บันทีกการอ่านเล่มที่ 17 "อย่าปล่อยให้ใครฆ่าวาฬของคุณ"
อย่าปล่อยให้ใครฆ่าวาฬของคุณ
โดย รวิศ หาญอุตสาหะ เจ้าของกิจจการผงหอมศรีจันทร์ ที่ตอนแรกเป็นเพียงกิจการเล็กๆของครอบครัว แต่เมื่อรวิศเข้ามาสืบทอดกิจการ จึงนำไปสู่การขยายยอดขายของธุรกิจและยังรีแบรนด์สินค้าให้ดูทันสมัย
เราทุกคนล้วนมี"วาฬ"อยู่ในตัว มันคือจุดแข็ง ความสามารถหลัก หรืออะไรก็ตามที่พาพวกเรามาสู่จุดที่ยืนอยู่ในปัจจุบัน แต่บางทีเราอยู่กับมันมานานจนเราไม่ทันได้สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในแต่ละปี
เราอาจจะมั่นใจว่าวาฬตัวนี้จะอยู่กับเราไปตลอด แต่บางครั้งมันก็โรยราไปตามอายุ และในขณะที่มันอ่อนแออยู่ อย่าลืมว่าคนอื่นๆก็มีวาฬของเขาเช่นกัน ยิ่งวาฬของเขาแข็งแกร่งขึ้นเท่าไหร่ วาฬของเราก็ยิ่งอันตรายมากขึ้นเท่านั้น
ทางที่ดีเราควรถามตัวเองให้ได้ว่าวาฬของเราคืออะไร มันมีอายุเท่าไหร่ และเราจะทำอย่างไรให้มันแข็งแกร่งขึ้นได้บ้าง หรือถ้ามันใกล้ตายจริงๆ เราจะไปหาวาฬตัวใหม่ได้ไหม
หนังสือเล่มนี้จะรวบะวมวิธีคิดอันเรียบง่าย 36 วิธี ถ่ายทอดเคล็ดลับและเทคนิคที่กลั่นกรองมาจากประสบการณ์จริงของผู้เขียนเอง ที่ทั้งสนุกและก็มีสาระด้วย
แต่!!!!! ผมไม่บอกหรอกว่า 36 วิธีมีอะไรบ้าง ฮ่าๆ เดี่ยวจะเป็นการสปอยหนังสือเยอะเกินไป จะขอยกตัวเองแค่บางบทเท่านั้น
"จงอวดดี" ผมชอบบทนี้มากๆ โดยปกติแล้วเรามักจะโตมาในสังคมที่ถูกสอนเสมอว่าอย่าอวดดี ให้อ่อนน้อมถ่อมตน และที่สำคัญคือ ทำดีได้แต่อย่าเด่นจะเป็นภัย ทั้งที่จริงๆแล้ว เราควรจะประกาศศักดาไปเลยว่าเรามีของดีอะไรบ้างเพื่อให้โลกรับรู้ เมื่อโลกรับรู้นั้นหมายถึงโอกาสต่างๆที่จะเข้ามาหาเราเอง ผมเป็นคนนึงที่ขี้อวดมากๆ มีความสามารถอะไรผมก็อวดหมดอ่ะ ที่ทุกคนเห็นก็คือมีเท่านี้แหละ ไม่เก่งกว่านี้แล้ว ฮ่าๆ ไม่มีกั๊กความสามารถอะไรเลย
"เวลา" เมื่อพูดถึงเวลา ทุกคนจะคิดเหมือนกันเสมอว่ามันเป็นสิ่งมีค่าที่ประเมินค่าไม่ได้ คนเรามีเวลา 24 ชั่วโมงต่อวันเท่ากัน แต่ทำไมแต่ละคนต่างอยู่ในจุดที่ต่างกัน ต้นทุนชีวิตก็เป็นปัจจัยหนึ่งที่เกี่ยวข้อง แต่หากเรามองแค่คนที่ต้นทุนชีวิตเท่ากัน เราก็ยังจะเห็นความแตกต่างของคุณภาพชีวิตอยู่ดี เคล็ดลับจริงๆมันอยู่ที่การจัดสรรเวลาของแต่ละคนนั้นต่างกัน เราให้เวลากับเรื่องไหนมาก เราก็จะมีเวลาให้กับอีกเรื่องน้อย ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับความสำคัญในชีวิตของแต่ละคนนะครับ ผมไม่ก้าวก่ายตรงนี้ดีกว่า
แต่ก็นั้นแหละ หยุดโยนทิ้งเวลาราวกับว่ามันเป็นขยะกันเถอะ ไปใช้เวลาให้คุ้มค่ากัน
"ขาดทุนคือกำไร" เป็นการเล่าที่มาของการเกิดห้างสรรพสินค้า Terminal 21 ซึ่งห้างสรรพสินค้านั้นมีคู่แข่งเยอะแยะไล่ตั้งแต่ Siam Paragon, Central World, Emporium, EmQuartier ซึ่งการจะดึงดูดลูกค้ามาที่ Terminal 21 นั้น เค้ามองไปที่ร้านอาหาร เพราะทุกคนต้องกินอาหาร Terminal 21 จึงเป็นเหมือนศูนย์อาหารราคาย่อมเยาว์ที่ดึงดูดผู้คนทั้งจากคนไทยและชาวต่างชาติ เมื่อทานอาหารแน่นอนว่าทุกคนก็จะเดินห้างต่อ ส่งผลถึงยอดขายของสินค้าในห้าง ซึ่งเมื่อลูกค้าประทับใจก็จะเกิดการบอกต่อกันไปเรื่อยๆ
คุณอนันต์ เจ้าของ Terminal 21 บอกว่าจริงๆแล้วที่ทำอยู่ทุกวันนี้ขาดทุนอยู่ปีละ 20 ล้านบาท แต่จริงๆมันเป็นเรื่องดีมากถ้าเรามองเงินที่ขาดทุนปีละ 20 ล้านบาทนี้เป็นงบประมาณการตลาดของห้างนี้ ซึ่งถ้าเอาไปทำโฆษณาอาจจะไม่ได้อะไรเลยด้วยซ้ำ แถมทำไปแปปเดียวคนก็ลืม สู้ทำแบบนี้เจ๋งกว่าเยอะ
"เปลี่ยนโจทย์" บางปัญหาที่เรายังติดค้างอยู่แก้ไม่ออกอาจจะเป็นเพราะมองโจทย์ผิดก็ได้ ตัวอย่างนี้ไม่ได้อยู่ในหนังสือนะผมขอนอกเรื่อง เช่น การแก้ปัญหารถติดในกรุงเทพฯของผู้ว่า ชัชชาติ สิทธิพันธุ์ ที่เคยให้สัมภาษณ์ในสือหนึ่งว่าถ้าเรายังมองไปที่รถ มันยากมากที่จะทำให้ปริมาณรถน้อยลง แต่ถ้าเราลองมองใหม่ไปที่การบริการคมนาคม เพิ่มประสิทธิภาพในการโดยสารรถสาธารณะให้มีความสะดวกและทันสมัยยิ่งขึ้น สุดท้ายแล้วรถในกรุงเทพฯก็อาจจะยังติดเหมือนเดิม แต่มันจะมีทางเลือกให้เราเดินทางได้มากขึ้น
"มองหาช่วงเวลาที่ทำให้คุณลืมหายใจ" การมีชีวิตไม่ได้ขึ้นอยู่กับจำนวนครั้งของลมหายใจ แต่ขึ้นอยู่กับช่วงเวลาที่มีความสุขจนทำให้คุณลืมหายใจได้ต่างหาก ชีวิตนี้สั้นเกินกว่าที่จะมาทนอยู่กับสิ่งที่เราไม่ได้รัก ไม่ได้หลงไหล
#lifestyleofsogood #บันทึกการอ่าน #Books #อย่าปล่อยให้ใครฆ่าวาฬของคุณ #รวิศหาญอุตสาหะ #สำนักพิมพ์วีเลิร์น #WELEARN #หนังสือ
Follow Sogood
YouTube : Lifestyle of Sogood
Facebook : Lifestyle of Sogood
Instagram : pom_sogood
Instagram : pix_by_sogood
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
