ผิดแล้ว..จิตที่ว่างเปล่าไม่ได้หมายความว่าไม่รู้ไม่เห็นไม่ได้ยิน..แต่หมายถึงการรู้เห็นหรือได้ยิน ทั้งรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัส นั้นไม่ได้ก่อให้เกิดอารมณ์ใดใดในจิตไม่ว่าจะรักโลภโกรธหลง เพราะ เราสามารถทำให้จิตว่างจากกิเลสทั้งปวง หรือต้นแห่งปัญหาทั้งปวง ทุกอย่างมีเกิดมีจบ ล้วนเป็นสิ่งสมมุติไม่ยืนยง นั่นคือจิตว่างและเป็นจิตว่างอย่างมีสติพึงระลึก แต่ถ้าการปล่อยจิตว่างแบบไม่รู้ไม่เห็นไม่ได้ยิน นั่นคือจิตหลุด ค่ะ เหมือนลุดไปในภวังค์ที่ว่างเปล่า ไม่รับรู้อะไรเลย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
