ราชสีห์ กับ หนู (เวอร์ชั่นรีเมค )
หนูสามตัวกำลังซุ่มมองโพรงของกระรอกอยู่เงียบ ๆ ในขณะที่เจ้ากระรอกกำลังขนย้ายอาหารชุดใหม่เข้ามาเก็บไว้ในโพรงของมัน
เอาละ พอเจ้ากระรอกนั่นออกไป เราก็จะเข้าไปทันที
จอร์จหนูผู้เป็นหัวหน้ากล่าว
เมื่อเห็นว่าเจ้ากระรอกออกไปจากโพรงต้นไม้แล้ว หนูทั้งสามตัวก็รีบเร่งฝีเท้าวิ่งเข้าไปในโพรง เพื่อขโมยถั่วที่กระรอกหามาได้
ถั่วพวกนี้เยอะเหลือเกิน พวกเราคงอิ่มไปอีกหลายวัน
แอนดี้หนูที่ตัวเล็กสุดในกลุ่มพูด
ระวังเจ้ากระรอกไว้ด้วยละ ถ้ามันกลับมาตอนนี้เราคงไม่ได้ถั่วกลับไปแน่
บัคกี้บอก ขณะเขากำลังยกถั่วยัดใส่ถุงผ้าขนาดใหญ่กว่สขณะเขากำลังยกถั่วยัดใส่ถุงผ้าขนาดใหญ่กว่าตัวเองเป็นไหน
ในระหว่างพวกเขากำลังขนถั่วอยู่นั้น สิ่งที่ไม่คาดคิดก็โพล่มา ลูกกระรอกปรากฏตัวมาจากความมืดในโพรงต้นไม้ จอร์จเป็นฝ่ายเห็นตัวแรก มันตะโกนแล้วทั้งสามก็รีบเผ่นหนีไป โดยแอนดี้เป็นหนูที่วิ่งรั้งท้ายสุด
หนูทั้งสามตัววิ่งหนีแยกทางกัน แอนดี้วิ่งลัดเลาะมาตามพุ่มไม้ใหญ่ แต่โชคไม่เข้าข้างมันเลย เจ้าลูกกระรอกดันวิ่งตามแอนดี้ซะอย่างนั้น แอนดี้จึงรีบวิ่งสุดชีวิต จนมาโพล่เอาในป่าที่ค่อนข้างโล่งกว้าง และเจอเข้ากับราชสีห์ที่กำลังนอนพักกลางวันอย่างสบายใจ ด้วยความรีบร้อน แอนดี้จึงวิ่งโดยไม่รู้ว่ามันวิ่งขึ้นไปบนตัวของเจ้าป่าเสียแล้ว
เมื่อลูกกระรอกเห็นว่าเจ้าหนูวิ่งขึ้นไปบนตัวของราชสีห์ มันก็รีบเผ่นหนีกลับไปด้วยความหวาดกลัว ทำให้แอนดี้รอดพ้นอันตรายจากเจ้าลูกกระรอกนั่น
ราชสีห์เมื่อรู้สึกตัวก็ลุกขึ้น ร่างใหญ่ ๆ ของมันขยับ แอนดี้เมื่อรู้สึกได้ก็ตกใจ แต่มันหนีไม่ทันแล้ว เมื่อเห็นว่าร่างของราชสีห์ลุกขึ้นสูงเรื่อย ๆ แอนดี้พยายามหาทางหนี แต่ว่าตอนนี้ถ้ามันกระโดดลงไปไม่ขาหักแขนมันก็คงหักแน่
อะไรกัน !
ราชสีห์กล่าวด้วยความสงสัย
แอนดี้ร่วงตกลงไปเมื่อราชสีห์ยืนขึ้นสุด ราชสีห์เห็นเลยรับตัวของแอนดี้ไว้ ก่อนจะร่วงตกถึงพื้น ทำให้แอนดี้รอดจากการพิกลพิการหากเขาเผลอตกลงไปจากที่สูง
เจ้าหนูอย่างนั้นเหรอ
ราชสีห์พูด
ราชสีห์จับตัวของแอนดี้ขึ้นมามอง ใบหน้าใหญ่ ๆ ของมันทำให้แอนดี้ชักกลัว
เจ้ามาทำอะไรบนตัวของข้า
ราชสีห์ถาม
ข้าขอโทษท่านราชสีห์ พอดีข้ากำลังวิ่งหนีเจ้ากระรอกมา
แอนดี้ตอบ
กระรอกงั้นรึ เจ้ากำลังขโมยอาหารของมันมาสินะ
ราชสีห์ยิ้มมุมปาก
เราไม่ได้กินอะไรมาสองสามวันแล้ว ข้าหิวน่ะ เพื่อน ๆ ของข้าก็หิว
แอนดี้ตอบ
เพื่อนงั้นรึ ข้าไม่ยักเห็นเพื่อนของเจ้าสักตัว
ราชสีห์กวาดสายตาไปมองรอบ ๆ ที่เตียนของตนเอง
คือข้ากับเพื่อนวิ่งแยกกันน่ะ ตอนพวกเราหนีเจ้ากระรอก
แอนดี้บอก
เจ้ากล้ามากรู้ไหม ที่มารบกวนตอนข้ากำลังหลับ แถมขึ้นมาเหยียบบนตัวข้าอีกต่างหาก
ราชสีห์ว่า
ข้ารู้ข้าผิดไปแล้วท่านราชสีห์ ได้โปรดปล่อยข้าไปเถอะ ข้าสัญญา ถ้าท่านปล่อยข้าไป ข้าจะกลับมาช่วยเหลือท่านแน่นอนเพื่อเป็นการตอบแทน
แอนดี้ว่า
หึหึ หนูตัวเล็กกระจ้อยร่อยอย่างเจ้างั้นเหรอจะช่วยเหลืออะไรข้าได้ แต่ว่าก็เอาเถอะ ในเมื่อเจ้าไม่ได้ตั้งใจ ข้าก็จะปล่อยเจ้า แต่คราวหลังถ้ามีอีก ข้าอาจไม่รับประกันความปลอดภัยเจ้า
ราชสีห์บอก พลางก้มลงไปปล่อยตัวของแอนดี้สู่อิสรภาพ
สามวันต่อมา...
กวางเมียตัวหนึ่งกำลังเดินกินหญ้าอยู่ริมแม่น้ำ หูมันกระดิกเล็กน้อยขณะเงยหน้าขึ้นมา สักพักก็โพล่ร่างราชสีห์ที่กระโดดเข้ามาเพื่อหวังตะปบจับตัวมันมาทำเป็นอาหาร เจ้ากวางไหวตัวได้ก่อน มันดีดตัวกระโดดหนีไปทางทิศซ้าย ทำให้ราชสีห์ตะปบได้ฝุ่นเปล่า
ราชสีห์วิ่งตามกวางจนขาพลาดไปโดนเข้ากับกับดักของนายพราน จนกลไกทำงานเผยตาข่ายเชือกที่ถูกซ่อนไว้บนต้นไม้ ตาข่ายนั่นร่วงลงมารัดตัวของราชสีห์ไว้แน่น ถึงขนาดที่มันดิ้นลำบาก มันร้องลั่นทันทีเมื่อรู้ว่าไม่สามารถวิ่งหนีไปไหนได้
ราชสีห์ร้องครวญครางจนเกือบสิ้นฤทธิ์ เสียงของมันแผ่กระจายไปไกล จนทำให้แอนดี้ได้ยินเข้า ซึ่งแอนดี้กำลังเดินทางตามเพื่อน ๆ ของมันอยู่ เมื่อได้ยินอย่างนั้นแล้ว แอนดี้จึงยอมทิ้งขบวนเดินทางของตนเอง เพื่อรีบวิ่งกลับไปดูที่มาของเสียง แอนดี้วิ่งหาอยู่นาน จนไปเจอเข้ากับกระต่ายกับเต่าในบริเวณนั้น
พวกเจ้าได้ยินเสียงร้องบ้างไหม เหมือนจะเป็นเสียงของราชสีห์
แอนดี้เข้าไปถามพวกเขา
เสียงงั้นเหรอ ข้าได้ยินร้องตั้งแต่ช่วงเที่ยง
กระต่ายตอบ
ข้าได้ยินตั้งแต่ช่วงบ่าย
เต่าพูด
ช่วงบ่ายอะไรกัน ช่วงเที่ยงต่างหาก
กระต่ายแย้ง
ช่วงเที่ยงข้ายังไม่ได้ยินอะไรเลย เจ้าความจำเสื่อมแล้วเจ้ากระต่าย
เต่าว่า
เอาละ ๆ ข้าไม่สนหรอกนะว่าจะได้ยินตอนไหน ข้าสนแค่ว่า พวกท่านได้ยินมาจากทิศไหน บอกข้าได้ไหม
แอนดี้พูด
ทางนั้น
กระตายกับเต่าชี้ แต่พวกเขาชี้ไปคนละทิศละทางกัน
ในขณะนั้นเอง เสียงของราชสีห์ก็ดังขึ้นอีกรอบ จนทำให้แอนดี้จับทิศทางของเสียงได้ แอนดี้จึงไม่สนใจกระต่ายกับเต่าแล้ว รีบวิ่งไปตามทางของเสียงทันที ในขณะที่กระต่ายกับเต่าก็ยังทะเลาะกันอยู่
แอนดี้วิ่งจนมาถึงจุดเกิดเสียง มันเห็นว่าราชสีห์โดนกับดักจับตัวเขาไว้ และสภาพเขาก็ดูอ่อนแรงมาก แอนดี้รีบเดินมาที่ราชสีห์ และเห็นว่ามันกำลังลืมตาและอยู่ในสภาพที่เศร้าสร้อย
เจ้านั่นเองเจ้าหนู ชีวิตข้าคงจบแค่นี้แล้วละ พรุ่งนี้นายพรานคงจับตัวข้ากลับไปขังกรง แล้วจากนั้นพวกมันก็ฆ่าข้า
ราชสีห์พูด
ท่านไม่ต้องกลัวไปท่านราชสีห์ ตามคำสัญญา ข้าจะช่วยเหลือท่านเอง
แอนดี้กล่าว
จากนั้นมันก็ทยอยกัดเชือกที่ทำเป็นตาข่ายโดยรอบทีละเส้น จนขาดหมด ทำให้ตาข่ายคลายตัวของราชสีห์ออกมา ราชสีห์ค่อย ๆ ใช้เท้ายันพื้นให้ทรงตัวขึ้นยืนได้ แล้วมองดูว่าตนเองหลุดออกจากพันธนาการของนายพรานแล้ว มันดีใจกระโดดโลดเต้นใหญ่ จนขาของราชสีห์เผลอไปแตะเอากับดักนายพรานอีกอัน และแล้วกับดักก็รวบทั้งหนูทั้งราชสีห์ติดกับดักอยู่ตรงนั้น
เจ้าคงต้องช่วยข้าอีกรอบแล้วละ
ราชสีห์กล่าว
จบ.
ต้นฉบับเป็นนิทานอีสป แก้ไขและเขียนใหม่โดย นาย สุธี ทองคำ (ธี) แอดมินเพจ TEEVIEWER
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
