คนที่ไม่มีลูกจะไม่มีวันเข้าใจว่าหัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่นั้นเป็นอย่างไร? สําหรับลูกแล้วคือแก้วตาดวงใจ คือทุกอย่างของชีวิต พ่อแม่จะมองลูกเป็นเด็กไปตลอดกาล ไม่ว่าเวลาจะเปลี่ยนไปแค่ไหน ดังนั้นความรักความห่วงใย ไม่เคยลดน้อยถอยลงเลย เพียงแต่มันจะเปลี่ยนรูปแบบ จากเด็กที่เคยถูกปกป้องคุ้มครอง เปลี่ยนเป็นเป็นวัยรุ่นที่ต้องการคําปรึกษาและกําลังใจ การชี้นําหนทางที่ถูกต้องและดีงาม เพื่อเป็นพื้นฐานสําหรับการเป็นผู้ใหญ่ที่ดีในวันข้างหน้า
เมื่อลูกเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่สามารถรับผิดชอบตัวเองมีวุฒิภาวะพอ มีความกล้าที่จะเผชิญกับโลกภายนอกได้ เราจําเป็นต้องปล่อยเขาไปตามทางของเขา ซึ่งเขาจะมีหนทางเดินเป็นตัวของตัวเอง เราไม่สามารถไปกําหนดชะตาชีวิตของเขาได้อีกต่อไป การ support ของคุณจะเป็นไปในอีกลักษณะหนึ่ง ซึ่งคุณไม่ต้องน้อยใจไปว่า ทำไมไม่กลับมาเยี่ยมเราบ่อยๆ ไม่กลับบ้าน ไปแต่กับแฟน ทําแต่งาน เราเปลี่ยนความน้อยใจเหล่านั้นเป็นความภาคภูมิใจไม่ดีกว่าหรือ? ในเมื่อภาระกิจของเราใกล้จะเสร็จสมบูรณ์แล้ว
เด็กน้อยธรรมดาๆคนหนึ่งจะกลายเป็นผู้ใหญ่ที่ดีในอนาคต เป็นกําลังสําคัญของประเทศชาติต่อไปได้ แค่นี้ก็สุขใจแล้ว ในยามที่เขาประสบกับปัญหา พ่อแม่ก็ยังเป็นพ่อแม่อยู่เสมอ ไม่ได้หายไปไหน เขาก็จะกลับมายังบ้านที่เป็นต้นกำเนิด เป็น savezone ในความคิดของเขาตลอดกาล
แต่ถ้าคุณมีความรักและห่วงใยมากจนเกินไป ความรักความห่วงใยนั้นจะกลับมาทำลายตัวตนของลูก ถ้าคุณไม่รู้ว่าควรจะ support เขาแค่ไหน คุณก็จะ support เขาอยู่ตลอดเวลาจนกระทั่ง เขาไม่สามารถจะใช้ชีวิตได้ด้วยตนเองและผจญกับโลกภายนอกได้ จะต้องอาศัยพึ่งพาจากพ่อแม่ตลอดกาล ผมหวังว่าจะไม่เป็นเช่นนั้น เพราะภาระกิจของเราเป็นการสร้างสรรค์ผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพ ไม่ใช่เป็นการเพิ่มภาระให้กับสังคม
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
