[รีวิวอัลบั้ม] ลายนิ้วมือ - Big Ass
[รีวิวอัลบั้ม] ลายนิ้วมือ - Big Ass
-เพิ่งกลับมาฟังพี่ๆ Big Ass อีกครั้ง หลังจากที่ห่างเหินการติดตามซีนวงการเพลงไทยมามากพอสมควร เพลงที่ทำให้ผมต้องหันมาฟังอัลบั้มชุดที่ 9 รองสุดท้ายก่อนสั่งลานั่นก็คือเพลงชื่อเดียวกับอัลบั้ม #ลายนิ้วมือ เนี่ยแหละ ซื้อตั้งแต่ชื่อและคอนเซ็ปท์ที่ฟังดูไม่ใหม่ แต่สัมผัสได้ถึงการตอกย้ำทางอุดมการณ์และลายเซ็นบางอย่างที่ติดเป็นดีเอ็นเอของพวกพี่ๆรวมกันไปแล้ว โดยไม่ต้องใช้ลวดลาย
-คนทั่วไปที่ห่างเหินอย่างผม ไม่ได้เข้มข้นอย่างแฟนเพลงที่ติดตามมาโดยตลอด อาจจะไม่ relate เลย ถ้าสิ่งที่อยู่ในนั้นดันไม่ตอกย้ำทางใดทางนึงได้เลย แต่สำหรับอัลบั้มชุดที่ 9 ในวาระครบรอบ 25 ปีของวง สัมผัสได้ถึงความหนักแน่นของร็อคไทยที่สแตมป์ด้วยหมึกเข้มๆลงในหูทั้งสองข้างอย่างชัดเจน โดยที่ไม่ต้องพิสูจน์อะไรเพิ่มเติมแล้ว
-ในเมื่อวงร็อครุ่นพี่เดินทางมายาวนาน 25 ปีขนาดนี้ ยังต้องมีอะไรต้องตอกย้ำอีกเหรอ อย่าลืมว่าวงเคยเจอช่วงเปลี่ยนผ่านครั้งใหญ่กับการเปลี่ยนฟรอนต์แมนที่เป็นหน้าตาของวง กลายเป็นว่ายุคของพี่เจ๋งเป็นอีกหนึ่งคาแรคเตอร์ของ Big Ass ไปเลย มองอีกนัยนึงคือการปั๊มลายนิ้วมือในรอบนี้จึงเป็นการตอกย้ำอีกครั้งถึงความเป็นบิ๊กแอสยุคปัจจุบันที่ไม่มีใครสามารถเอาไปเปรียบเทียบหรือเปลี่ยนแปลงได้อีกต่อไป การยืนยันตัวตนคงไม่มีอะไรชัดเจนไปกว่าปั้มลายนิ้วมือที่มีแค่หนึ่งเดียวเท่านั้น
-ปริมาณ 10 เพลงตามมาตรฐานที่เล่นกับความเข้าใจง่าย ตรงไปตรงมา old school แต่เก๋าเกมส์ในการจัดเรียง เพลิดเพลินในความหนักแน่นที่ลื่นไหล โดยที่ไม่ต้องเล่นฉีกแนวแข่งตามรุ่นใหม่ แค่คงแก่นเนเจอร์ความเป็นร็อคให้แนบเนียนที่สุด สาสน์ในเพลงก็จะหนักแน่นตามมา ซึ่งก็หนักแน่นตามจริงๆ
-เริ่มตั้งแต่เพลงแรก #ลายนิ้วมือ ที่ปล่อยออกมาได้ถูกเวลาในยุคที่ผู้คนเริ่มแคร์ความหลากหลายทางสังคมมากขึ้น ความแตกต่างไม่ใช่ความแปลกแยก ความไม่สมบูรณ์แบบในตัวเองระหว่างทางถือเป็นสีสัน โดยยึดหลักทำตัวเองให้ดีที่สุดแล้วใส่เต็ม เพลงปลุกใจในสไตล์ที่คุ้นเคย ถ้ามองอีกนัยนึงเหมือนอยากให้ลบภาพจำเก่าๆที่ยังจดจำฟรอนต์แมนคนเก่าเสียก่อน keep going ไปกับยุคพี่เจ๋ง ยุคปัจจุบันของ BA ที่ต่างจากเดิมก็ช่างปะไร
ไม่เหมือนกันนี่มันสนุกจะตาย
ไม่เหมือนเธอจะได้ไหม
ลายนิ้วมือ
#เรื่องโง่ขอให้บอก slow rock บาดลึกแบบเจียมตัวที่ยอมแม่งทุกอย่าง ยอมโง่ยอมมองไม่เห็นเพื่อความสุขข้างเดียว เป็นสภาวะจำยอมที่ซ่อนความเดือดดาลขบรสดราม่าเรียกร้องความสนใจได้ดิบดี จากที่เฉยๆในซิงเกิ้ลแยกที่ปล่อยออกมา ตอนนี้กลับชอบลำดับต้นๆ มีอยู่ท่อนนึงที่บอกว่า มันคงเป็นเหมือนที่ใครบางคน / บอกเอาไว้ยิ่งโง่สักแค่ไหน / เราจะยิ่งมีความสุขมากเท่านั้น แล้วต่อด้วยเพลงต่อไปก็ช่างลิ้งค์กันโดยบังเอิญเสียจริง
-ตอนแรกที่ปล่อย #มีความสุขมากๆนะ ก็แอบส่ายหน้า ในความผู้แพ้ยินดีปรีดาอีกแล้วหรอ แต่ปรากฏว่าผมมีมุมมองต่อเพลงนี้ที่เปลี่ยนไป รู้สึกปลดปล่อยยิ่งกว่าเดิม จนผมมองข้ามความเป็น loser นี้ไปเลย คอรัสเหล่าพี่ๆก็หนักแน่น พี่เจ๋งร้องได้อย่างเร้าใจ ทำให้เพลงนี้มีพลังงานที่คลี่คลายเฉยเลย เป็นสองเพลงเปิดโหมด loser ที่โคตรแมนในแบบก้มหน้าก้มตา let her go กันไป
#เบาได้เบา โหมดเพลงเพื่อชีวิตที่เข้ากับสถานการณ์ที่ผ่านมาในช่วงที่อุปสรรคทั้งบ้านเมืองและเศรษฐกิจถาโถม ทำให้ต้องตรากตรำลำบากมากที่สุดครั้งนึงในชีวิต ในฐานะคนตัวน้อยๆที่มีเพียงสองมือกับหนึ่งหัวใจที่ดันเปลี่ยนอะไรไม่ได้ คงต้องภาวนาไม่ให้โชคชะตาเล่นตลกกับเราอีก
-ชื่อเพลงเบาได้เบาแต่ไม่เบาเสียเลย ช่างสวนทางกับภาคดนตรีที่โหมกระหน่ำอย่างหนักหน่วง รีฟฟ์กีตาร์ที่ไม่ประนีประนอม มีจุดนึงที่แปลกดีตอนที่พี่เจ๋งร้องคำว่าหัวใจ แลดูตะมุตะมิขึ้นมาทันที แต่ก็ไม่ทำให้ความเดือดดาลที่ปูทางมาตั้งแต่ต้นล้มครืนเป็นโดมิโนแต่อย่างใด
#สวัสดีตอนเช้า เพลงตัดเบรคที่เบรคเอี๊ยดจากความพลุ่งพล่านมาเป็นอคลูสติคสุดชิวล์แอบหลุดตีมความเรียลของเพลงก่อนหน้าไปพอสมควร แต่ขอชื่นชมในการบันทึกเสียงจริงๆ ประหนึ่งยก live session จริงจังแบบออฟไลน์มาไว้ในอัลบั้ม มีความใสเคลียร์แจ๋วมาก นอกจากจะทำเพลงร็อคได้เข้มข้นแล้ว ความใสแบบบ้านๆก็ทำได้รื่นหูยิ่งนัก เป็นเพลงที่เล่นกับความเบสิค ไม่มีอะไรซับซ้อนไปกว่าการที่ได้เห็นคนรักในยามเช้าก็ช่างอบอุ่นใจเหลือเกิน
หากคุณสนใจติดต่อ tie-in โฆษณาสินค้าและบริการบนโพสต์รีวิวอัลบั้มของเพจที่มีผู้ติดตามมากกว่า 17,000 คน และใน Blockdit ที่มีผู้ติดตามกว่า 260 คนติดต่อใน inbox ของเพจ และส่งรายละเอียดมาที่ 💌 iamistyle.4real@gmail.com
#OneWay ต่อให้จะเป็นเพลงประกอบหนังที่ดันแป้กด้วยรายได้และเสียงวิจารณ์ แต่เป็นเพลงเพื่อชีวิตที่ เปรียบเปรยเข้าใจง่าย เหมาะเหม็งกับการเป็นสายลุยที่ถูกปูทางมาตั้งแต่ไตเติ้ลแทร็ค ภาคดนตรีร็อคที่เคลื่อนไปข้างหน้าตาม โซโล่สุดขยี้ อิงบรรยากาศออฟโร้ดด้วยสัจธรรมพลวัต Time Flow มันเคลื่อนไปข้างหน้าของมันเอง ไม่สามารถสวนกระแสแห่งเวลาได้ จึงไม่ขอเสียเวลามองย้อนกลับอีกต่อไป
#ถ้ารู้อย่างนี้ เอาจริงถ้าเพลงนี้มาก่อน #ไม่เดียงสา ผมจะรักเพลงนี้มากขึ้นกว่านี้ เป็นเพลงละล่ำละลักให้พึงระลึกไว้ว่า ชีวิตย่อมไม่แน่นอน มีความเป็นไปกับการจากลาอย่างไม่มีวันกลับ เพราะฉะนั้นจงบอกรักหรือทำอะไรให้ดีกว่านี้ก่อนที่จะสายเกินไป message ลุ่มลึกก็จริง แต่ติดตรงที่กลิ่นอายเพลงมันติดความใหม่ซ้ำเดิมจากเพลงฮิตยุคพี่เจ๋ง #ไม่เดียงสา เนี่ยแหละ เลยยังให้เป็นเดอะเบสต์ได้ไม่เต็มปาก
#เจ็บแต่ไม่จบ เนี่ยแหละนิมิตรหมายที่ดี เพลงหน้าบีควรมีเวย์แบบนี้อีก ดาร์คร็อคแบบดิบๆ เสียงร้องสำรอกต่ำๆ อารมณ์ซาดิสม์กำลังพอดีแบบนี้ชอบ ฟังครั้งแรกโคตรคลิ๊กเลย ไม่เคยฟัง BA ในสไตล์นี้มาก่อน จะดีมากถ้าจะมาเวย์นี้อีกในชุดสุดท้ายซักนิดก็ดี ยกให้เป็นเดอะเบสต์ในแง่อีโมร็อคที่ผมโหยหา
#วันนั้นของเดือน เพลงนี้ก็ชอบ ฟังแล้วใจฟูเหลือเกิน วาไรตี้ร็อคที่มีทั้งป็อป อัลเทอร์เนทีฟ ซ่อนเลเยอร์ลีดกีตาร์ไฟฟ้าแบบ post-rock เบาๆในช่วงท้ายด้วย เป็นความโรแมนติกที่โคตรผู้ใหญ่เลย ไม่ได้ออกแนวคลั่งรักจนมองบน แต่โคตรมอบความหวังและแรงใจให้เจอใครซักคนที่ซัพพอร์ตแบบ side by side เป็นแรงใจให้เราในซักวัน
-ปิดท้ายอัลบั้มด้วยบัลลาดร็อคอารมณ์จริงจัง #เท่าไหร่เท่านี้ จากที่ผ่านมาอยู่ในสภาวะจำยอมมาตลอด เพลงนี้คือตัดใจได้ตัด อย่าไปฝืนเลย บทเรียนลูกผู้ชายที่รักมากเจ็บมาก แต่รู้จักถอยห่าง พี่เจ๋งโชว์ลูกคอบัลลาด ถ่ายทอดอารมณ์ได้อย่างน่าสงสารเหลือเกิน เคยอ่านโพสต์ของจารย์อ็อฟตอนที่แชร์เกี่ยวกับเบื้องหลังเพลงนี้ด้วย ดูรู้เลยว่าเนี้ยบในเนื้อเสียงเพื่อปลั๊กอินกับบริบทเพลง จบอัลบั้มในแบบปล่อยวาง คลี่คลายในความรู้สึก ไม่ฟูมฟายหรือเรียกร้องอะไรมาก ไม่มีอะไรจะติเพิ่มเลย
-ก่อนที่ผมจะโพสต์รีวิวในวันนี้ ผมก็เอาอัลบั้มชุดที่แล้วอย่าง The Lion มารื้อฟื้นความทรงจำดู ไม่รู้ว่าใครซึ่งค้นพบได้อย่างนึงว่า ฟังในรอบ 5 ปีนี่ยังรู้สึกใหม่อยู่เลย ในความใหม่มันมีการปรับโน่นนี่เพื่อให้ fit in character พี่เจ๋งมากพอสมควร ไม่ใช่ว่าไม่ดีนะครับ มันเป็นการยากมากที่จะเริ่มรีเซ็ตใหม่โดยเฉพาะการเปลี่ยน front man ที่ต้อง represent ออกไปเป็นหน้าค่าตาโดยที่จะให้ลบล้างภาพจำเดิมๆเลยไม่ได้เสียทีเดียว
-แต่พอมาเป็นอัลบั้มนี้ยอมรับเลยว่าทุกอย่างคลุกเคล้ากับพี่เจ๋งได้กลมกล่อมกว่าเดิมมากๆ สมแล้วกับการที่ BA มีลายนิ้วมือแบบใหม่ที่ล็อคอินในยุคปัจจุบันได้แล้ว ผมว่านี่คือความเก๋าเกมส์ที่น่าศึกษามากๆ โดยเฉพาะการปรับสไตล์ในยามที่ต้องเปลี่ยน front man ใหม่ ไหนจะต้องให้แฟนเพลงที่ยังติดภาพจำยุคพี่แด็กซ์ที่ยังคงมีชุด Seven เป็นชุด essential ตลอดกาลในใจของพวกเขาอีก
-ผมว่านี่คืออัลบั้มที่สร้างนิมิตรหมายที่ดีอีกครั้งในการเปิดใจไปกับดีเอ็นเอ BA ยุคปัจจุบันที่ยังสามารถคงสไตล์ดั้งเดิมไปพร้อมๆกับการมอบพื้นที่ให้พี่เจ๋งได้แสดงคาแรคเตอร์ในแบบของเขาไปเลย และอยู่ในรูปแบบอัลบั้มด้วยนะ
เวลาและประสบการณ์มันช่วยตกตะกอนจริงๆ
Give 7.5/10
Thx 4 Readin’
See Y’all
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
