27 ก.ค. 2022 เวลา 06:24 • ไลฟ์สไตล์
ตอนเป็นเด็ก บ้านของมิสซิสบีและเพื่อนบ้านส่วนใหญ่ปลูกสร้างกระจายกันไปตามริมภูเขา
ไม่มีน้ำประปา ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีวี่แววของสิ่งอำนวยความสะดวก อินเตอร์เนท สมาร์ทโฟน Wifi สิ่งเหล่านี้ยังไร้ตัวตน
เด็กในยุคสมัยของมิสซิสบีจึงมีวิถีชีวิตที่เกี่ยวพันกับธรรมชาติรอบตัว พืช ต้นไม้ แมลงคือแหล่งเรียนรู้น่าตื่นเต้นของพวกเราในตอนนั้น
รวงผึ้ง รังผึ้ง และน้ำผึ้งป่าหอมหวาน
ก็จัดเป็นสิ่งพิเศษและเป็นที่ต้องการของเด็กๆแทบทุกคนรวมทั้งมิสซิสบี
การจะหารังผึ้งก็ไม่ใช่เรื่องยาก ต้นไม้น้อยใหญ่ที่มีอยู่มากมายทั่วหมู่บ้าน มักจะมีผึ้งมาอาศัยทำรังอยู่แทบทุกต้น !!!!
มิสซิสบีก็เคยติดตามลุง อาและพี่ๆที่เป็นเด็กโตไปหาตีรังผึ้งในป่าบ่อยๆ
ได้รังผึ้งมาทำอาหาร
น้ำผึ้งป่าก็เอามาเก็บใส่ขวดไว้ทำยา ได้เยอะๆก็แบ่งไปขายในเมือง
น้ำผึ้งป่าแท้ๆนั้นเป็นที่ต้องการและขายดีมาก !!!
เย็นวันศุกร์หลังเลิกเรียนวันนั้น มิสซิสบีพากันเดินกลับบ้านพร้อมพี่ๆน้องๆและเพื่อนๆทั้งเด็กเล็กเด็กโตในหมู่บ้าน
ระหว่างทางก็แวะเก็บลูกหมากลูกไม้ ผลไม้ป่าข้างทาง เช่น หมากเป้ง หมากเม่า เล็บเหยี่ยว ที่มีอยู่มากมายในป่าสองข้างทาง
แล้วก็มีเสียงฮือฮาของเด็ก 2-3 คนดังขึ้น
มาดูนี่เร็ว ต้นนี้มีรังผึ้ง โอ้โหวว.. น้ำหวานใหญ่มาาก
เด็กที่แหวกเข้าไปเจอร้องอย่างตื่นเต้น
กลุ่มเด็กๆพากันกรูเข้าไป พี่ตัวใหญ่ๆต้องคอยดึงน้องตัวเล็กๆที่จะวิ่งถลาเข้าไปใกล้รังผึ้งด้วยความอยากรู้อยากเห็น
เดี๋ยวข้าจะไปบอกให้ลุงมาตีและเอาน้ำหวาน
เด็กชายหนึ่งในกลุ่มเด็กๆที่มุงดูรังผึ้งอยู่ห่างๆกระซิบกระซาบบอก
มิสซิสบีมองรังผึ้งที่ห้อยย้อยเป็นครึ่งวงกลมสีดำนั้นอย่างพินิจ
ภาพมโนของความอร่อยผุดลอยไปมาอยู่เหนือหัว
รังผึ้งทอดกระเทียมพริกไทยเอย..
ห่อใบตองปิ้งไฟร้อนๆเอย..
น้ำพริกผึ้งนึ่งเอย..
แอบกลืนน้ำลายแล้วรีบยื่นข้อเสนอ
ก่อนที่จะไม่ทันการณ์
เราตีผึ้งเป็นนะ แล้วมาแบ่งกัน ถ้าปล่อยไว้แล้วไปตามลุงแก เดี๋ยวคนอื่นผ่านมาก็ตีเอาไปก่อน เราก็อดซิ
มิสซิสบีโน้มน้าวไอ้คนที่อ้างสิทธิ์เพราะเห็นก่อน
ความคึกคะนองประสาเด็ก จึงไม่มีใครห้ามใคร ไม้ขีดไฟจากพี่ผู้ชายตัวโตที่เริ่มแอบสูบยาจากใบตองแห้ง จึงถูกส่งมา
มิสซิสบีเป็นผู้บัญชาจัดสรรงาน !!!
ช่วยกันหากิ่งไม้แห้งขนาดพอดีมือ ความยาวก็พอดีกับความสูงของรังผึ้ง
รังนี้อยู่ไม่สูงมากนัก ประมาณ 2เมตรจากพื้นดิน
ได้ฝอยหญ้าแห้งแถวๆนั้น เอามารวมเป็นก้อนกลมๆเสียบติดที่ปลายไม้
จุดไฟให้เกิดควันไฟลอยโขมง ส่งให้ผู้กล้าคนหนึ่งเอาไปจ่อลนใกล้ๆรังผึ้ง
ที่เหลือก็นั่งหมอบ..นอนหมอบรออยู่ห่างๆ
ชั่วพริบตา !!! บรรดาฝูงผึ้งทั้งรังก็แตกฮือ และร่วงตกลงพื้นเป็นกลุ่มๆมองคล้ายหยดเทียนไขสีดำก้อนใหญ่ร่วงพรูลงพื้น แผล่ะๆ
พวกมันพากันตะกายหนีขวักไขว่อยู่บนพื้นหญ้า ต่างคลานสะเปะสะปะด้วยอาการเมาควัน !!!! 🐝🐝🐝🐝🐝🐝
รังผึ้งสีขาวไข่ ปราศจากเหล่าทหารผึ้งที่คอยคุ้มครองป้องกันภัย ถูกกลุ่มเด็กๆช่วยกันหักกิ่งไม้ซึ่งเป็นที่เกาะอาศัย ก่อนจะพากันวิ่งหนีทหารผึ้งบางตัวที่พอมีสติและเริ่มบินเข้าโจมตีกลุ่มเด็กๆจอมวายร้ายจนแตกกระจายไปคนละทิศละทาง
แบ่งน้ำผึ้งและรังผึ้งกันจนเป็นที่พอใจแล้ว เด็กๆก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เป็นเวลาที่เย็นย่ำใกล้ค่ำมืดแล้ว เด็ก 2-3 คนโดนผึ้งต่อยที่หัว มือ และแขน ปูดบวมไปตามๆกัน
มิสซิสบีจูงแขนน้องสาววัยหกขวบ เพิ่งเริ่มเข้าชั้นปอเตรียมหรือเด็กก่อนเกณฑ์ ติดตามพี่ๆไปโรงเรียนได้ไม่นาน พลางปลอบน้องซึ่งกำลังร้องสะอึกสะอื้น
โอ๋ๆๆๆๆ ไม่ต้องร้องแล้ว หายแล้วนะ พี่ดึงเหล็กหมาดออกให้แล้ว เดี๋ยวก็หาย..พี่เป่าคาถาให้นะเพี้ยงๆๆๆ
มิสซิสบีเป่าปากพ่นจนฝอยน้ำลายกระเด็นใส่มือข้างขวาน้อยๆของน้องที่กำลังบวมเป่งคล้ายตัวอึ่งอ่าง
ปลอบน้องด้วยความสงสาร แต่ในใจก็นึกสงสารตัวเองมากกว่า ไม่รู้ว่างานนี้จะโดนไม้เรียวของแม่เป็นรางวัลซักกี่ที ก็สุดจะคาดเดาาาา 😬😩😓😓😓
ก็หวังว่าทุกคนที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องราวของมิสซิสบี จะได้นึกย้อนไปเก็บเกี่ยวทุกเรื่องราวและประสบการณ์ทั้งดีร้ายระหว่างการเติบโต มาช่วยเติมใจและเตือนใจในการใช้ชีวิตณ.ปัจจุบัน ให้มีความสุขไปด้วยกันนะคะ
โฆษณา