10 ส.ค. 2022 เวลา 15:06 • บันเทิง
ฉันโอบกอดฉันเสมอ
อยากเป็นครู​ แต่กลัวนักเรียน
อยากเป็นครู​ แต่กลัวสังคมใหม่ๆ
อยากเป็นครู​ แต่จิตใจระแวง​อยู่ตลอดเวลา
อยากเป็นครู​ แต่จิตใจมีแต่ความกังวล​
เรากำลัง​ Toxic​ ใส่ตัวเองเพราะตัวเอง?
หรือเพราะสังคมที่เราอยู่​กันแน่?
เหตุการณ์​การมีปัญหากันระหว่างเพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง​ ที่เกิดจาก​ การลงมติการทำเสื้อทีมไม่ลงตัว​ เนื่องจากว่า​ ในครั้งแรกลงมติว่า​ "ให้ปักตรงอักษรด้านหลัง​" ผ่านไปหนึ่งวัน​ เพื่อนร่วมคนนั้นเดินมาบอกว่า​ "ถ้าเราปัก​ มันอาจจะใหญ่​ และเต็มหลัง​ ไม่สวยได้" ฉันรับฟัง​ และพิมพ์ข้อความเพื่อแจ้งไปยังเจ้่ของร้านในไลน์​ แต่สักพักฉันเดินไปแจ้งเพื่อนอีกคนหนึ่ง​ แล้วเพื่อนคนนี้เสนอว่า​ "ปักเหมือนเดิม​มั้ย​ มันน่าจะไม่ใหญ่เกินไปหรอก​" ฉันมองว่า​ ข้อเสนอของคนนี้ลงตัวมาก
บวกกับว่าตอนไปแจ้งเจ้าของร้านในรอบแรก​ เค้ายังไม่อ่าน​ จึงลบข้อความไป​ :เหตุผลที่ตัดสินใจไปแบบนั้น​
1.เราลงมติรอบแรกแล้วว่า​ ปัก​ ทางร้านก็รับข้อเสนอพร้อมจะทำเรียบร้อยแล้ว
2.ข้อเสนอของเพื่อนคนนั้น​เรายังไม่ได้นำไปตัดสินใจกับคนอื่น​ เพราะสถานการณ์​ตอนนั้นมันยุ่ง​ และเห็นว่า​ ลงมติกันไปแล้ว​ แล้วไม่อยากจะไปคุยแบบเดี๋ยงปักเดี๋ยวสกรีน​ กลัวทางร้านจะมั่ว​ด้วย
ผ่านไปครึ่งวัน​ เป็นช่วงของมื้อเที่ยงเรานั่งทานข้าวพร้อมกัน​ แล้วบังเอิญขึ้นประเด็นเรื่องเสื้อพอดี​ ตอนแรกก็คุยกันปกติ​ แต่หลังๆเริ่มรู้สึกว่า​ ตัวเองกำลังถูกโจมตี​ แต่ถูกใช้คำพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ชอบใจนัก ซึ่งตอนนั้นยอมรับว่าตัวเองใจร้อนที่อีกคนใช้คำพูดที่เหมือนจะดุ​ ทั้งๆที่เราอาสาออกแบบเสื้อให้​ ไปหาร้าน​ ไปคุยกับทางร้านให้​ ทำไมการตัดสินใจของเราในครั้งนี้มันดูผิดพลาดขั้นรุนแรงและเลวร้ายขนาดนั้น​ เราเอ่ยคำขอโทษด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว​ เพราะโกรธและรู้สึกเสียใจกับรูปประโยคบางอย่างของเค้าด้วย
หลังจากวันนั้น​ เราห่างจากเค้าไปสักพักใหญ่​ เรารู้สึกไม่ค่อยอยากร่วมสนทนากับเค้าสักเท่าไหร่​ เราแค่อยากจะรักษาความรู้สึกของตัวเอง​ เรารู้สึกเจ็บกับคำพูดของเค้า​ และเราก็แค่อยากรักษาจิตใจของเราให้ดีขึ้น​แค่นั้น.....
แต่เราก็ไม่คิดว่า​ การเงียบของเรา​ แต่กับคนนั้นเค้ากลับไปเล่าเหตุการณ์วันนั้นให้เพื่อนร่วมงานอีกคนฟัง​
เราแค่รู้สึกว่า​ เหตุการณ์​ความขัดแย้งในวันนั้น​มันรุนแรงแหละ​ แต่มันน่าจะผ่อนคลายได้​ มันเป็นเรื่องราวของเราสองคนที่ไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นที่อยู่ร่วมงานด้วยรับรู้มั้ย​ เหมือนโดนนินทาลับหลังยังไงไม่รู้ ทั้งๆที่เราพยายามเก็บความรู้สึกแย่ๆนี้ไว้​ เพราะเราคิดว่าเดี๋ยวมันก็เคลียกันได้เองรึเปล่า​ เราไม่ได้อยากให้คนอื่นมารับรู้ในเรื่องแย่ๆพวกนี้นะ​ ยิ่งสร้างความอึดอัดร่วมกันเปล่าๆ​ เรื่องของคนสองคน​ เราก็ควรจัดการความรู้สึกเอาเองมั้ย​ เรามีสิทธิ์​หลีกเลี่ยงคนที่ทำให้เรารู้สึกแย่ได้หนิ
แต่มันก็มีหลายวิธีนะ​ เราควรจัดการความรู้สึกตัวเองดีกว่ามั้ย
เรายอมรับในส่วนที่เราผิดพลาด​ เรายอมรับในความใจร้อนของตัวเอง​ แต่เราก็ไม่ได้นำเรื่องนี้มนคุยกันกับเพื่อนร่วมงาน​ ถึงแม่จะอึดอัดสักแค่ไหน​ แต่คิดว่ามันไม่ได้ใหญ่โตไรขนาดนั้น
ผ่านไปอีกหนึ่งสัปดาห์​ เพื่อนร่วมคนหนึ่งที่เรียกว่า​ สนิทก็ว่าได้​ แต่มักทำตัวว่ารู้จักเราดีเสียยิ่งกว่าตัวเราเอง​ มาถาม​ มาคุย​ มาเจรจา​ ในเรื่องราวเหตุการณ์​นั้น​ แต่ดูเหมือนว่า​ ยิ่งคุยกัน​ ยิ่งอยากห่างไกลยังไงไม่รู้ เค้าบอกว่า​ "แกToxicใส่ตัวเองมากไปรึเปล่า​ มองโลกใรแง่ร้ายมากไปรึเปล่า" มันอาจจะใช่สำหรับเค้าก็ได้มั้ง​ แต่เค้าจะรู้มั้ยว่าก่อนนอนเราต้องหาบทความ​ เรื่องราวต่างๆที่เป็นพลังบวกเพื่อเยียวยาจิตใจของเรา​ การที่เราทุกข์ในบางปัญหาก็ไม่ได้หมายความว่าง​ เรากำลัง​ Toxic​ ใส่ตัวเองมั้ย​
บางปัญหามันกต้องใช้เวลาปรับ​ ใช้เวลาแก้​
แกรู้ได้ไงว่าเรามองโลกในแง่ร้ายมากเกินไป
การที่คนๆหนึ่งพยายามปรับตัว​ ปรับมุมมองของตัวเองให้มันดีขึ้น​ ให้มันสดใสขึ้น​ ทั้งๆก่อนหน้านี้​ ชีวิตในวัยที่เรากำลังเจอ​ คือวัยเด็ก​ เราถกกระทำทั้งทางกายและจิตใจ​ มันจะไม่แปลกมั้ยที่เราจะมีปมของตัวเองในวัยเด็ก​ ที่มันถูกฝังอยู่ในส่วนลึกของหัวใจเรา​ ทุกครั้งที่เจอเหตุการณ์​ที่มันคล้ายกับในอดีตของตัวเอง​ แกจะรู้มั้ย​ ว่าหัวใจเราสั่นไหว​ มือไม้สั้น​ แต่เราพยายามบอกว่า​ ไม่มีอะไร​ แค่ตื่นเต้น​ ทั้งๆที่กลัวกับเหตุการณ์​นั้นมากๆ​ จนอยากหนีด้วยซ้ำ​ แต่เราต้องปั้นหน้าแสร้งว่าไม่ได้น่ากลัว​
แกจะรู้มั้ยว่าต้องกลัับมาร้องไห้กับตัวเองแทบทุกวัน​ แต่เราเองเช่นกันที่พยายามเป็นอีกคนที่คอยปลอบใจ​ตัวเอง​ พยายามบอกตัวเองว่าเก่ง​ แกไปต่อไป​ แกอย่ากลัว​
จนทำให้เรารู้สึกว่า​ เหตุการณ์​ที่ทะเลาะกับของอีกคนดูไม่ได้เจ็ลปงดเสียใจเท่ากับนินทาเราลับหลัง​ และที่เจ็บปวดไปมากกว่านั้นคือ​ อีกคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะช่วยให้ดีขึ้นแต่กลับทำให้เรายิ่งตอกย้ำมาสิ่งที่เราพยายามให้หายไป​ มันดูไม่ได้ช่วยไรเลย​.....
สุดท้ายจะมีเหตุการณ์​อะไรที่มากระทบจิตใจของเรา​ เราคงต้องเยียวยาตัวเองต่อไป​
สุดท้ายเเล้วเรานี่แหละที่เขเาใจเรามากที่สุด​
เก่งและเก่ง​ โอบกอดเสมอยามต้องการ​ ฉันของฉัน​ ที่เคียงข้างกันทุกเรื่องราว​ ขอบคุณ​นะ
โฆษณา