เรื่องหลอนจากประสบการณ์จริง
เป็นเรื่องหลอนที่จำไม่ลืม
ย้อนไปเมื่อปี57 ตอนนั้นตัวเรายังเป็นนักศึกษา พักอยู่หอนอกราคาไม่แพง เรื่องราวในหอนี้ก็เคยได้ยินมาจากปากคนในพื้นที่ บ้างก็ว่ามีคนผูกคอตาย บ้างก็ว่านอนไหลตาย
ตัวเราตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรเลย เป็นวัยรุ่นที่ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อย เรียน นอน เหมือนวัยรุ่นทั่วไป
ห้องที่เราอยู่นั้น เมื่อเข้าประตูรั้วของหอมา 30 เมตร จะเจอห้องเราเลย ห้องเราเป็นตึก3ชั้น ห้องเราอยู่ชั้นล่าง ห้องที่มองจากท้ายห้องจะเจอประตูรั้วทางเข้าหอ ชั้นบนจะขึ้นไปต้องมีคีย์การ์ด
ทำเลไม่ค่อยดีเลยใช่ไหมล่ะ ใครไปใครมาคือเห็นหมดเลย แล้วหลังห้องก็มีม้าหินอ่อนตั้งอยู่ มักจะมีคนมานั่งเล่นบ้างเป็นบางวัน ความส่วนตัวอันน้อยนิด
ในคืนหนึ่ง คืนพระจันทร์เต็มดวง วันพระใหญ่ หรือวันอะไรก็ไม่รู้ วันปล่อยผี วันส่งตายาย หรืออะไรนี้แหละ และเป็นวันหยุดยาวด้วย
เราอยู่กับเพื่อน3คน เพื่อนเรากลับบ้านที่ต่างจังหวัดกันหมด มีเราที่ไม่ได้กลับ และห้องอื่นก็กลับบ้านกันแทบทุกคน ตึกเราเหลือห้องเรากับห้องชั้น3ที่ไม่ได้กลับ
คืนนั้นเรายังไม่หลับ ทะเลาะกับแฟนหนักมาก เราหัวเสียพอควร ทะเลาะกันทั้งคืน เมื่อเวลาถึงประมาน ตี 1-2 ทุกอย่างรอบนอกมันเงียบ นอกห้องมันเงียบ และไม่มีใคร จู่ๆ มีเสียงเหมือนคนเดินผ่านห้องเราและวนรอบห้องตามเข็มนาฬิกา
ตอนแรกเรานึกว่าเจ้าของหอ ้พราะเขามักจะเดินตรวจความเรียบร้อยในทุกๆคืน เราก็เฝ้ามองทางหน้าต่างห้องจนเสียงนั้นเดินมาถึง แต่กลับไม่พบใคร เราก็เลยไม่ได้ใส่ใจ แต่ด้วยความหัวร้อนที่ทะเลาะกับแฟนมา จึงบ่นไป "เ*ี้ยอะไรว่ะ"
เราก็มานอนเล่นบนเตียงต่อ สักพัก เสียงเท้าคนก็ดังขึ้นอีก กึก กึก กึก กึก เป็นเสียงก้าวเดินช้าๆ กังมาจากบันไดทางขึ้น มาทางหน้าห้องเรา เราก็เงี่ยหูฟัง ในใจก็คิดว่าคงจะเป็นห้องข้างบน แต่ว่า เสียงนั้นเหมือนเดินทะลุบันได ทำไมถึงคิดว่าทะลุบันไดละ เพราะถ้าขึ้นบันไดชั้นสองจะต้องใช้คีย์การ์ด และจะมีเสียง "ติ๊ด"ถึงประตูจะเปิด แต่เสียงเท้านั้นผ่านไป ทะลุไป
เสียงเท้านั้นยังคงวันอยู่รอบห้อง เมื่อจะถึงหลังห้อง ผมก็แอบมองอีก คิดว่าเจ้าของหอ แต่ก็ไม่มีใคร เสียงนั้นดังต่อหน้า กึก กึก กึก กึก แล้วมันก็หยุดสักพัก ตอนนั้นคือขนลุกมาก ในหอแทบไม่มีคน แล้วดึกๆป่านี้ ใครมันจะมาเดินเล่น
แล้วเสียงก็เดินไปตามเข็มนาฬิกา เมื่อเสียงมาถึงหน้าห้อง ผมจึงมองลอดเข้าไปที่ตาแมว แต่ก็ยังไม่พบใคร ในใจก็หวั่นๆอยู่ ผมจึงเปิดประตูออกไปด้วยความรำคาญ แต่ก็ไม่เจอใครเลย เสียงนั้นก็ยังดังต่อเนื่องเรื่อยๆ จึงเงี่ยหูฟังดีๆ เสียงดันก็เดินทะลุบันไดไปอีกแล้ว "แม่ง เหี้ยไรว้ะ"ผมคิดในใจ
ผมจึงกลับมานอนที่เตียงต่อ แต่เสียงนั้นก็ยังวนอยู่รอบห้อง ผมจึงเอาหูแนบกำแพงฟัง จับทางเสียงไปเรื่อยๆ ความรู้สึกเริ่มอึดอัดเรื่อยๆ ผมจึงข่มตาหลับ แต่เสียงนั้นก็ยังไม่หาย แถมยังใกล้เรื่อยๆ เหมือนอยู่ในกำแพงห้อง ผมเอาหูแนบกำแพงฟัง เสียงนั้นดังจังหวะที่พอดี แต่เสียงเคลื่อนที่ไปไม่ไว ผมนอนฟังเสียงนั้นไปเรื่อยๆ ในใจคิดต่างๆนาๆ จนเสียงที่มันดังจากกำแพงนั้นค่อยๆเคลื่อนไปหลังห้อง กึก กึก กึก กึก จนไปถึงหน้าพระพุทธรูปที่อยู่หลังตู้เสื้อผ้า
ทันใดนั้น มีเสียงดัง "แพล๊ะ!!! ตุ๊บ!!" มันคือแก้วขนมที่เพื่อนตั้งไว้หน้าพระ มันร่วงลงมาจากหลังตู้โดยไม่มีสาเหตุ ผมตกใจรีบลึกขึ้นไปเปิดไฟ ในใจก็ยังหวั่นๆ เสียงมันคืออะไร ผีหรอ แล้วมาวนเวียนที่ห้องผมทำไม ผมค่อยๆรวบรวมสติ
ขนมที่เป็นแก้วปิด แบบเต้าหู้นมสด แต่มันเป็นกะทิ อาจจะไว้นานเกินจนเกิดแก๊ส แล้วมันเลยระบิดออกมา อันนี้พอเข้าใจได้ แต่ช่วงจังหวะเวลา มันชั่งพอดีกับเสียงเท้านั้นเลย ในใจพยายามใช้เหตุผลทางวิทยาศาสตร์มาลบล้าง
แต่ว่าในใจยังอดสงสัยไม่ได้ ทุกวันนี้ยังสงสัยอยู่ เสียงนั้นคือเสียงอะไร แล้วจังหวะที่พอดีแบบเป๊ะๆคืออะไร ก็มิอาจหาคำตอบได้
เรื่องราวนี่ผมอาจจถ่ายทอดออกมาเข้าใจยากสักนิด แต่ในตอนนั้น มันน่ากลัวมาก
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
