เห็นหลายคนก็เป็น ธรรมชาติเราเป็นแบบนี้ อย่าไปเทียบกับคนที่มีเซ้นส์ทางสังคมเก่ง เราจะรู้สึกแย่
เพื่อนน้อยปัญหาก็น้อย อีกอย่างลักษณะงาน ลักษณะการใช้ชีวิต มีผลกับการมีเพื่อนมากหรือน้อยเช่นกัน
อีกอย่างที่เรารู้สึกเข้ากะใครไม่ได้ก็เป็นธรรมดา เพราะเราไม่เจอคนที่สนใจเรื่องเดียวกันกับเรา และที่เขาหรือใครไม่มาเข้าหาเราก็ไม่ใเรื่องแปลก
แต่ถ้าเราให้ประโยชน์หรือเอื้อประโยชน์ให้ใครต่อใครได้ เราอยู่เฉยๆก็จะมีคนเข้าหา ห้อมล้อมเป็นเรื่องปกติ จะไม่รู้สึกไม่มีสังคมเลยกรณีนี้
อีกอย่างเราไม่ใช่คนมุ่งผลประโยชน์อะไรจากใคร คือไม่ได้มีเป้าหรือมีแรงจูงใจอะไร เรามีแต่ความบริสุทธิ์ใจ แรงขับไม่มี ที่จะเข้าหาคนนู้นคนนี้แค่นั้นเอง
ลองดูพวกเซลขายของ หรือคนแนวค้าขายสิ หรือคนที่ต้องเชื่อมสัมพันธ์เพื่อให้งานเดิน
พวกนี้สมองจะสั่งการโดนอัตโนมัติ จะเข้าหาจะเจาะแจ๊ะ บางคนเยอะไปจนกลายเป็นพวกตอแหลไปเลยก็มี เป็นปกติของเขา
อีกพวกหนึ่งก็ไม่ได้หวังประโยชน์อะไรจากใครเพียงแต่อยากมีคนยอมรับ เอาใจเขาไปทั่วมีความสุขกับการมีตัวตนการเป็นที่รู้จักเท่านั้นเอง
เป็นธรรมชาติของเขา เมื่อเป็นธรรมชาติของเขาๆก็ไม่รู้สึกเหนื่อย หรืออึดอัดใจอะไร
แต่ก็มีหลายคนที่ชอบสงบมีโลกส่วนตัว ไม่ชอบไปวุ่นวายกะใคร และอยู่ได้ด้วยตัวเองได้ รู้สึกสบายๆ
แต่จะเครียดและรู้สึกเหนื่อยถ้าต้องคอยปั้นหน้าเอาใจใครต่อใคร ถ้าไม่มีงานสังคมที่จำเป็นจริงๆก็ไม่อยากไป
ไม่อยากไปเลยถ้าไม่ได้มีเพื่อนที่รู้ใจไปด้วย
เป็นเรื่องปกติ ครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
