. ศรัทธา มีมากเกินไป
ขาดปัญญา กลายเป็น “งมงาย”
. ปัญญา มีมากเกินไป
ขาดศรัทธา กลายเป็น “ทิฏฐิมานะ”
. สมาธิ มีมากเกินไป
ขาดปัญญา กลายเป็น “โมหะ”
. ปัญญา มีมากเกินไป
ขาดสมาธิ กลายเป็น “ฟุ้งซ่าน”
. วิริยะ มีมากเกินไป
ขาดสมาธิ กลายเป็น “เหน็ดเหนื่อย”
. สมาธิ มีมากเกินไป
ขาดวิริยะ กลายเป็น “เกียจคร้าน”