ยามกวัดแกว่งดาบท่านคิดถึงสิ่งใด?
"ขืนมัวแต่คิดก็ถูกฟันเท่านั้นล่ะสิ"
ข้ารู้จักชายผู้หนึ่ง ที่เยือกเย็นประดุจสายน้ำนี้ ไหลรินอย่างเสรี ไม่มีวันหยุดนิ่ง ถ้าสู้กับเขาข้าก็แพ้"
"สิ่งที่ไหลอยู่ในแม่น้ำสายนั้น ก็ไหลเวียนอยู่ในกายเจ้าเช่นกัน"
Vagabond การ์ตูนเพียงเรื่องเดียวที่ชายวัย 30 อย่างผมยังคงสะสมอยู่ อ่านมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยจนตอนนี้
35 เล่มกับการเติบโตและเรียนรู้วิถีแห่งดาบของมูซาชิ
นี่คือการ์ตูนซามูไรที่ไม่ใช่การต่อสู้กันด้วยเพลงดาบ มูซาชิไม่เคยต่อสู้กับผู้ใดเลยตลอดทั้งเรื่อง การฟัน การฆ่าล้วนเป็นการต่อสู้กับตนเองทั้งสิ้น
การแสวงหาคำตอบว่าที่หนึ่งในแผ่นดินเป็นเช่นไร การฆ่าฟันที่เกิดขึ้นมาจากคำถามภายในใจ
หลังพบแต่ชัยชนะ หลังฆ่าฟันมากมาย คำถามนั้นยังคงอยู่ ท้ายที่สุดการฆ่าคือการถูกตามฆ่า
มรรคาแห่งดาบที่ตามหาคือสิ่งใด ในเล่มหลังๆเราจะไม่พบชายหนุ่มผู้บ้าระห่ำในเพลงดาบ ผู้ท้าตีท้าต่อยไปเรื่อยเพียงกระหายชัยชนะ แต่เราจะพบบุรุษผู้นี้อยู่กับการสลักไม้ อยู่กับดิน อยู่กับน้ำ เรียนรู้เพลงดาบกับธรรมชาติ ฉับพลันที่จิตว่างมูซาชิพบว่าดาบมิใช่ตน ตนมิใช่ดาบ ทุกสรรพสิ่งล้วนดำเนินไปตามวิถีของความไร้ตัวตน
เนื้อเรื่องในหนังสือมุซาชิยังไม่พบการหลุดพ้นขั้นสูงสุด หากแต่ว่าเขาอยู่ระหว่างทางสายนี้
ฉากต่อสู้ลดลง ความหมายมากขึ้น ยิ่งอ่านผมยิ่งค้นพบว่าการ์ตูนกำลังสอนผมอยู่ผ่านมูซาชิ
ผมใช้เวลาอ่านแต่ละเล่มนานมากเพื่อเรียนรู้ไปพร้อมกับตัวละคร
"ไม่ยึดถืออะไรทั้งนั้น เป็นอย่างที่ตัวเองเป็นโดยธรรมชาติ ทำตัวเยี่ยงน้ำเยี่ยงดิน"
สิบกว่าปีแล้วสินะสำหรับการ์ตูนที่เปี่ยมไปด้วยจิตวิญญาณเช่นนี้
.
.
.
.
.
น่าเสียดายที่อาจารย์ผู้เขียนเทการ์ตูนเรื่องนี้ไปแล้ว ด้วยเหตุผลว่า " มันลึกจนอาจารย์มิอาจเข้าใจและเขียนมันต่อได้อีก "
.
.
.
แม้เนื่อเรื่องค้างอยู่แค่นั้น แต่ vagabond ก็เป็นมังงะที่เปี่ยมไปด้วยความสมบูรณ์แบบและจิตวิญญาณแห่งซามูไรโดยแท้
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
