จุดเริ่มต้นของการอ่านหนังสือหลายๆบรรทัดของทุกคนเริ่มจากหนังสือเล่มไหน พอจำกันได้ไหมนะคะ?
หลายอาทิตย์ก่อนเราเข้าไปหาหนังสือดูในร้านหนังสือมือสอง และก็จะเจอโซนหนังสือขายหัวเราะพวกนี้เป็นประจำและมองข้ามเป็นประจำเหมือนกัน แต่วันนั้นอยู่ดีๆก็อยากตลกอ่ะ (สงสัยชีวิตเครียด 5555) เลยไปหยิบมาอ่านไล่ไปเรื่อยๆ จนมาเจอหน้าของเรื่องสั้น
ถ้าเราจำไม่ผิดในหนังสือขายหัวเราะจะมีคอลัมน์เรื่องสั้นอยู่สองเรื่องในหนึ่งเล่ม ซึ่งตอนเด็กมากๆ เราจะเปิดผ่านเพราะตัวหนังสือมันเยอะเด็กแบบเรารับบ่ไหว ก็จะอ่านแต่หน้าที่มีการ์ตูนเท่านั้น แต่พอโตขึ้นมาหน่อยที่พอจะจดจ่อได้ก็อ่านทุกเล่มที่เเนบมา
ซึ่งพล็อตเรื่องส่วนใหญ่ก็เรียบๆไม่ซับซ้อน หรืออีกแบบก็จะจบแบบหักมุมไปเลย โดยไอ้เรื่องสั้นพวกนี้ก็จะมีนักเขียนจากทางบ้านส่งเข้าไปบ้าง (ทางเราก็เคยส่งตอนเด็กๆแต่ได้เมลจาก บก.ว่าได้รับเเล้วแต่ยังไม่ผ่านน้าา😂) เราเลยจำได้ว่า อ่อออ ตอนเริ่มอ่านเรื่องสั้นในขายหัวเราะนี่เองที่ทำให้เราเริ่มอ่านอะไรหลายๆบรรทัดได้ (ส่วนเล่มที่หนากว่านั้นแล้วอ่านจบน่าจะเป็นนิยายแจ่มใส 5555555)
ไหนๆก็เขียนแล้วขอรีวิวเรื่องสั้นในเล่มนี้หน่อย เรื่องนี้ชื่อเรื่องว่าบังเอิญ-พอใจ โดยคนเขียนใช้นามแฝงว่า "โสดในซอย" เอาวะๆๆ ซึ่งเรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับนักศึกษาป.โทไปรักกับสาวพยาบาลที่มหาลัยโดยตัวนางเอกชื่อบังเอิญ พระเอกชื่อพอใจ ก็เลยเป็นชื่อเรื่องบังเอิญ-พอใจนั่นเอง โดยพระเอกเจอนางเอกที่ห้องพยาบาลเพราะโดนกระจกบาดหน้า ถูกใจกันและก็ไปเดทกัน เนื้อเรื่องแค่นั้นเลย
แต่ก็มีบางประโยคที่คนเขียนแซมๆเกี่ยวกับการเมืองเล็กๆ (ดูความหมกมุ่นการเมือง55555) เช่น ตอนที่สองคนนี้คุยกันเรื่องจะตกลงคบหรือไม่คบ แล้วพยาบาลสาวสวนมาว่า"ฉันคงต้องพิจารณาเรื่องนี้อีกครั้ง" เสียงเธอจริงจังเหมือนกำลังคุยเรื่องรับหรือไม่รับร่างรัฐธรรมนูญปี 60 (5555555555โคตรชอบ)
อย่างไรก็ดี เราคิดถึงวันวานเลยควักตังค์ 15 บาท ซื้อขายหัวเราะเล่มนี้กลับบ้านมานอนอ่าน ราคาตรงปกและไม่ขึ้นราคาด้วยนะ หลายสิบปีละ (เอ้ะหรือขึ้นเเล้วนะ? จำไม่ได้ 555555) ซึ่งถ้าจะถามว่าหนังสือเล่มไหนสำหรับเราที่ช่วยให้เราอ่านหนังสือยาวๆหลายๆบรรทัดได้ คำตอบก็น่าจะเป็นหนังสือการ์ตูนขายหัวเราะที่มีอยู่ในห้องสมุดโรงเรียนประถมของเราเองนี่เเหละ
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
