บทเรียนชีวิต บทที่ 1 รู้ว่ามีคุณค่ามากมาย ก็ต้องเสียมันไปซะก่อน
บางทีสิ่งต่างๆ ในชีวิตเราที่เราสัมผัสมันอยู่ทุกๆ วัน และได้มันมาโดยไม่ต้องใช้ความพยายามอะไร เราก็มักจะไม่เห็นคุณค่า ที่ซ่อนอยู่ในนั้น ดังเช่นเหตุการณ์จากประสบการณ์ตรงของตัวผู้เขียนเอง
ผู้เขียนได้รับมรดกจากคุณแม่เป็นสร้อยข้อมือทองคำเส้นเล็กๆ ที่ซื้อตั้งแต่สมัยทองคำบาทละ 400 บาท ลองคิดดูแล้วกันนะคะ ว่ามันนานแค่ไหน แต่ดิฉันเองได้ครอบครองมันมาโดยไม่ต้องลงทุนอะไรเลย
ดิฉันมองดูสร้อยข้อมือเส้นนี้อย่างชื่นชอบ เพราะมันเส้นเล็กน่ารัก และใช้เป็นเครื่องประดับประจำกายอีกชิ้นหนึ่งความรู้สึกไม่แตกต่างอะไรจากเครื่องประดับชิ้นอื่นๆ ที่มี จนอยู่มาวันหนึ่งตะขอของสร้อยได้หัก ทำให้ไม่สามารถใช้งานสร้อยข้อมือเส้นนี้ได้
มันจึงถูกเก็บเอาไว้ มาหลายปี และแล้ววันหนึ่งดิฉันฟังเรื่องการเสริมดวงจากเหล่าหมอดูต่างๆ ทาง social media จึงนึกอยากได้แหวนทองเกลี้ยงๆ มาใส่ แต่ด้วยเหตุผลที่ทองคำปัจจุบันนี้ราคาพุ่งสูงเหลือเกิน จึงเกิดความคิดว่าหากเอาทองคำไปแลกทองคำ ก็เท่ากับว่าเราไม่ได้ไม่เสียอะไร เพราะก็จ่ายแค่ค่ากำเหน็ด
จึงขึ้นไปหยิบสร้อยข้อมือที่ตะขอขาด และเดินทางไปยังร้านทองอย่างไม่ลังเล เมื่อถึงร้านทองก็ดำเนินการหาแหวนทองคำเกลี้ยงที่อยากได้มาไว้ในครอบครอง โดยการแลกเปลี่ยนกับสร้อยข้อมือที่ได้รับมรดกจากแม่ และก็ขับรถกลับบ้านอย่างมีความสุขที่ได้ของที่ต้องการ
แต่ความสุขนั้นอยู่กับดิฉันเพียงเวลาไม่กี่ชั่วโมง เพราะเมื่อมองดูแหวนทองคำเกลี้ยงที่ได้มา กับสร้อยข้อมือที่เป็นฝีมือของช่างทองเก่าที่ได้ทำลวดลายทองอย่างประดิษฐ์ประดอยงดงาม บวกกับคุณค่าของกาลเวลา และเป็นสมบัติที่เราได้จากคนที่รักเรา จึงรู้สึกว่าเราทำอะไรลงไป
และในเวลานั้นเราก็ย้อนเวลากลับไปเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เราทำลงไปอีกไม่ได้แล้ว เพราะสร้อยข้อมือเส้นนั้นคงจะถูกเผาหลอมทำใหม่ไปแล้ว นี่ก็เป็นเหตุการณ์ที่เอามาเล่าให้ทุกท่านได้อ่าน ให้ได้เรียนรู้ว่าทุกๆ คนครอบครองของที่มีคุณค่าอยู่ เพียงแต่เราอาจยังไม่รู้คุณค่าที่ยิ่งใหญ่ของมัน
เช่นความรักของคนที่รักเรา ความรู้ที่ครูอาจารย์สอน โอกาสที่คนหวังดีหยิบยื่นมาให้ แต่เพราะเราไม่ได้ขวนขวาย ไม่ได้พยายาม เราได้มาโดยง่าย เราจึงละเลยที่จะดูแลมันดีๆ ละเลยที่จะกระทำสิ่งมีค่านั้นให้เกิดประโยชน์สูงสุดนั่นเอง
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
