"สุนทรพจน์ของ Chief Seattle"
🎇ค.ศ.1857 หัวหน้าเผ่าอินเดียนแดงได้กล่าวสุนทรพจน์
เป็นการตอบข้อเรียกร้องจากประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา
ที่ขอซื้อดินแดนจากเผ่าอินเดียนแดง
🎇สุนทรพจน์นี้ มีความหมายลึกซึ้งและคมคายมาก
จนได้รับการยกย่องว่า
🎇 “เป็นการบรรยายความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับสิ่งแวดล้อม
ที่ประทับใจที่สุดเท่าที่เคยปรากฎ ทั้งในอดีตและปัจจุบัน”
🎇ขณะปัจจุบัน เอกสารฉบับนี้
ได้รับการเก็บรักษาเอาไว้ในกรุงวอชิงตัน
🎇หัวหน้าเผ่าซีแอตเติลกล่าวไว้ว่า...
🎇หัวหน้าผู้ยิ่งใหญ่แห่งวอชิงตันได้แจ้งมาว่า
เขาต้องการที่จะซื้อดินแดนของพวกเรา
ท่านหัวหน้าผู้ยิ่งใหญ่ยังได้กล่าวแสดงความเป็นมิตร
และความมีน้ำใจต่อเราอีกด้วย
นับเป็นความกรุณาอย่างยิ่ง
เพราะเรารู้ดีว่า มิตรภาพจากเรานั้น
ไม่ใช่สิ่งจำเป็นอะไรสำหรับเขาเลย
🎇แต่เราพิจารณาข้อเสนอของท่านเพราะเรารู้ว่า
ถ้าเราไม่ขาย พวกคนขาวก็อาจจะขนปืนมา
ยึดดินแดนของพวกเราอยู่ดี
🎇แต่ท้องฟ้าและความอบอุ่นของแผ่นดินนั้น
เขาซื้อขายกันได้อย่างไร
🎇ความคิดเช่นนี้เป็นสิ่งที่แปลกประหลาดสำหรับพวกเรา
หากความสดชื่นของอากาศและความใสสะอาดของธารน้ำนั้น
มิได้เป็นทรัพย์สมบัติส่วนตัวของเราแล้ว
ท่านจะซื้อสิ่งเหล่านี้ไปจากเราได้อย่างไร
🎇ทุกส่วนของแผ่นดินนี้ถือว่าศักดิ์สิทธิ์ต่อชนเผ่าของเรา
ใบสนทุกใบ หาดทรายทุกแห่ง ป่าไม้ ทุ่งโล่ง
และแมลงเล็กๆ ทุกตัว คือความทรงจำ
คือประสบการณ์อันศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าพันธุ์เรา
🎇อดีตของชาวอินเดียนแดงนั้น
ไหลซึมวนเวียนอยู่ในยางไม้ทั่วทั้งป่านี้
วิญญานของคนขาวนั้นไม่มีความผูกพันกับถิ่นกำเนิดของเขา
แต่วิญญานของพวกเราไม่มีวันรู้ลืมแผ่นดินอันแสนงดงาม
และเปรียบเสมือนเป็นแม่ของชาวอินเดียนแดง
เราเป็นส่วนหนึ่งของแผ่นดิน
และแผ่นดินก็เป็นส่วนหนึ่งของเราเช่นกัน
🎇กลิ่นหอมของดอกไม้นั้น เปรียบเสมือนพี่สาวน้องสาวของเรา
สัตว์ต่างๆ เช่น กวาง นกอินทรี คือพี่น้องของเรา
ขุนเขาและความชุ่มชื้นของทุ่งหญ้า และไออุ่นจากม้าที่เราเลี้ยงไว้
ก็คือส่วนหนึ่งของครอบครัวเราเช่นกัน
🎇ดังนั้น การที่หัวหน้าผู้ยิ่งใหญ่แห่งวอชิงตัน
ขอซื้อดินแดนของเรา จึงเป็นข้อเรียกร้องที่ใหญ่หลวงนัก
🎇หัวหน้าผู้ยิ่งใหญ่แจ้งมาว่า
เขาจะจัดที่อยู่ใหม่ให้พวกเราอยู่ตามลำพังอย่างสุขสบาย
และเขาจะทำตัวเสมือนพ่อ และเราก็จะเป็นเหมือนลูกๆของเขา
🎇ดังนี้ เราจึงจะพิจารณาข้อเสนอที่ท่านขอซื้อแผ่นดินของเรา
🎇แต่ไม่ใช่ของง่าย เพราะแผ่นดินนี้คือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของพวกเรา
กระแสน้ำระยิบระยับ ที่ไหลไปตามลำธารแม่น้ำ และทะเลสาบที่ใสสะอาดนั้น เต็มไปด้วยอดีตและความทรงจำ
ของชาวอินเดียนแดง
เสียงกระซิบแห่งน้ำคือเสียงของบรรพบุรุษของเรา
แม่น้ำคือสายเลือดของเรา
เราอาศัยเป็นทางสัญจร เป็นที่ดับกระหาย และเป็นแหล่งอาหารสำหรับลูกหลานของเรา
🎇ถ้าเราขายดินแดนนี้ให้ท่าน
ท่านจะต้องจดจำและสั่งสอนลูกหลานของท่านด้วยว่า
แม่น้ำคือสายเลือดของเราและท่าน
ท่านจะต้องปฏิบัติกับแม่น้ำเสมือนเป็นญาติพี่น้องของท่าน
🎇ชาวอินเดียนแดง มักจะหลีกทางให้กับคนผิวขาวเสมอมา
เหมือนกับหมอกบนขุนเขาที่ร่นหนีแสงแดดในยามรุ่งอรุณ
แต่เถ้าถ่านของบรรพบุรุษของเรา เป็นสิ่งซึ่งเราสักการะบูชา
และหลุมฝังศพของท่านเหล่านั้นเป็นดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์
เช่นเดียวกับเทือกเขาและป่าไม้
เทพเจ้าประทานแผ่นดินส่วนนี้ไว้ให้กับพวกเรา
🎇เรารู้ดีว่าคนผิวขาวไม่เข้าใจวิถีชีวิตของเรา
สำหรับเขาแล้ว แผ่นดินไหนๆ ก็ตามก็เหมือนกันหมด
เพราะพวกเขาคือคนแปลกถิ่น
ที่เข้ามากอบโกยทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาอยากได้
🎇คนผิวขาวไม่ได้ถือว่าแผ่นดินเป็นเลือดเนื้อของเขา แต่เป็นศัตรู
🎇และเมื่อเขาเอาชนะได้แล้วเขาก็จะทิ้งแผ่นดินนั้นไป
แล้วก็ทิ้งเถ้าถ่านเอาไว้เบื้องหลังอย่างไม่ใยดี
🎇เถ้าถ่านบรรพบุรุษและถิ่นกำเนิดของลูกหลาน
ไม่มีอยู่ในความทรงจำของพวกคนผิวขาว
🎇เขาปฏิบัติต่อผู้ให้กำเนิด ญาติพี่น้อง แผ่นดิน และท้องฟ้า
เสมือนสิ่งของที่มีไว้ซื้อขายได้
มันเป็นราวกับฝูงแกะหรือสายลูกประคำ
🎇ความหิวกระหายของคนผิวขาว
จะสูบความอุดมสมบูรณ์จากแผ่นดิน
และเหลือไว้แต่ทะเลทรายอันแห้งผาก
🎇ข้าฯไม่เข้าใจ เพราะวิถีชีวิตของเรานั้นต่างกับของท่าน
สภาพบ้านเมืองท่านเป็นสิ่งที่บาดตาของชาวอินเดียนแดง
แต่ทั้งนี้อาจเป็นเพราะพวกเราเป็นคนป่าเถื่อนและไม่รู้จักอะไร
🎇ในบ้านของคนผิวขาวไม่มีที่ใดเลยที่เงียบสงบ
ไม่มีที่ที่จะได้ฟังเสียงใบไม้พัดด้วยกระแสลมในฤดูใบไม้ผลิ
หรือเสียงปีกแมลงที่บินไปมา
ทั้งนี้อาจเป็นเพราะพวกข้าฯเป็นคนป่าเถื่อนไม่รู้จักอะไร
เสียงในเมืองทำให้รู้สึกแสบแก้วหู
🎇ชีวิตจะมีความหมายอะไร
เมื่อปราศจากเสียงนกและเสียงกบเขียด
ร้องโต้ตอบกันในยามค่ำคืน
🎇ข้าฯ เป็นอินเดียนแดง
ข้าฯ ไม่สามารถเข้าใจสิ่งเหล่านี้ได้
ชาวอินเดียนแดงรักที่จะอยู่กับเสียงและกลิ่นของสายลม
ฝนและกลิ่นไอของป่าได้
"ท่านต้องสอนให้ลูกหลานของท่านให้รู้ว่า
แผ่นดินที่เขาเหยียบอยู่ คือ
เถ้าถ่านของบรรพบุรุษของเรา
เพื่อเขาจะได้เคารพแผ่นดินนี้
บอกลูกหลานของท่านด้วยว่า
โลกนี้อุดมสมบูรณ์ไปด้วยชีวิต
อันเป็นญาติพี่น้อง ของพวกเรา
...
🎇สั่งสอนลูกหลานของท่าน
เช่นเดียวกับที่เราสอนลูกหลานของเราเสมอมาว่า
โลกนี้ คือ แม่ ของเรา
ความวิบัติใดๆ ที่เกิดขึ้นกับโลก ก็จะเกิดขึ้นกับเราด้วย
หากมนุษย์ถ่มน้ำลายรดแผ่นดิน
ก็เท่ากับมนุษย์ถ่มน้ำลายรดตัวเอง
เรารู้ดีว่า โลกนี้ไม่ได้เป็นของมนุษย์
แต่มนุษย์เป็นส่วนหนึ่ง ของโลกนี้
ทุกสิ่งทุกอย่างมีส่วนสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน
เช่นเดียวกับสายเลือด ที่สร้างความผูกพันใน ครอบครัว
ทุกสิ่งทุกอย่าง มีส่วนผูกพันต่อกัน
🎇ความวิบัติที่เกิดขึ้นกับโลกนี้ จะเกิดขึ้นกับมนุษย์เช่นกัน
มนุษย์มิได้เป็นผู้สร้างเส้นใย แห่งมวลชีวิต
แต่มนุษย์เป็นเพียงเส้นใยเส้นหนึ่งเท่านั้น
หากเขาทำลายเส้นใยเหล่านี้..
เขาก็ทำลายตัวเอง"
💞แปลโดย คุณพิสิษฐ์ ณ พัทลุง💞
🎈ขอบคุณเพื่อนทุกคนที่เข้ามาติดตามนะคะ 👍ทั้งกดไลค์ 👍กดแชร์ 👍และ comment แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันค่ะ🎈
🎈by...ธรรมะ..ดา🎈
- 15
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
