Blog 21 ฉันสะดุ้งตื่นตอนตีสามที่ห้อง MD333
ฉันสะดุ้งตื่นตอนตีสามที่ห้อง MD333ในความทรงจำสุดท้ายฉันอยู่คาบเลคเชอร์และฉันก็ง่วงมากเลยเผลอหลับไป แต่ว่าทำไมเพื่อนที่นั่งข้างฉันและอาจารย์ไม่คิดจะปลุกฉันเลยเหรอ มันนี้ทั้งมืดและเงียบราวกับอยู่คนละโลก ไม่มีใครอยู่ในห้องนอกจากฉัน “นี้คงเป็นฝันแน่ๆ”ฉันคิดในใจพลางลุกเดินไปยังประตูห้องเพื่อที่จะออกจากตึกอันแสนน่าขนลุกนี่ เมื่อเปิดออกก็เจอกับทางเดินยาวและหน้าต่างบานกระจกที่คุ้นเคย
ฉันเดินลงบันไดที่อยูทางซ้ายมือของประตู เมื่อลงบันไดขั้นสุดท้ายก่อนถึงชั้น 2 ฉันเห็นเงาของใครสักคนที่หางตาวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ ฉันไม่แน่ใจว่านั้นคือใครแต่คงจะเป็นแม่บ้านทำความสะอาด ฉันคิดพลางเดินลงบันไดไปยังชั้น 1 ต่อไป แต่แล้วฉันได้สังเกตุเห็นบางสิ่งที่น่าขนลุก "ฉันเดินกลับมาชั้นเดิม"
ฉันจำได้ว่าเมื่อลงชั้น 2 จะเจอทางเดินยาวทางฝั่งซ้ายและห้องข้างหน้าควรจะเป็นห้องMD231 แต่ทำไมฉันถึงมาโผล่หน้าห้องMD334 ละ นี้มันบ้ากันไปใหญ่แล้ว เงาที่ผ่านหางตาคราวก่อนชัดเจนกว่าเดิมทำให้ฉันรู้ได้ว่ามันคืออะไร รูปร่างของมันเหมือนกับคนแต่ความจริงแล้วมันคือหัวคนต่อกันจนเหมือนคน และที่สำคัญมันคือหัวของฉันทุกอัน
“อยู่ไม่ได้แล้ว!!!”
ฉันกระโดดออกหน้าต่างชั้น 3 ยังไงขาหักก็ดีกว่าตาย แต่แทนที่จะถึงพื้นฉันกลับตกลงบนอะไรบางอย่างที่นุ่มเหมือนหนังคน มันคือร่างของฉันที่ไร้หัวนับไม่ถ้วนกองสุมขึ้นมาเป็นผู้เขา ฉันคิดก่อนที่ทุกอย่างจะมืดลง
“นี่คงจะเป็นแค่ฝันร้าย..สินะ?”
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
