...โลกของเรา เป็นดั่งเวทีเล็ก ๆ ท่ามกลางโรงละครจักรวาลอันกว้างใหญ่ จินตนาการถึงเลือดเนื้อที่หลั่งไหล เชือดเฉือนโดยเหล่านายพลและจักรพรรดิ ที่หวังความรุ่งโรจน์ชั่วคราวบนเศษเสี้ยวแห่งฝุ่นผง
จินตนาการถึงการเยี่ยมเยือนที่โหดเหี้ยมจากผู้อาศัยมุมหนึ่งของจุดนี้กระทำต่ออีกมุมหนึ่ง พวกเขาเข้าใจผิดกันมามากแค่ไหน พวกเขากล้าดีอย่างไรที่จะเข่นฆ่าเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเอง ความเกลียดชังอันแรงกล้าและการวางตัวเองสำคัญหลงคิดว่าเรามีอภิสิทธิ์ในจักรวาล ทั้งหมดถูกท้าทายด้วยจุดจาง ๆ จุดนี้