ผมว่ามันคือ อวิชชา หรือไม่เป็นไปเพื่อความรู้พร้อม เหมือนคนที่ชอบของหวานๆ ที่พอได้ทานไปแล้วรู้สึกชอบ และพอใจทุกครั้งที่ได้ทาน ถึงแม้จะมีรูปร่าง วิธีการทำที่ต่างไปบ้าง แต่พอทานแล้วถ้ารสชาติมันได้ก็ ปิติมีความสุข บั้นปลายคงหนีไม่พ้นโรคต่างๆที่ประดังมาพร้อมๆ กัน ครั้นพอรู้ตัวอีกที ต้องหันไปทานยา,ยาขม ที่เหมือนธรรมะ อันที่ไม่คุ้นชินหรือรู้แล้วว่ามันขมตั้งแต่ต้น แต่ไม่เคยคิดจะกิน ซึ่งตอนนั้นมันคงไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยที่จะมาทำความเข้าใจในรสของความขมนั้น