เรื่อง บทเรียนที่ไม่ลืมเลือน
เมื่อวันที่27 กรกฎาคม 2565 ผมโดนไล่ออกจากงาน🥹เนื่องจากโดนจับทุจริตว่าผมยักยอกทรัพย์สินของบริษัท ซึ่งผมเป็นพนักงานของบริษัทนั้น🥲 ชีวิตหนอชีวิต🛣️ ทำไปแล้วจะทำยังไงได้ รู้สึกผิดก็ใช่เรื่องเพราะตอนทำไม่คิดตอนคิดก็ทำ😩 แต่ผมยอมรับผิดทุกอย่างผมไม่ถือโทษโกรธไครเลย พี่ๆที่ทำงานดีมากๆไม่ซ้ำเติมแต่ให้กำลังใจ(ไม่กี่คนนะ😁) ผมโดนตราหน้าว่า ไอ้ขี้ขโมย!!! ตั้งแต่วันนั้นมา
หลังจากนั้นมา ผมไม่กล้าจะสู้หน้าผู้คน ทั้งที่บ้าน และคนภายนอก คิดในหัวตลอดว่า จะทำอะไรดีหว่ะตัวเรา😆😆 ผมมีคดีติดตัวแต่เนื่องจากผมยังเด็กเลยไม่ได้ลงบัญชีทางกฎหมายมากนัก ได้แค่ลงบันทึกประจำวันเป็นหลักฐาน😮💨 โชคดีมากๆที่บริษัทไม่เอาเรื่องหนักเพราะคิดถึงอนาคตของผมด้วย ต้องขอบคุณเป็นอย่างยิ่งบริษัท.........จำกัด🥲🙏 ตอนนี้ผมไม่เหลือทั้งเงินตั้งตัว ไม่เหลือกะจิตกะใจในการทำอะไรเลย เหมือนเอามีดมาปักตัวเองแท้ๆ🥹 แต่.......⬇️⬇️
แต่คนเราบทมันจะไม่ตายมันก็ไม่ตายจริงๆ ผมเป็นคนชอบเรียนคนรอบข้างและช่างสังเกตุซึ่งเป็นข้อดีของผมอย่างนึงที่ผมอายุน้อย แต่มีคนรู้จักมากมาย เช่น ตำรวจ ทหาร ข้าราชการต่างๆ ทั้งทางดำและทางขาว ผมมีคนรู้จักทุกรูปแบบ🤭🤭
เมื่อวันที่11 กรกฎาคม 2565 ผมตัดสินใจว่าเอาวะ ต้องสู้เพื่ออนาคตที่ดีของเรา ผมตัดสินใจ เปิดใจโทรปรึกษากับคนที่ผมรู้จักข้างต้น⬆️ทุกคนที่ผมสามารถติดต่อได้ ก็เป็นโชคดีของผมอีก😆ที่ทุกคนช่วยเหลือผมในการให้คำปรึกษาแนะนำ ทุกคนช่วยผมเกินกว่าที่ผมขอสะอีก ทำให้ผมรู้สึกแบบ มีคนเห็นค่าเราอีกหรอ? แต่คำๆนั้นมันแค่คำพูดที่บั้นทรตัวเองเปล่าๆ😔 ผมเลยลุกขึ้นสู้และเขียนบทความนี้ให้เป็นพยาน และอีกต่อๆไปในการอัพเดทชีวิตที่น่าพิศวงของตัวผมเอง ขอบคุณครับ🙏🙏
**บทความนี้สร้างมาเพื่อเป็นอุทาหรณ์สอนใจไครหลายๆคนและตัวกระผมเอง เรื่องจริงมันไม่ง่าย ผมใช้เวลา16วันหรือ324ชั่วโมงในการบรรเทาจิตใจเพื่อเพียงคำว่า ลุกขึ้นสู้ มันทุกข์ทรมารมากๆ ทั้งนี้ทั้งนั้น ผมมาเล่าประสบการณ์ของผมเพื่อเตือนใจตัวเอง ขอบคุณคนที่อ่านจบ และผมจะมาเขียนบทความต่อเรื่อยๆจนกว่าจะไปถึงคำว่า สำเร็จ ** ขอบคุณครับ✌️
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
