20 ส.ค. 2022 เวลา 12:00 • ปรัชญา
#รอให้ถึงที่สุด
เพราะเราคิดว่ารอได้ แต่สิ่งที่เราต้องเสียไปคือเวลาที่เปล่าประโยชน์เท่านั้นเอง เรื่องราวต่อไปนี้ก็เช่นกัน
รอ
ชาวนาขี้เกียจคนหนึ่งเขาอาศัยอยู่ได้ด้วยการปลุกผักเลี้ยงชีพ ซึ่งเขาไม่สนุกกับการทำงานหนักในทุ่งนาเลย หลังจากคิดทบทวนกับตัวเองอยู่หลายครั้ง เขาจึงใช้เวลาทั้งวันไปกับการนอนอยู่ใต้ต้นไม้ แต่แล้ววันหนึ่ง ขณะที่เขากำลังพักผ่อนอยู่ใต้ต้นไม้ สุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งก็วิ่งไล่กระต่าย เสียงดัง กระต่ายที่ลนลานจึงวิ่งชนต้นไม้และเสียชีวิตไป
ชาวนาจึงวิ่งเข้าไปเก็บกระต่ายที่ตายแล้วและนำมันกลับบ้าน ทำให้สุนัขจิ้งจอกผิดหวังและเดินจากไป
ชาวนาทำอาหารและกินกระต่ายเป็นอาหารเย็น ทั้งยังขายขนของมันที่ตลาด ชาวนาคิดในใจว่า “ถ้าฉันได้กระต่ายแบบนี้ทุกวัน ฉันก็ไม่ต้องทำงานอีกแล้ว”
ชาวนา
วันรุ่งขึ้น ชาวนาเดินกลับไปที่ต้นไม้ต้นเดิมและรอให้กระต่ายอีกตัวตาย ในลักษณะเดียวกัน เขาก็เห็นกระต่ายสองสามตัววิ่งผ่านไปมา
แต่ไม่มีกระต่ายสักตัวที่วิ่งชนต้นไม้เหมือนตัวก่อนเลย อันที่จริงมันเหตุการณ์นั้นเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้ยากมาก แต่ชาวนาก็ยังคงไม่รู้ตัว “อืม” เขาคิดอย่างร่าเริง “ยังมีพรุ่งนี้เสมอ”
เขาวันแล้ววันเล่าให้กระต่ายวิ่งชนต้นไม้และตาย โดยไม่สนใจทุ่งนาที่เขาปลูกผักไว้ วัชพืชจึงเติบโตในนาข้าวของเขา และในไม่ช้า ชาวนาก็ต้องหิวโหย ขณะที่ข้าวของเขาเหลือน้อยลงเรื่อย ๆ และนับแต่นั้นเขาก็ไม่เคยจับกระต่ายตัวใดได้อีกเลย
“เพราะความสำเร็จไม่มีทางเกิดขึ้นได้เอง ดังนั้นจงอย่ารอให้สิ่งดี ๆ เข้ามาโดยไม่ทำอะไรเลย อย่ารอให้ชีวิตได้พบโชคโดยไม่ได้ทำงาน”
ติดตามเรื่องเล่าจากดาวนี้เพิ่มเติมได้ที่
หากชื่นชอบก็อย่าลืมกด Like กด Share เพื่อเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ สามารถแชร์แนวคิด มุมมองดีๆได้ใน Comments นี้เลย
#เรื่องเล่าจากดาวนี้
โฆษณา