จำไว้นะ...
ผู้การจะบอก ความฝันมันมีทั้งฝันดีนะฝันร้าย....
แต่ผู้การก็ขอให้เป็นฝันดีของเราก็แล้วกัน.....
และแล้ววันที่เรารอคอยก็มาถึงมันเป็นวันตัดสินว่าใครจะอยู่หรือจะไป
คือวันสอบสัมภาษณ์
ขั้นตอนสุดท้ายก่อนประกาศรายชื่อผู้ที่ติดตัวจริง
หัวใจของทุกคนต่างเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้น
หมายเลข 126 ขึ้นไปบนชั้น 2ห้องขวามือไปได้...
ผมรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งไปตามทางที่จ่าบอก
ในใจผมเต้นระรัวและตื่นเต้น
แต่ก็ไม่ลืมที่จะนับขั้นบันไดว่ามีกี่ขั้น..
นี่คือคำถามของกรรมการสอบสัมภาษณ์ที่ทุกคนต่างคาดไม่ถึง..
กระผม..นาย มานะ ไม่ยอดท้อ
(นามสมมุติ)
หมายเลขประจำตัว
ผู้เข้าสอบ 126
ขออนุญาตเข้าสอบสัมภาษณ์ครับ
เชิญ....
ผมตบเท้าวิ่งเข้าไป
แล้วไปหยุดที่จุดมาร์ค
ที่ถูกทำไว้เป็นจุดเล็กๆหากไม่สังเกตให้ดีจะไม่มีทางรู้ได้เลยว่าเป็นจุดที่มาร์คไว้สำหรับให้ผู้ที่เข้าสอบสัมภาษณ์มายืนหยดตรงนั้น
ผมยืนตรงด้วยท่าเท้าชิดอกผายไหล่ผึ่งตามลักษณะท่ายืนของทหาร
ในแบบที่พวกเราเคยฝึกมาและใช้กันเป็นประจำ
พร้อมยกมือไหว้และกล่าวคำว่าสวัสดีครับ
สายตาของกรรมการทั้ง 3 ท่านมองมาที่เท้าของผมทุกสายตาและเห็นเท้าของผมยืนอยู่บนจุดมาร์คพอดี
จากประสบการณ์ของผมที่อยู่ในหน่วย
และผมทำงานในด้านกำลังพลอยู่ บก.พันของหน่วย
จึงทำให้ผมพอจะเดาได้ไม่ยากว่าจุดที่เว้นระยะห่างระหว่างกรรมการและผู้เข้าสอบต้องมีจุดมาร์ค
ไว้สำหรับการยืนอย่างแน่นอน
จึงทำให้บททดสอบข้อแรกของผมผ่านได้ไปแล้ว 1 คะแนน
รายงานยศชื่อ...
เสียงกรรมการท่านหนึ่งพูดขึ้น
ซึ่งทั้ง 3 ท่านประกอบไปด้วย
ชั้นยศจ่าสิบเอก 1 ท่าน
ร้อยโท 1 ท่าน
และพันเอก 1 ท่าน
กระผม..นาย นายมานะ ไม่ย่อท้อ
ผู้เข้าสอบแข่งขันเข้ารับราชการเป็นนายทหารชั้นประทวนหมายเลขประจำตัว 126 ครับ
ต้นสังกัดชื่ออะไรอยู่ที่ไหน..
เป็นคำถามของนายทหารยศพันเอกพิเศษ
กับผมสังกัด
กองร้อยรถถังที่ 2
กรมทหารม้าที่ 6
กองพันทหารม้าที่ 21
หน่วยขึ้นตรงกองพลทหารม้าที่ 3 ที่ตั้งปกติถาวร
กองพลทหารราบที่ 6
ค่ายพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราชจังหวัดร้อยเอ็ดครับ..
ตรง...
คำออกคำสั่งจากกรรมการ
และสั่งซ้ายหันขวาหันกลับหลังหันและการทำวันทยาหัตถ์เพื่อดูลักษณะ
และบุคลิกภาพ
หมอบ...
ดันพื้นท่าเตรียม..
ผมทวนคำสั่งด้วยคำว่าเตรียม
50 ครั้งปฏิบัติ
ผมดันพื้นจนครบ 50 ครั้ง
แล้วถูกสั่งให้นอนหงาย
ประมาณ 3 วินาทีเห็นจะได้
จากนั้นกรรมการจึงสั่งให้ผมลุกและยืนตรง
พร้อมกับยิงคำถามว่า...
ในห้องนี้มีหลอดไฟอยู่ทั้งหมดกี่หลอด..
ผมตอบไปทันทีว่า 4 หลอดครับ...
แล้วพัดลมในห้องนี้มีกี่ตัว
ผมตอบว่ามี 2 ตัวครับ..
นี่เป็นคำถามที่กรรมการเอง
ท่านได้เฉลยให้ผมรู้ก็เมื่อตอนที่ท่านสั่งให้ผมนอนหงายเป็นเวลา 3 วินาทีนั้นเอง
ตอนที่ขึ้นมาบนห้องนี้ได้นับไหมว่าบันไดมีกี่ขั้นนายทหารยศร้อยโทถามขึ้น
มี 28 ท่านครับบันไดมีชั้นละ 14 ขั้นผมขึ้นมาทั้งหมด 2 ชั้นรวมกันเป็น 28 ครับ..
เฮ้ยไอ้หนุ่มเอ็งกลัวตายไหมวะ
นายทหารยศพันเอกถาม
ผมตอบไปว่าไม่กลัวครับ
ถ้าผู้การให้เองโดดหน้าต่างเอ็งจะโดดไหม
โดดครับ..ผมตอบ
แล้วนายทหารยศพันเอกก็สั่งให้ผมเปิดหน้าต่าง
ที่อยู่ในห้องสอบสัมภาษณ์แล้วมองลงไป
และถามผมว่าถ้าโดดลงไปจะตายไหม
ผมบอกว่าไม่ตายครับ
อย่างมากก็แค่ขาหัก
งั้นเอ็งก็ขึ้นไปแล้วก็โดด
ผมรีบปีนขึ้นบนระเบียงหน้าต่างแล้วยืนมองลงไปข้างล่างอยู่ประมาณสักพัก
แล้วก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาว่าโดด..
ผมตัดสินใจโดดทันที
เพียงแต่ผมไม่ได้โดดลงไปข้างล่าง
แต่ผมกลับโดดลงมาอยู่ในห้องเหมือนเดิม
อ้าวเอ็งโดดกลับมาคืนทำไม
ผมจึงตอบกลับไปว่า
ท่านสั่งให้ผมโดด
ไม่ได้บอกให้ผมโดดลง ครับผมเลยโดดกลับมาในห้องเหมือนเดิม
กรรมการต่างหัวเราะด้วยความพอใจ
และนี่คือบททดสอบ
ของการมีปฏิภาณไหวพริบ
ของแต่ละบุคคล
ว่าจะสามารถแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้าได้อย่างไร
และผมเองก็ทำการบ้านมาไม่น้อยสำหรับการสอบสัมภาษณ์ในครั้งนี้
อยู่ ม.พัน 21 รู้จักผู้หมวดกองเกียรติไหม รู้จักครับผมตอบ
ทุกวันนี้แกยังสบายดีไหม
ไม่ค่อยได้ข่าวได้ข่าวแกเท่าไหร่แกก็เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันกับจ่านี่แหละ
หมวดเกียรติ
แกเสียได้2 ปีแล้วครับ
แล้วแกเป็นอะไรตาย
แกออกฝึกภาคกองพันที่วังน้ำเขียวปีนั้นมีอากาศหนาว
ผู้หมวดแกเลยเข้าไปลบนอนอยู่ในรถถัง
และตื่นเช้ามาอีกทีก็มีคนไปพบว่าแกเสียชีวิตแล้วครับ
หมอสันนิษฐานว่าแกเสียชีวิต
ด้วยโรคประจำตัวและบวกทั้งมีอากาศที่หนาวเลยทำให้แกเสียชีวิตครับ
กรรมการยศจ่าสิบเอกพยักหน้าตอบ
ในอันที่จริงแล้วเพื่อนร่วมรุ่นเขารู้ดีอยู่แล้วครับว่าเพื่อนเขาเสียไปแล้วเพราะเพื่อนร่วมรุ่นทุกคนหากมีใครเสียชีวิตเขาจะแจ้งเพื่อนทุกคนให้ทราบอยู่แล้ว
จ้าแกคงจะแกล้งถาม
เพราะถ้าผมตอบคำถามนี้ไม่ได้ผมอาจจะถูกตีตกเพราะคำถามนี้เพียงคำถามเดียวก็เป็นได้
และคำถามสุดท้ายที่เป็นคำถามสุดพีค
ที่ใครหลายๆคนต้อวเจอ
เพราะอะไรทำไมถึงอยากมาเป็นทหาร...?
ผมตอบ
เพราะผมรู้สึกประทับใจในการเป็นทหารในตลอดระยะเวลา 2 ปีที่เป็นทหารกองประจำการ
ทำให้ผมรักในอาชีพนี้
และเป็นความฝันในวัยเด็กของผมเพราะทหารเป็นผู้ที่มีเกียรติอย่างสูงสุด
ที่ประชาชนให้เกียรติเป็นผู้ถืออาวุธป้องกันประเทศชาติ
และผมรักนายชาติสาดกษัตริย์และประชาชน
และอาชีพทหารเป็นอาชีพที่มีเกียรติและมั่นคงครับ
จำไว้นะผู้การจะบอกความฝันมันมีทั้งฝันดีและฝันร้ายผู้การขอให้เป็นฝันดีของเราก็แล้วกันยังไงก็เป็นกำลังใจให้ขอให้ฝันดีก็แล้วกัน
เชิญไปได้.....
การที่เราฝันอะไรสักอย่างมันจะเป็นทั้งฝันดีและฝันร้ายถ้าหากเราอยากฝันดีแล้วและทำฝันของเราให้เป็นจริงจงพยายามและอย่าฟังคำคนว่าเอ็งทำไม่ได้หรอก
ถ้ามีพยายามก็ไม่รู้
เพราะความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จมักอยู่ที่นั่นเสมอขอบคุณครับ
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
