พระนารายณ์
พระนารายณ์ เป็นพระนามที่ปรากฏในวรรณคดีไทยบ่อยๆ ในฐานะเทพแห่งการพิทักษ์รักษาและบริหารโลกให้เป็นสุข ซึ่งเป็นหนึ่งในสามเทพเจ้าสูงสุดของศาสนาพราหมณ์ (อีกสององค์คือ พระศิวะ และพระพรหม) เกี่ยวกับกำเนิดของพระนารายณ์นั้น มีตำนานเล่าขานมากมายหลายตำรับด้วยกัน และมีมาเนิ่นนานตั้งแต่ยุคไตรเพท ซึ่งเป็นยุคแรกของคัมภีร์ทางศาสนาพราหมณ์ทีเดียว
ในยุคไตรเพทนั้นพระนารายณ์ปรากฏเป็นที่รู้จักในนาม พระวิษณุ และยังไม่ได้เป็นเทพเจ้าที่ยิ่งใหญ่นัก ทรงเป็นเพียงองค์กำลังแห่งดวงตะวันหรือเทพแห่งดวงอาทิตย์เท่านั้น (แต่บางที่ระบุว่าพระองค์คือดวงอาทิตย์) ทั้งยังเป็นสหายกับพระอินทร์ แต่พระอินทร์ทรงเป็นใหญ่กว่า
ต่อมาคัมภีร์ในยุคหลังๆ (ยุคปุราณะ) ได้จารึกกำเนิดของพระวิษณุไว้แตกต่างไปจากเดิมอีกหลายลักษณะ เช่น บ้างก็ว่าพอเพลิงบรรลัยกัลป์ล้างทุกสรรพสิ่งสิ้นแล้ว พระเวทพระธรรมทั้งหลายประชุมกันเข้าบังเกิดเป็นองค์พระศิวะขึ้น แล้วพระศิวะก็ทรงสร้างพระวิษณุอีกต่อหนึ่ง ด้วยการเอาหัตถ์ซ้ายลูบหัตถ์ขวา และโปรดให้พระวิษณุเป็นผู้สอนศิลปศาสตร์แก่ชนชั้นวรรณะกษัตริย์ (ตำนานนี้คงเป็นของฝ่ายไศวนิกาย ที่นับถือพระศิวะว่าใหญ่กว่าพระนารายณ์)
ในยุคหลัง พระวิษณุได้รับความเคารพนับถือมากขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็น ๑ ใน ๓ เทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ และนาม พระนารายณ์ ซึ่งแต่เดิมนั้นเป็นของพระพรหม ก็ได้เปลี่ยนมาเป็นของพระวิษณุในยุคปุราณะนี่เอง ซึ่งทางวรรณคดีไทยเราคุ้นเคยกับนาม พระนารายณ์ กับ พระวิษณุ ว่าเป็นองค์เดียวกันมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
จากหนังสือ ‘กำเนิดเทวดา โดย มาลัย (จุฑารัตน์)
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
