26 ส.ค. 2022 เวลา 12:30 • นิยาย เรื่องสั้น
EP. 26 : จะได้ไม่ลืมกัน
EP. 26 : จะได้ไม่ลืมกัน
14 มิ.ย. 2020 เวลา 10:58
บทความ จะได้ไม่ลืมกัน จากเพจ อยากให้เธอได้ยิน🎶
***เพื่ออรรถรสและความเข้าใจในเนื้อหาที่มากยิ่งขึ้น ก่อนที่จะอ่านคอมเมนท์ด้านล่างนี้ แนะนำว่าลองอ่านบทความตามลิ้งค์ด้านบน ก็จะเป็นการดีนะครับ***
มากกว่างานเขียน :
หนึ่งในหนังไทยที่ผมชอบที่สุด
อยู่ในลิสต์ที่จะรีวิวในอนาคตเหมือนกัน
แต่ตอนนี้คงไม่ต้องแล้วล่ะ ขอเป็นผู้รับละกันครับสำหรับเคสนี้
เขียนดีมากครับ ประเด็นสำคัญ และการเชื่อมโยงนี่ดีเลย ชอบครับชอบ
แม้ผมจะเป็นคนที่ความจำไม่ดีนัก แต่ก็ไม่น่าจะลืมมิตรภาพที่ดีๆ นี้ได้ง่ายๆ
มันเป็นหลักฐานหนึ่งที่บอกว่าชีวิตนี้ยังมีความสวยงามอยู่อีกเยอะมากครับ
อยากให้เธอได้ยิน🎶 :
คุณตอยควรรีวิวค่า เพราะต่อให้เราชอบอะไรคล้ายกัน แต่มุมมองในรายละเอียด และรูปแบบถ้อยคำการนำเสนอของคุณตอย ก็มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว เป็น Signature ที่ไม่มีทางเหมือนใครและไม่มีใครเหมือน จะรออ่านนะคะ
ขอบคุณที่คุณตอยไม่ลืมกัน และหวังว่าจะไม่ลืมอีกนานๆเลยนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างเลยค่า😍
มากกว่างานเขียน :
555 เอาจริงๆ ผมจดไอเดียต่างๆ ไว้ยาวเป็นหางว่าวเลย
แต่กะว่าจะทำทั้งสองอย่างที่ผมบอกไปเมื่อวานก่อนครับ
ท้าทายตัวเองว่าจะทำให้เสร็จภายในอาทิตย์หน้า
เป็นผู้รับมาเยอะมากพอละครับ
ถึงเวลาเป็นผู้ให้บ้างแล้ว
อยากให้เธอได้ยิน🎶 :
รอเลยค่า😊
มากกว่างานเขียน :
รับแคนตาลูปหวานกรอบสักถุงไหมครับ
อยากให้เธอได้ยิน🎶 :
ขอ 2 เลยค่าา😍😆
อรุณสวัสดิ์ค่าคุณตอย
ขอให้เป็นวันที่ดีมากๆอีกวันค่า อย่างน้อยก็ได้ทานแคนตาลูปหวานๆแต่เช้าเลยนะคะ😄
มากกว่างานเขียน :
อรุณสวัสดิ์เช่นกันครับคุณบูสเตอร์
ผมให้สามถุงเลยครับ
แต่ถ้าอยากรับเพิ่ม ที่เพจผมมีขายนะ
ขอให้เป็นวันที่ดีมากๆ สำหรับคุณเช่นกันครับ
รู้ไหมครับว่า การหลงลืมนั้นอาจจะไม่ได้แย่เสมอไปก็ได้นะ
เพราะจากผลการศึกษาทางจิตวิทยาและประสาทวิทยาที่ตีพิมพ์ในวารสาร Nature Reviews Neuroscience นั้นได้ชี้ให้เราได้เห็นว่า การหลงลืมของผู้ที่ไม่ได้ป่วย หรือมีอาการของโรคสมองเสื่อมนั้น เป็นกลไกการเรียนรู้รูปแบบหนึ่งของสมอง ทั้งนี้ก็เพื่อทำให้มนุษย์เรานั้นสามารถดำเนินชีวิตได้ดีขึ้นนั่นเองครับ
กล่าวคือ สมองของเรานั้นเลือกที่จะลืมข้อมูลที่ไม่สำคัญ แล้วเลือกจดจำในสิ่งที่จำเป็นและสอดคล้องกับสภาพแวดล้อมในขณะนั้น ที่ทำอย่างนั้นก็เพื่อให้เราสามารถตัดสินใจได้ดียิ่งขึ้น ในสถานการณ์ที่แตกต่างกันออกไปครับผม
ตามปกติแล้วความทรงจำของคนเรานั้นจะเก็บอยู่ในเซลล์ประสาทสมอง ซึ่งจะมีการจัดเรียงตัวกันอย่างเป็นระบบระเบียบ เมื่อเรามีการหลงลืม เซลล์เหล่านั้นก็ไม่ได้สูญหายไปไหนนะครับ กลไกการจัดระเบียบข้อมูลของสมองนั้นเก็บเอาไว้อย่างดีเลยทีเดียว โดยอ้างอิงการตอบสนองจากสภาพแวดล้อมที่เราอยู่ ณ ขณะนั้น และเมื่อไหร่ที่ข้อมูลเหล่านั้นมีความจำเป็นต้องใช้ สมองก็จะเรียกคืนความทรงจำเหล่านั้นกลับมาให้เราได้ใช้เอง
ซึ่งที่อธิบายมาทั้งหมดนี้จะแตกต่างจากผู้ป่วยโรคสมองหรือมีภาวะสมองเสื่อมนะครับ เพราะสมองของพวกเขาจะไม่สามารถเข้าถึงความทรงจำเหล่านั้นได้ พูดง่าย ๆ ก็คือในรายที่อาการหนักมากนี่ถึงกับสูญเสียความทรงจำไปอย่างถาวรเลยทีเดียว
แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าเราเป็นหรือว่าเสี่ยงในภาวะสมองเสื่อมหรือไม่?
มันมีอาการบ่งชี้อยู่ครับ ตามข้อมูลข้างล่างนี้เลยนะ
1. ลืมแล้วลืมเลย บ่อยครั้งที่มักจะจำไม่ได้ว่ามีเหตุการณ์นั้น ๆ เกิดขึ้นอย่างไร
2. ลืมทักษะการใช้เครื่องไม้เครื่องมือต่าง ๆ ในชีวิตประจำวัน ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ก็ใช้ได้ตามปกติ
3. ลืมชื่อคนในครอบครัวและคนใกล้ชิด
4. สูญเสียการตัดสินใจ
5. มีปัญหาในด้านการใช้ภาษา
ซึ่งหากมีอาการเหล่านี้ก็ควรที่จะเข้าไปพบแพทย์เพื่อทำการตรวจวินิจฉัยอาการ และรับมือกับภาวะสมองเสื่อมที่อาจเกิดขึ้นได้อย่างทันท่วงทีด้วยนะครับ
รักษาสุขภาพครับผม
ขอบคุณ ข้อมูลการเขียนจากเพจ มากกว่างานเขียน, เพจ อยากให้เธอได้ยิน🎶 และ hhc thailand
ขอบคุณเจ้าของรูปภาพทุกท่าน
ขอบคุณเพลงประกอบเพราะ ๆ
ขอบคุณทุกสิ่งที่ไม่ได้เอ่ยถึง จริง ๆ จากใจ
จะได้ไม่ลืมกัน (Ost.ภาพยนตร์ความจำสั้น..ฯ) - เบิร์ด ธงไชย
ติดตามอ่าน ‘EP. 27 : แค่ไม่ทุกข์ ก็สุขแล้ว’ ได้ในวันพรุ่งนี้ เวลา 19:30 น. ครับ

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา