พออายุ 40-50 จะเข้าใจได้ดีขึ้น คนรอบข้างเราจะเหลือน้อยลงไปเรื่อยๆ มีวิถีชีวิตของตัวเอง ล้มหายตายจากกัน จงให้ความสำคัญกับตัวเองและใส่ใจกับคนดีๆ ข้างๆที่ยังเหลืออยู่ เหมือนเรานั่งรถเมล หลายคนขึ้นมาป้ายเดียวพร้อมกับเรา บางคนนั่งข้างๆเราไปหลายป้าย เมื่อถึงจุดหมาย เขาก้อลงป้ายของตัวเอง แล้วก้อมีคนใหม่ขึ้นมาแทน และสุดท้ายเราต้องลงป้ายของเรา ปล่อยให้รถเมล์วิ่งต่อไปกับคนในนั้น