกิน นั่นข้าจงใจเขียนเองแหละ แหม่ เดินหาปลาทั้งคืนก็หิวสิ อยากจะกินน้ำกินอะไรมั่งสักหน่อย ฮ่าๆๆๆ
เอ:ลุงนี้เก่งเนอะ ไม่กลัวเลย
ลุงเร:ข้าเห็นจนชินแล้ว ข้าไม่กลัวหรอก ข้ามีของดี เอาๆกลับบ้านไปพักผ่อนกันได้แล้ว เจอมาหนักนี้นะ
ผม:ยังไงก็ขอบคุณลุงอีกครั้งนะครับ งั้นเดี๋ยวผมไปส่ง
ลุงเร:เออๆดีๆ ขี้เกียจเดินพอดี บ้านข้าอยู่ตรงหัวโค้งนี้เองร้านค้านั้นแหละ...
เมื่อถึงบ้านลุง
เอ:ขอบคุณครับลุง ฝากขอบคุณป้าด้วยนะ บายครับลุง//รถเคลื่อนตัวออกไป
ลุง:ป้าหรอ??//หันไปมองรูปที่แขวนอยู่บนผนัง.....ก็ว่าอยู่วันนั้นไอพวกนี้มันคุยกับใคร ไม่มีใครอยู่บ้านแท้ๆ....
-หยกสีฟ้า-
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
