เหนื่อย...เหนื่อยกับการที่ต้องเป็นคนเก่งอยู่ตลอดเวลา...
กดดันนะ กับการถูกคาดหวัง
หลายๆคนเอาแต่พึ่งพาเรา
บางครั้งก็รู้สึกดีที่ตัวเรามีคุณค่า
[ แต่พอเป็นไปนานๆเข้า เราเริ่มอึดอัด ]
เคยนั่งคิดนอนคิดยืนคิดต่างๆนานา ว่าถึงจุดหนึ่ง...เวลาที่เราทำอะไรบางอย่างผิดพลาดไป และยิ่งผิดแบบโง่ๆหรือผิดแบบไม่น่าให้อภัยด้วยละก็...
หลายๆคนจะมองเรายังไง จะมองเราเหมือนเดิมมั้ย?
จะมองว่าเราเก่งแค่เปลือกนอก เก่งปลอมๆ เก่งไม่จริงรึป่าว?
คนอื่นดูจากเนื้องานที่เราทำแล้วมันดูดี ดูจากบุคลิกเราแล้วเหมือนผู้มีความรู้...
แต่เรารู้ตัวเราดีว่าไม่ได้เก่งเหมือนที่เขาคิด ไม่ได้เก่งแบบที่พวกเขาคาดหวัง
แล้วยังจะเข้ามาพึ่งพาเราทำไม...
เราไม่เข้าใจ...
บางครั้งเราก็ถ่อมตัว บอกไปว่าเราก็ทำได้แค่นี้ ทำได้ในสไตล์ของเรา อาจจะไม่ได้ดูดีเท่าคนอื่นๆ
แต่พวกเขาก็ยังมองว่าเรายังเป็นคนเก่งคนหนึ่ง
พวกเขาคาดหวังว่าเราน่าจะทำแบบนั้นได้...น่าจะทำแบบนี้ได้...
เราจึงไม่กล้าที่จะผิด
เราเริ่มยึดติดกับคำว่า "สมบูรณ์แบบ"
เราต้องดูดี ดูเก่ง อยู่ตลอดเวลา
"ไม่มีใครสมบูรณ์แบบได้ทุกคนหรอก"
ประโยคนี้ได้ยินมาเป็นพันๆครั้งแล้ว
เราก็บอกตัวเองแบบนี้ตลอด...
สภาพเราตอนนี้ :
ยังคงนอนจมอยู่บนเตียง ความคิดยังคงจมดิ่งอยู่กับสิ่งที่เพิ่งทำผิดพลาดไปเมื่อตอนกลางวันที่ผ่านมานี้เอง...
...
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
