การมีคู่ชีวิต ที่เป็น"แบบเพื่อนคู่คิด มิตรคู่ใจ"
ความสัมพันธ์แบบนี้คงทำให้ชะลอวัยไปด้วยกันได้ ชะลอวัยในที่นี้ คือ ไม่ต้องเครียด กังวล
เพราะมองเป้าหมายเดียวกัน
เมื่อไม่สบอารมณ์กันก็คงเข้าใจกันง่ายดาย
หากแต่ในความสัมพันธ์ที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ทั้งแง่ความรู้สึกนึกคิด การมีอีโก้ การเอาใจใส่
การเข้าใจ การให้อภัย การเลี้ยงดู
อะไรคือตรงกลางของความสัมพันธ์ที่ดำเนินต่อไปได้..
คนที่ตกลงใช้ชีวิตร่วมกัน มักไม่ผิดใจกันด้วยเรื่องใหญ่ๆซะทีเดียว ปัญหาเล็กๆต่างหากเมื่อไม่ถูกแก้ไข ปล่อยให้เรื้อรังยาวนานไม่ต่างจากโรคร้ายที่บั่นทอนทั้งกายและใจ
เมื่อมีคนมองเห็นถึงปัญหา บอกกล่าวพร้อมขอความเห็นเพื่อหาแนวทางแก้ไข เมื่อรับปากให้สัญญาแก่กัน แต่ก็ทำไม่ได้ สุดท้ายแล้วควรปล่อยมือเพื่อยุติความน่ารำคาญใจทั้งหมดลง นั่นคือข้อสรุปของเรื่องนี้
การเติบโตเป็นผู้ใหญ่ไม่เคยง่ายเลย การเลือกคู่ชีวิต นอกจากการเอาใจใส่ตอนเป็นแฟนกับการใช้ชีวิตกันแบบ24ชั่วโมงในคู่ที่มีโอกาสได้เรียนรู้กันในข้อนี้คงยกเว้นได้ หากแต่แค่เป็นแฟน พอหมดเวลานัดพบก็บ้านใครบ้านมัน
อาจต้องศึกษากันเพิ่มเติม ยังมีอีกหลายปัจจัยที่ควรพิจารณาก่อนแต่งงานกัน
จากประสบการณ์ตรงปัญหาหลักคือ การเติบโตจากครอบครัวแม่เลี้ยงเดี่ยวกับครอบครัวที่มีทั้งพ่อแม่อยู่ครบ ความต่างไม่ใช่การมีพ่อแม่ครบนะ ทุกอย่างมันคือ นิสัยของคนเลี้ยงดูต่างหาก
เห็นได้ชัด หากอยู่ในครอบครัวที่มีพ่อแม่ ความห่วงหาอาทรการเข้าใจความรู้สึกผู้อื่น การสื่อสารจะมีมากกว่า คนที่โตมาในครอบครัวที่อยู่แบบเดี่ยว ยิ่งหากเค้ามีนิสัยที่คิดถึงแค่ตนเองเท่านั้น ความเห็นแก่ตัว เป็นสิ่งธรรมดาที่เกิดในโลก แต่หากมันมากเกินไป คือความร้ายกาจที่ทำลายคนข้างๆ ได้สาหัสเช่นกัน
การปล่อยให้คนที่ตัวเองรักถูกทำร้ายจากความไม่พอใจส่วนตัว การอยู่เฉยก็คือการเห็นด้วยในการกระทำนั้น
เมื่อไม่ทำสิ่งที่ควรทำ คุณก็ไม่ควรมีในสิ่งที่คุณบอกว่ารัก
เมื่อรักสิ่งใด ไม่ว่าจะเป็นคนรัก ความฝัน หรือสิ่งใดก็ตาม จงรู้จักปกป้อง ทะนุถนอมสิ่งนั้น ด้วยความสามารถทั้งหมดที่มี ใช้ชีวิตด้วยสติ อย่าติดกับความกลัวว่าตัวเองดูไม่ดี จากสายตาคนอื่น
สุดท้ายสิ่งที่คุณกลัวจนขาดความกล้าจะทำให้คุณสูญเสียทุกอย่างที่จำเป็นต่อชีวิตของคุณไป.
"Forget-Me-Not"
ด้วยรัก❤
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
