11 ส.ค. 2022 เวลา 09:20 • ไลฟ์สไตล์
วันนี้ฉันได้อ่านบทความหนึ่งน่ารักมากค่ะ พาให้ฉันถอดจิตกลับไปในวันที่ยังเป็นเด็ก ..
ว่าด้วยเรื่องหมอนเน่า ..
ฉันไม่ได้มีหมอนเน่านะคะ ..
แต่ .. ฉันมีตุ๊กตาเด็กผู้หญิงอยู่ตัวนึง ที่ฉันตั้งชื่อให้ว่า "จุ๋มจิ๋ม"
2
ฉันจำที่มาของชื่อนี้ไม่ได้ แต่ถ้าให้เดาในตอนนี้ ก็คิดว่าคงมาจากที่ได้ยินผู้ใหญ่ชอบพูดชมเด็ก ๆ ว่า หน้าตาจุ๋มจิ๋ม อะไรทำนองนั้น
ฉันเป็นน้องคนเล็ก แต่เพราะมีจุ๋มจิ๋ม นอกจากฉันจะมีเพื่อน ฉันก็ยังมีน้อง (กับเขาบ้าง) ในขณะเดียวกัน
1
"จุ๋มจิ๋ม" เข้าใจเด็กขี้งอนอย่างฉันมากที่สุด ไม่เคยตำหนิ ไม่เคยต้องการเหตุผลใด ๆ ในการกระทำ (อันไม่เข้าเรื่อง) ของฉันเลยค่ะ
2
..
"เรา" ตัวติดกัน ทำอะไรก็ทำเหมือนกัน
ฉันอาบน้ำ .. จุ๋มจิ๋มก็อาบน้ำ
แต่สิ่งที่ไม่เหมือนกันคือ ...
ตัวฉันไม่ซีดเปื่อย .. แต่ .. จุ๋มจิ๋ม .. ยิ่งอาบก็ยิ่งเปื่อย
และวันนึงที่โลกเหมือนจะแตกดับไปตรงหน้าก็คือ วันที่ จุ๋มจิ๋ม เปื่อยหลุดรุ่ยเป็นชิ้น ๆ
2
ฉัน (ในวัยนั้น) รู้สึกเหมือนเหลือตัวคนเดียวในโลก 😭😭 (ดราม่าตั้งแต่เด็ก )
1
คุณหมอบอกว่า เมื่อเด็กเติบโตขึ้นและมีความพร้อม เค้าจะค่อย ๆ วางเจ้าหมอนเน่าลงเอง ระหว่างนั้นควรปล่อยให้เค้าอยู่กับเจ้าหมอนเน่าที่ทำให้เค้ารู้สึกอุ่นใจ
1
..
🤫 ฉันมีความลับจะบอกค่ะ
..
ทุกวันนี้ฉันไม่ได้มีแต่หมอนเน่าแบบ เด็กน้อยเหล่านั้น
1
แต่
ฉันมี "แก๊งเน่า" รายล้อมอยู่รอบ ๆ และเรายังหลับไปด้วยกันทุก ๆ คืน
3
แก๊งเน่า ของฉัน ก็อย่างที่เห็นค่ะ นาน ๆ ก็นำไปทำความสะอาดเสียที
2
ซักไป ซ่อมไป จนหู หาง ขา หรือหน้าตาก็บู้บี้ไปหมดแล้ว
แต่ .. อย่านะ ... อย่าได้คิดจะมาเอาไป !!!
..
ฉันอาจจะถูกมองว่า ไม่รู้จักโต ขาดความมั่นใจ หรืออะไรก็แล้วแต่
..
ที่แน่ ๆ คือ .. ฉันไม่ขาดความสุข เพราะแก๊งเน่าของฉัน สามารถเติมเต็มความรู้สึกให้ฉันได้เสมอ 💞
2
..
ขอขอบคุณเพจต้นเรื่องของหมอนเน่า ซึ่งเป็นที่มาของบทความนี้ค่ะ
ก็แค่อยากบันทึกไว้
11/08/2022
โฆษณา