วัยเด็กเป็นวัยที่เราเป็น(เราจริงๆ)ไม่มีอะไรที่เราจะต้องเชื่อ..เราเป็นอิสระ..ซึ่งตรงนั้นเรามีความสุข (นิพพาน)ไม่มีสภาพปรุงแต่งอะไรในชีวิต..พอโตขึ้นมีกฎมากมาย..เพราะฉะนั้นเราจึงทุกข์เพราะกฎเหล่านี้..ซึ่งทุกคนต้องทิ้งกฎความเชื่อต่างๆ..ทิ้งพระพุทธเจ้า..ทิ้งพระธรรม..และพระสงฆ์..แล้วเราจะได้พระนิพพานที่แท้จริง..ทิ้งศิลเราจะมีสันติสุข..เพราะพระพุทธเจ้าตรัสว่าทุกสิ่งเป็นอนัตตาคือไม่มีอยู่จริง..แม้พระพุทธเจ้า..กฎต่างๆของพระองค์ด้วย หรือที่เรียกว่า สุญญตา ว่าง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
