"สระน้ำต่อไหม" ธาดาถามขึ้นมา เขาไม่ได้หมายความว่าเช่นนั้นเพียงต้องการแกล้งเย้าแหย่ภรรยาสาวเล่นเท่านั้น ปรางตีอกเขาเบา ๆ
"บ้า ไม่เอาแล้ว หนาว"
"เข้าห้องนอนกัน"
คุณหมอธาดาวางร่างภรรยาลงบนเตียงกว้างด้วยความทะนุถนอม ตามด้วยร่างหนาล้มตัวลงทาบทับด้านบน ด้วยความที่ทั้งคู่ยังคงอยู่ในชุดว่ายน้ำทำให้ที่นอนเปียกน้ำเป็นวงกว้าง ธาดาค่อย ๆ ปลดสายของชุดว่ายน้ำลงแล้วรูดลงมายังปลายเท้าสวย
"ปรางครับ เรามีลูกด้วยกันไหม"
คำถามของธาดาทำให้เธอหุบยิ้มลงช้า ๆ ความรู้สึกหลากหลายตีกันยุ่งเหยิง เธออยากมีลูกกับเขา แต่ว่าเธอยังต้องการที่จะกลับบ้านไปหาบิดาและมารดา หากเธอตั้งท้องในวันที่ข้ามเวลาไปได้แล้วลูกน้อยจะอยู่ได้อย่างไร หรือเธอต้องอุ้มท้องข้ามภพกลับไป....แล้วเธอจะบอกพวกท่านว่าอย่างไร ตอนนี้ความสับสนเกิดขึ้นภายในจิตใจส่งผลให้ใบหน้าของหญิงสาวขุ่นมัว
"ปราง....คิดอะไรครับ ไม่อยากมีเหรอ ผมเข้าใจครับ" ธาดาถามเสียงอ่อนไม่สู้ดีนัก เขาไม่น่าพูดออกไปเลย
"พี่หมออยากมีหรือคะ" ร่างบางใช้มือนุ่มลูบไล้ใบหน้าหล่อเหลาด้วยความรักความอาลัย เธอเข้าใจดีว่าผู้ชายในวัยอย่างเขามีความคิดที่อยากจะมีลูกแล้ว ธาดาคงอยากจะให้ครอบครัวของเราสองคนสมบูรณ์ และมันก็ควรจะเป็นเช่นนั้น
หรือเธอจะลองให้เขาได้เปิดใจคบผู้หญิงในโลกของเขาสักคน เพราะอย่างไรเสียเธอคงไม่ได้อยู่กับเขาไปตลอดชีวิต ไม่ว่าวันใดวันหนึ่งเธอต้องข้ามภพกลับไปยังที่ที่เธอจากมาไม่ช้าก็เร็ว หลายวันที่ผ่านมาไม่มีแม้แต่แสงสว่างมาปรากฏให้เห็น แล้วเธอเองยังได้ยินเสียงเรียกบ่อยมากขึ้น คราแรกที่เข้าใจว่าตนเองนั้นหูฝาดไปแต่พอตั้งสติตั้งใจฟังปรากฏว่าเสียงนั้นเรียกหาเธอจริง ๆ เธอไม่ได้หูแว่วไปเอง
"ก็...อยากมีครับ แต่ไม่มีก็ได้เรามีกันสองคนผัวเมียก็ได้"
"พี่หมอมีใจให้น้ำฝนหรือไม่คะ" คำถามของปราง ทำให้คุณหมอมองด้วยความประหลาดใจ คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน
"หมายความว่าไง น้ำฝนเกี่ยวอะไร เขาทำอะไรปราง ถ้าปรางจะหมายถึงเรื่องงานเลี้ยงคืนนั้นผมรู้เรื่องแล้วนะและจะกลับไปจัดการให้ ผมไม่ปล่อยเอาไว้แน่" แต่ทว่าเขากลับตีความหมายเป็นอย่างอื่น
"ไม่ใช่คะ คือ...หนูไม่รู้จะได้อยู่ในภพชาติของพี่หมอไปอีกนานเพียงใด หนูต้องการให้พี่หมอตัดใจจากหนูแล้วเริ่มต้นใหม่กับใครสักคน"
"ปราง" เสียงแหบพร่าเรียกชื่อของภรรยาด้วยความเหนื่อยใจ เขาไม่คิดว่าการที่เขาอยากมีลูกกับเธอจะกลายเป็นการทำให้เธอคิดเป็นอื่น
ที่เขาคิดอยากจะมีลูก เพราะต้องการผูกมัดเธอเอาไว้ปรางเองจะได้เปลี่ยนความคิดที่จะไปจากเขา แต่เธอกลับคิดว่ายกสามีตนเองให้ผู้หญิงคนอื่น ธาดาถอนหายใจยาวเหยียดด้วยความที่เขาไม่รู้จะต้องทำอย่างไรหรือพูดอย่างไรให้เธอไม่คิดไปเองแบบนี้
ธาดาเปลี่ยนท่านอนจากคร่อมทับร่างบางเป็นนอนตะแคงข้าง ๆ พร้อมกับโอบกอดเธอไว้หลวม ๆ เขาไม่ต้องการให้ปรางเข้าใจเขาผิดเช่นนี้เลย หัวใจเต้นแรงถูกบีบแน่นพร้อมจะแตกสลายคล้ายกับถูกระเบิด ริมฝีปากร้อนชื้นจรดจูบที่กระหม่อมบางของคนในอ้อมกอด
"ผมรักปราง และจะรักปรางคนเดียว แม้วันเวลาข้างหน้าจะมีปรางอยู่ข้างกายหรือไม่ก็ตาม"
หญิงสาวเงยหน้าจากอกแกร่งขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาที่บัดนี้มีสีหน้าและแววตาเศร้ากังวล แต่ก็หนักแน่นมั่นคงพอที่จะทำให้เธอเชื่อใจว่าสิ่งที่เขาพูดออกมาคือความสัตย์จริง ใบหน้านวลยืดขึ้นเพื่อที่จะจรดรอยจูบบนคางเกลี้ยงเกลาไร้หนวดเคราให้รำคาญใจ รอยจูบที่ประทับลงไปคือความรักความซื่อสัตย์ที่เธอจะมอบให้ผู้ชายคนนี้ที่เธอรักจนสุดหัวใจ
"ข้าจะรักและซื่อสัตย์ต่อท่าน ผัวของข้า ขอบน้ำใจนะเจ้าคะที่ทำให้ข้าได้รู้จักความรักที่สวยงาม"
จุมพิตแสนหวานที่เขาบรรจงมอบให้เธอ ลิ้นน้อยพันเกี่ยวลิ้นหนาด้วยความคุ้นเคย มันเนิ่นนานแต่ก็ไม่มีใครยอมที่จะหยุดจูบนี้เลย
อ่านนิยายรักโรแมนติก มนต์รักข้ามภพ ได้ใน....
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
