19 ส.ค. 2022 เวลา 05:58 • ปรัชญา
มนุษย์ล้วนทำเรื่องงี่เง่าแบบนี้แหละ คาดหวัง ผิดหวัง ร้องไห้
ก่อนหน้านี้เธออเองก็อยู่คนเดียวมาตลอด เป็นดอกไม้ที่กำลังจะเบ่งบานและเริ่มงดงาม วันนึงมีบุคคลปริศนาเดินเข้ามา บอกกับเธอว่า ตัวเธอเองต้องผลิบานและงดงามได้อย่างแน่นอน เธอมยิ้มและคิดในใจ ถ้าฉันงดงามขนาดนั้น ฉันจะได้เป็นดอกไม้ในใจคุณรึปล่าว เป็นดอกไม้ของคุณ
บุรุษปริศนาทำหน้างงงวย และเบือนหน้าเอียงเล็กน้อยก่อนจะเดินไปเด็ดเธอออกมา บุรุษปริศนากล่าวขึ้น
“เบ่งบานและงดงามในกระถางของฉันนะ”
ดอกไม้ยิ้มว่าพูดว่า ” ขอบคุณค่ะ ฉันก็รักคุณ “
ชายหนุ่มหยิบดอกไม้มาดอมดม กลิ่นหอมอ่อนๆอย่างเป็นธรรมชาติ ดอกไม้วัยแรกรุ่นแท้จริงมันเป็นแบบนี้เองเหรอ
เมื่อเธอเริ่มพลิบานในกระถางใบใหญ่ เธอสวย งดงามเห็นเด่นชัด ชายหนุ่มมีความสุขกับเธอเฝ้าคอยถนอม รดน้ำ แต่งแต้ม เธอเองก็ชอบมันเช่นกัน
ผ่านไปสักพัก กลิ่บดอกของเธอเริ่มเป็นสีน้ำตาลคล้ำ สัญญาณบ่งบอกว่าอีกไม่นานเธอต้องโรยรา ความสวยงามสุขสมในตัวเธอเริ่มละลายหายไป เธอกำลังจะหายไป
ชายหนุ่มพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เธอเหมือนเดิม คอยรักษาแต่ทว่าไม่มีวิธีใด ที่หยุดกฏเกณฑ์ของกาลเวลาได้เลย
ชายหนุ่มชะงักเล็กน้อย ในเมื่อความจริงคือไม่มีใครทำอะไรตามใจตัวเองได้ ไม่มีใครหมุนเข็มนาฬิกาย้อนกลับได้ เกิดขึ้นกับสูญ
ในเมื่อกลิ่นหอมหวานที่เจือจางแผ่วเบาเริ่มลดหายไป
ความงดงามหายไปตามกาลเวลา ไม่มีใครอยู่กับเขาได้ตลอดไป
ดอกไม้เฝ้ามองชายหนุ่มที่เธอถวิลหา คนที่พาเธอออกมาสวนดอกไม้ คนที่ทำให้เธอผลิบาน บัดนี้ชายหนุ่มตรงหน้า ไม่เหลือความรู้สึกเค้าโครงของคนที่เคยบอกว่า ต้องการเธออีกแล้ว
ณ บัดนี้ ไม่เหลืออยู่แล้ว ความเงียบงันเข้ามาหา
กาลเวลาผ่านเปลี่ยน ความคลั่งไคล้ลดน้อยลง ความรู้สึกเจือจางและค่อยๆหายไป ทำไมกันนะ
ทั่งๆที่เรารักมนุษย์ผู้นั้นมากเพียงนี้ แต่เขากลับลืมเลือนมันไปเฉกเช่นสายลมที่พัดไปไม่เปลี่ยนทิศ
จิตใจของมนุษย์มันซับซ้อนและเปลี่ยนผันได้ง่ายเสียจริงๆ น้ำตาของดอกไม้ร่วงหล่นหลังจากพูดจบ
ชายหนุ่มเดินจากเธอไป พร้อมทิ้งเธอไว้ในกระถาง
คำถามมากมายผุดขึ้นมา ฉันผิดตรงไหน ฉันแค่รักเธอ
ฉันแค่อยากอยู่ข้างๆเธอตลอดไป ชายหนุ่มบ่นพึมพำเบาๆกับอากาศ
“ ตลอดไปมันไม่มีอยู่จริงสักหน่อย “
โฆษณา