➡️ (EP.2) ผ. อี ผี ? ⬅️ 🔸 มาสนุกกันต่อ กับตอน 2 กับเรื่อง ผ. อี ผี เรื่องชวนขนลุก แต่ก็พิลึก ที่หลายคนอยากฟัง แต่ให้เจอกันจังๆ กลับส่ายหน้าปฏิเสธ หนนี้ขอพาขึ้นไป ที่แหล่งท่องเที่ยวยอดฮิต อย่างภูกระดึง กันเลย
▪️
🔸 (1) ... ผมกับภูกระดึงนี่ ก็สุดพิลึก สมัยวันรุ่นแรงเยอะ ผมไป 3 หน เจอการแบกศพ สวนทาง ลงมาทั้ง 3 ครั้ง ตกหน้าผาบ้าง ลูกแม่ค้าด้านบน จมน้ำบ้าง และหนแรก ที่ไปภูกระดึง ในปี 2527 นั่น ก็เจอดีเข้าเต็มๆ
🔸 หลังเดินไป 9 กม. เพื่อดูพระอาทิตย์ตก ที่ผาหล่มสักเรียบร้อย ขากลับนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ จะเดินกลับ ในเส้นทางเก่า ริมหน้าผากันทั้งนั้น ที่แม้จะมืดสนิท แต่ก็ยังเป็นทางโล่ง เดินง่าย แถมการเดินมา เป็นกลุ่มใหญ่ๆ ร่วมร้อยคน ก็ดูสบายใจ ปลอดภัยดี
▪️
🔸 แต่หนนั้นพวกผม 7 คน เห็นตรงกัน คือขามาก็เดินมาแล้ว ในเส้นหน้าผานั่น ขากลับเลยขอเดินกลับ ในอีกเส้นทาง ที่มันเข้าไปในแนวป่า จะได้ไม่ซ้ำทางเก่า ซึ่งเป็นเส้นทาง ที่ลึก ทึบ และใกล้เข้าไปแนวป่า มากกว่าทางปกติ ซึ่งปัจจุบัน ก็ห้ามเดินเข้าไปในเส้นทางนี้เแล้ว หลัง พระอาทิตย์ตกดิน
🔸 ก่อนออกเดินกลับ ก็ตรวจตราไฟฉาย ดูน้ำดูเสบียง และนัดแนะกัน ให้เดินเรียงแถว ให้ไอ้ดอนคนตัวใหญ่แต่กลัวหนู ไปเดินนำหน้า ส่วนผมกับไอ้แก่คู่หู ไปเดินปิดด้านหลัง พร้อมย้ำกันหนักหนาว่า เจออะไรห้ามทัก และสำคัญคือห้ามวิ่ง
▪️
🔸 ขากลับ 8 กม.เศษ เพราะทางจะย่อระยะมานิด เส้นทางเดิน เห็นเห็นได้รางๆ เพราะเป็นเดือนข้างขึ้น แต่ก็เปิดไฟฉายเดินกันอยู่ดี และไม่ทันถึงครึ่งทางดี ไอ้ดอนคนนำหน้า จู่ๆก็หยุดกึ๊ก หยุดชนิดชะงัก จนคู่หลังที่เดินตามมาชนหลัง และชนกันแบบนั้น กันทั้งกลุ่ม
🔸 จังหวะนั้นเอง ที่ผมกวาดสายตา มองไปทางขวาขอบชายแนวป่า ก็เลยได้เห็นเข้า กับร่างๆหนึ่ง ที่นั่งยองๆ อยู่บนโขดหินตรงนั้นอย่างถนัด ขาวโพลนไปทั้งชุด และส่งสายตา จ้องมองมาที่พวกเรา
▪️
🔸 สติที่พอมี กับที่กำชับกันไว้ ทำให้ไม่เตลิด ทำได้แค่บุ้ยปาก พยักหน้าให้คู่หูหันไปดู และทันทีคือไอ้แก่ ก็พยักหน้าตอบมา ว่าเห็นแล้วเหมือนกัน ส่วนที่ทำคือ หุบปากเงียบ และทำใจดีสู้เสือ
🔸 ระยะทางขากลับ เราหยุดพักหนแค่เดียว ตรงลานหินโล่ง ที่แสงจันทร์ส่องสว่าง พอให้เห็นสีหน้าของทุกคนว่า รับรู้ถึงสิ่งผิดปกติ แถมนกคุ้มป่า ก็ทะลึ่งส่งเสียงร้องดังมา สร้างบรรยากาศหลอน โหยหวนเข้าไปอีก ส่วนผม ก็ฉายไฟกลับไปด้านหลังอยู่หลายหน
▪️
🔸 กลับถึงลานกางเต๊นท์ ชนิดว่าเหนื่อยกันสุดๆ เพราะความที่เร่งเดินกลับกัน มา และทันทีที่ถึง ก็ทักถามสิ่งที่เห็นเมื่อซักครู่ คำตอบเป็นเสียงเดียวกัน คือเห็นกันทุกคน
🔸 เรื่องลี้ลับบนภูกระดึงนั้น มีอยู่หลายเรื่อง ส่วนตรงที่เดียวกันกับผมนี่ หาดูใน panthip แต่ของคนอื่นน่ากลัวกว่าของผมมาก อย่างคราว นศ.เกือบ 10 คน เดินกลับมามืดๆแบบผม แล้วคนหลังล้มลงหมดสติ แล้วมาเล่าทีหลังว่าเจอถูกลากขาเข้าป่า รวมถึงที่ลอยมาบิดเบี้ยว หมุนเป็นเกลียว ทำเอาวิ่งหนีกันชุลมุน ซึ่งถ้าเจอเข้าเอง คงสยองน่าดู
▪️
🔸 (2) ... ภูกระดึงนั้นสวยครับ สวยจนการเจอดีเล็กๆน้อยๆหนนั้นของผม ไม่ได้ทำให้ผมกลัวอะไร แถมยังขึ้นไปอีก 2 หนกับแก๊งค์เก่า และในหนที่ 3 เมื่อรู้ข่าวว่า อุทยานฯ จะปิดตัว เพื่อให้ธรรมชาติพักฟื้น ผมจึงรีบขึ้นไป เดินฉายเดี่ยวอยู่นานร่วมสัปดาห์ พร้อมกับที่จดจำ เรื่องราวลี้ลับหนึ่ง ที่อยู่คู่กับภูกระดึงมานาน ขึ้นไปด้วย เรื่องราวของ "พยาบาลสาวผู้สูญหาย"
🔸 เรื่องราวของพยาบาลกลุ่มหนึ่ง ที่ขึ้นมาเที่ยวบนภูกระดึง ซึ่งเป็นช่วงที่ อุทยานฯ เพิ่งจะเปิดเส้นทาง ท่องเที่ยวเข้าไปในป่าลึกมากขึ้น แต่ก็ต้องมีเจ้าหน้าที่ นำทางเข้าไปด้วย
▪️
🔸 วันที่คณะของพยาบาลกลุ่มนี้ เข้าไปท่องเที่ยว ในเส้นทางใหม่ ระหว่างทางนั่นเอง ที่พี่พยาบาลผู้หญิงคนหนึ่ง ที่อิดออดมาแล้วแต่เช้าว่า เธอไม่อยากจะเดินเข้าไปในป่านั้นด้วย เธอจึงขอเดินกลับที่พัก
🔸 แต่ทั้งคณะ ก็ล่วงเข้ามาไกลแล้ว และหลังอิดเอื้อนกันอยู่พักใหญ่ ในที่สุดแฟนหนุ่มของพี่พยาบาล ก็อาสาจะนำเธอออกมาส่ง ที่บริเวณทางโล่งด้านนอก ที่เธอสามารถ จะเดินกลับที่พัก ได้เองง่ายๆ
🔸 เรื่องมันมาเป็นเรื่อง ก็เมื่อทั้งคณะ กลับถึงที่พัก และพบว่า พี่พยาบาลคนนั้นหายไป ทีนี้เลยได้วุ่น มีการออกประกาศ เจ้าหน้าที่อุทยานฯ ออกตามหา ว่าจะถูกสัตว์ป่าทำร้าย หรือจมน้ำ หรือจะตกหน้าผาไปเสียแล้ว เรื่องนี้ไกลถึงตำรวจ ถึงพ่อแม่ครอบครัว ที่ต้องเดินทางจากกรุงเทพฯ มาร่วมกันตามหา
▪️
🔸 จนท.เรียงหน้ากระดาน หากันถี่ยิบ โรยตัวไปตามหน้าผา ดำน้ำหาสระอโนดาต ตอนจบของเรื่องนี้ ผมฟังมา 2 version (1) คือเมื่อพ้นไป 1 ปีพอดิบพอดี กับที่เธอหายตัวไป เธอกลับมาปรากฏตัว ในสภาพเสียสติ ผมเผ้ายาวรุงรัง และมานั่งอยู่บริเวณสระอโนดาต
🔸 เรื่องนี้ จนท.ป่าไม้เล่าให้ผมฟัง และยังขยายต่ออีกว่า "เป็นคนธรรพ์ ในดินแดนลับแลนั่นแหละ ที่พาตัวเธอไป" และ (2) ผมถามเรื่องนี้ เอากับคุณป้าแม่ค้าท่านหนึ่งบนภูกระดึง ก็ในคราวที่ผม ขึ้นมาเดินคนเดียว ก่อนปิดอุทยานฯ หนนี้นั่นเอง
▪️
🔸 หนนั้นทั้งอุทยานฯ มีนักท่องเที่ยว อยู่แค่ 5 เต๊นท์ คุณป้าแม่ค้า ที่ผมผูกท้องไว้ทั้งเช้า กลางวัน เย็น เล่าให้ผมฟังว่า เรื่องการกลับมาจากดินแดนลับแล เมื่อครบ 1 ปีนั่น เธอไม่เคยได้ยิน แต่ป้าบอกว่า ในวันเกิดเหตุ พยาบาลสาวที่ชื่อ XXXX เธอยังมาช่วยป้าขายของ อยู่ที่ร้านนี่อยู่เลย
🔸 ป้าขยายให้อีกว่า ตอนอยู่บนภูฯนี่ เธอมาที่ร้านป้าทุกวัน ยังมาช่วยป้าขายของอยู่เลย ... "แกยังบอกป้าเลยว่า ไม่อยากเข้าไป" และ "เมื่อเธอหายไปจริงๆ คนที่ถูกตำรวจสงสัยที่สุด ก็แฟนของเธอ ที่ชื่อคุณ XXX นั่นแหละ" แต่ป้าแกว่า "ป้ายังเห็นคุณ XXX ร้องไห้เป็นสายเลือดอยู่เลย ใครจะสงสัยแก แต่ป้าไม่เชื่อหรอกว่า จะเป็นคุณ XXX ที่ทำ"
▪️
🔸 ก่อนจบการสนทนา ป้ายังชี้ไปที่ฝาผนัง ก่อนจะบอกผมอีกว่า "นั่นไงเบอร์โทรศัพท์ ของคุณพ่อคุณแม่ ของน้อง XXXX" และ "แกยังบอกป้าเลยนะว่า ถ้าเจอน้อง XXXX เมื่อไร ก็โทรไปบอกด้วยก็แล้วกัน" ก่อนจะปิดเรื่องนี้ให้ว่า "ทุกวันนี้ก็ยังไม่พบน้อง XXXX เลยนะ หรือถ้าพบแล้ว อย่างที่คุณว่า อันนั้นป้าไม่รู้"
🔸 (3) ... เรื่องนี้มาสนุกสำหรับผม ก็ไอ้ตอนที่มาเดินซ่า อยู่บนภูกระดึงคนเดียวนี่เอง เพราะแรกๆ มันก็สนุก เพราะเงียบสนิท ไร้ผู้คนอย่างที่ผมชอบ มีแต่เสียงสนสองใบ หวีดหวิว ส่งเสียงเมื่อกรีดอากาศ แถมเมื่อไปยืนตะโกนสุดเสียง ที่ริมหน้าผา ก็รู้สึกดีแบบหนึ่ง ชนิดไม่เคยทำ บวกการเดิน ดู ชม ฟัง ทุกเหลี่ยมมุม ที่ธรรมชาติของภูกระดึง หยิบยื่นให้ มันก็สุขใจนัก แต่ถ้าจะมีประหลาดอยู่บ้าง ก็คงตรงนั้น ที่ไม่มีใครตรงนั้น นอกจากผมกับเจ้านกตัวนั่น
▪️
🔸 จังหวะที่ผม เดินอยู่กลางทางเดินนั่นเอง เจ้านกกระแตแต้แว้ดตัวสวย ก็ร่อนตัวลงมายืนเด่น อยู่ที่กลางทางเดินทราย และนั่นก็ห่างจากหน้าผม อยู่เพียงแทบจะเอื้อมมือถึง ผมบรรจงหยิบกล้องขึ้นมา หวังว่าจะถ่ายรูปเก็บไว้ ส่วนนกนั่น ก็ส่งเสียงร้องแบบที่เราคุ้นๆเสียงกัน " แต๊ดแต๊ด แต้แว้ด ตั๊ดแต๊ด แต้แว้ด" ก่อนจะกระโจนห่างออกไปอีกนิด
🔸 ผมขยับตัว ย่องตามนกตัวนั้นไป และเสียง "แต๊ดแต๊ด แต้แว้ด ตั๊ดแต๊ด แต้แว้ด" ก็กระโจนห่างออกไปอีก ทำท่าเหมือนจะยั่ว ผมก็ตามไปอีก และตามไปอีก และตามไปอีกอย่างนั้น นานอยู่หลายสิบหน จนสมองแล่นแปร๊บขึ้นมา ถึงเรื่อง "พยาบาลสาวผู้สูญหาย" ขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
▪️
🔸 เมื่อรู้ตัว ผมก็มายืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ที่ตั้งอยู่เดี่ยวๆอยู่บนเนินสูง ห่างจากทางเดินหลัก จุดแรกที่เจอกับเจ้านกตัวนี้ ก็ลิบตาซะแล้ว พอตั้งสติคิดได้ เลยร้องทัก และคุยกับ "นกล่อ" ตัวนั้นไปว่า "นั่นแน่ เล่นกันซะแล้ว" ก่อนจะหันหลัง และค่อยๆแหวกกอหญ้า เดินลงเนินมาแบบหวาดๆ
▪️
🔸 และรู้มั๊ยครับว่า "นกล่อ" ตัวนั้น เขาทำยังไง เมื่อเห็นผมหันหลังกลับ มันมาบินวนขึ้นมาเหนือหัว ชนิดเอามือเอื้อมมือจับขากันได้เลย ก่อนจะร่อนลงมาขวางทาง หน้าตาเฉย ไอ้คราวนี้แหละ จากที่หวาดอยู่เล็กๆ ผมก็เริ่มจะหวาดใหญ่ๆ จนออกจะกลัวด้วยซ้ำ
▪️
🔸 และที่ทำได้คือ พูดไปแบบ "ไม่ไปเว๊ย ไม่เล่นนะเว๊ย ไม่สนุกนะเว๊ย" สารพัดจะพูดไป ก็เพื่อปลุกปลอบใจตัว ส่วนเจ้านกตัวแสบ ก็เถิดเทิงกับผมอยู่พักใหญ่ ซึ่งนั่นก็นานพอ ให้รู้ว่า สิ่งที่กำลังเกิดขึ้น ไม่ใช่เรื่องปกติ
🔸 เมื่อลงมาถึงทางเดินหลัก ก็กึ่งเดินกึ่งวิ่ง ไปสงบสติอารมณ์ตรงลานพระพุทธเมตตา ส่วนความตั้งใจ ที่จะเดินไปดูพระอาทิตย์ตก ที่ผาหล่มสักชนิดเดินไปคนเดียว เดินกลับคนเดียวแบบห่ามนิดๆหนนั้น ก็เลยล้มเลิกไป จากเสียง "แต้แว้ด แต้แว้ด" หนนั้นเอง
▪️
🔸 ภูกระดึงนั้นสวยอย่างที่บอกหลายหน และหลังห่างหายกันนานร่วม 30 ปี ในที่สุด ปลายปีก่อน ผมก็ขึ้นไปเยือนภูกระดึงอีกหน ความสวยยังมีอยู่ล้นเต็มที่ พอๆกับความเจริญ ที่เข้ามาสู่ภูกระดึงมากขึ้น จนเรื่องเล่า และหลายเรื่องราว ที่เป็นเหมือนนิทาน รอบกองไฟเหล่านี้ ได้ถูกหลงลืม
▪️
▪️ 4 ครั้ง ที่ได้ชื่อว่าพิชิตภูกระดึง ซึ่งความจริง ผมไม่เคยพิชิตที่นี่ เพราะมีแต่ความชื่นชม เคารพ ในความงดงาม และมหัศจรรย์ ของธรรมชาติ ที่ภูกระดึง มอบให้ ▪️
📸 All Photos▪️by Tui Kajondej
⭕ ภูกระดึง
⭕ หมาเขาค้อ
⭕ ถ้ำธารลอด
⭕ เสม็ดพันปี
⭕ รวมเรื่องร้อยเรื่องราว
🌸 เขียนทุกเรื่องด้วยความสนุก เพื่อความสุขของผู้เขียน และไว้สะสมเรื่องเขียน ในมุมสนุกตรงนี้ 🌸
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
