เรื่องเล่า ยามเย็น.....
ติดไฟแดงนะค้าาาา.... ถ่ายรูปแว้บนึง ก่อนที่ขนมมันจะยุบแบนไม่เหลือ
ขนมถุงนี้คุณยายที่ขาย แกเขย่าๆ พลิกไปพลิกมาหลายรอบก่อนบอกว่า...
ทำไมมันดูน้อยๆ วันนี้เป็นอะไร สงสัยตาใส่มาผิด เดี๋ยวยายเพิ่มให้ใหม่นะ แล้วคุณยายก็เอื้อมไปหยิบถุงขนมปังที่เตรียมไว้ในตู้อีกหลายถุง ปริมาณแต่ละถุงก็ใกล้เคียงกันคือเท่านี้ เท่าที่เห็น ดูยายกังวล ตกใจ
แว้บแรกที่มองเห็นก็ เข้าใจ....
มันน้อยลงจริงๆ ปกติถุงจะพอง ขนมปังเต็มถุง แต่วันนี้มีแค่นี้
ยายไม่ต้องเพิ่มค่ะ หนูทานคนเดียว แค่นี้เหลือเฟือ
ไม่รับขนมเพิ่ม เข้าใจสถานการณ์ทุกอย่าง
เงินทั้งฝืด ทั้งเฟ้อ ของแพง ค่าใช้จ่ายสูง ต้นทุนสูงทุกอย่าง
หาได้น้อยลง รายจ่ายเพิ่มขึ้น
ค้าขายต้นทุนสูงขึ้น แต่กำลังซื้อคนไม่ได้มากเหมือนเช่นเคย ปรับราคาก็ลำบาก ก็เหลือวิธีลดปริมาณ..... คุณตาทำถูกแล้ว แต่คุณยายคงตกใจกับขนมที่ตัวเองขายออกไป
เดินจากคุณยายมาแบบไม่พูดอะไรมาก นอกจากยิ้มให้อย่างเข้าใจ สายตาคุณยายและน้ำเสียงขอบคุณ แบบดีใจที่ไม่ตำหนิ
ได้แต่หันมองร้านรถเข็นริมทางที่เงียบ เงียบมากๆ ไม่มีลูกค้าเลย เราอาจเป็นลูกค้าคนแรกก็ได้...
วันก่อนน้องหมอพามาทานที่ร้านนี้ บอกว่า
หนูชอบทานร้านนี้พี่ ขนมปังสังขยาอร่อยดี
ทานมาตั้งแต่เด็กๆ เราก็จำไว้ว่าร้านอยู่ตรงนี้ น้องชอบ เป็นร้านเก่าแก่
เมื่อวานขับรถผ่าน คุณยายเปิดร้านแต่ฝนตกหนักมาก ร้านริมทางไม่มีโอกาสได้ขายเลย
วันนี้ขับผ่านไปแล้ว แต่เหลือบเห็นว่าคุณยายเปิดร้านเลยแวะซื้อ...ร้านเงียบมาก
ผู้คนเปลี่ยนวิถีชีวิตไปมาก คนยุคใหม่มีรูปแบบการกินอยู่ที่ต่างจากเดิม... มาก
ลมหายใจข้างทางในความทรงจำแผ่วลงทุกที....
- 17
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
