"นั่งไทม์แมชชีน จ่าย 15 บาท"
วันก่อนผมได้มีโอกาสกินขนมชิ้นหนึ่ง สำหรับผมแล้ว ขนมชิ้นนี้ถือได้ว่าเป็นขนมในตำนาน เพราะเคยกินครั้งล่าสุด น่าจะต้องนึกย้อนไปในวัยที่ผมต้องใส่กางเกงขาสั้นทุกวันจันทร์ถึงศุกร์😅
ขนมชิ้นนี้ถือได้ว่าเป็นขนมที่ชื่นชอบติดท็อปเท็นในใจเลยก็ว่าได้
จำได้ว่าสมัยก่อนผมกินค่อนข้างบ่อยทีเดียว แต่จำไม่ได้ว่า หลังๆทำไมไม่ได้กินอีกเลย เพราะด้วยวัยที่โตขึ้นเลยเลิกกิน หรืออาจเพราะเริ่มหาซื้อยากก็เป็นได้
นึกๆดูเเล้วน่าจะเกือบ 20ปีแล้วที่ไม่ได้กิน
แต่มาวันนี้เพิ่งเห็นที่ร้านสะดวกที่จะซื้อเจ้าหนึ่ง ที่ชื่อร้านไม่ตรงกับสิ่งที่เป็น (ชื่อร้านบอกว่าเปิด 7โมง ปิด 5ทุ่ม เผื่อใครยังไม่รู้)
หลังจากได้กินขนมชิ้นนี้แล้ว รู้สึกได้ว่าก็ยังคงความอร่อยเหมือนเดิม แต่ขนาดของขนมอาจไม่เหมือนเดิม ไม่แน่ใจว่า เพราะเราโตขึ้น เลยมองว่าขนมชิ้นมันเล็กลงรึเปล่า🤔
หลังจากกินเสร็จ ผมลองสำรวจจิตใจตัวเองดู ก็รู้สึกว่า มีความสุขจากขนมที่ไม่ได้ลิ้มลองมานาน
แต่ลองสำรวจจิตใจตัวเองให้ละเอียดขึ้น ก็รู้สึกได้ว่าความสุขที่เกิดขึ้น มันไม่ได้มาจากการลิ้มรสความอร่อยเพียงอย่างเดียว
แต่มันมาจากการได้ลิ้มรสความรู้สึกของการเป็นเด็กอีกครั้ง ความรู้สึกของวัยเด็กที่ไม่ต้องมีเรื่องหนักๆให้คิด ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรมากมาย เป็นวัยที่ความสุขหาได้ง่ายๆ ไม่ต้องดิ้นรนไขว่คว้าอะไรมากมายก็มีความสุขแล้ว เป็นวัยที่เวลานอน ก็ไม่ต้องมีเรื่องให้ต้องคิดให้หนักหัวจนนอนไม่หลับ ยามตื่นขึ้นมาก็คิดแต่เพียงว่า วันนี้จะไปเล่นสนุกกับเพื่อนๆที่โรงเรียน
ช่างเป็นช่วงเวลาที่เบาสบายกว่าวัยผู้ใหญ่มากมายมหาศาล
หลังจากสำรวจจิตใจที่เต็มไปด้วยความสุขจากการกินขนมในวัยเด็ก ก็กลับมาสู่โลกของวัยผู้ใหญ่ โลกแห่งความเป็นจริง โลกแห่งปัจจุบัน โลกที่เราอาจต้องแบกรับภาระต่างๆในชีวิตไว้มากมาย แต่ยังไงๆเราก็คงทำได้แค่สู้ต่อไป ทำทุกวันให้ดีที่สุดเท่าที่เราทำได้
กลายเป็นว่าวันนี้ผมได้ย้อนเวลาไปในวัยเด็ก โดยใช้ยานพาหนะที่เป็นเพียงขนมชิ้นหนึ่ง ด้วยราคาค่าโดยสารเพียง 15 บาทเท่านั้น😉
ปล.ไม่ได้ค่าโฆษณาขนมยี่ห้อนี้แต่อย่างใด เเต่ถ้าบริษัทที่ทำขนมชิ้นนี้อยากให้ ก็ไม่ว่ากันครับ😅
"มนุษย์เขียน"
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
