ในช่วงหนึ่งของชีวิตใครหลายๆคน มีเรื่องราวมากมายให้น่าจดจำ แต่ในหลายๆครั้งเรากลับจดจำช่วงเวลาที่เจ็บปวดได้แม่นยำกว่า ช่วงเวลาที่มีความสุขทำไมจึงเป็นเช่นนั้น เพราะเราเสพติดความเจ็บปวดมากกว่าความสุขอย่างนั้นหรือ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความสำเร็จในหน้าที่การงาน การได้ซื้อของที่อยากได้ การได้ลาพักร้อนติดกันหลายๆวัน ทั้งหมดนี้ล้วนสร้างความสุข แต่พอสิ่งเหล่านี้มันเกิดขึ้นซ้ำๆ บ่อยๆ จนเป็นความเคยชิน เรากลับไม่รู้สึกมีความสุขกับมันมากเหมือนอย่างในตอนแรก และที่แปลกไปกว่านั้น คือ
เมื่อใดก็ตามที่เราต้องเผชิญกับความล้มเหลว ความท้อแท้สิ้นหวัง เรากลับรู้สึกเจ็บปวดกับมันอย่างยาวนานแม้เวลาจะผ่านล่วงเลยไป ก็ยังรู้สึกกับมันไม่ต่างจากครั้งแรกเสมอ สิ่งนี้เองกระมังที่ทำให้คนเราพยามแสวงหาความสุขเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ มีรถคันแรกก็ตื่นเต้นดีใจ พอนานไปก็อยากได้รถคันใหม่ที่แพงขึ้น สวยขึ้น ทั้งๆที่บางครั้งมันก็ไม่จำเป็นกับชีวิต เพียงแค่เราต้องการที่จะค้นพบความสุขอีกครั้งเหมือนในตอนแรก วนเวียนไปอย่างนี้เรื่อยๆ กับทุกๆเรื่องราวที่ผ่านมาในชีวิต
แล้วสิ่งใดเล่าคือสุดยอดปรารถนา สุดยอดแห่งความสุขของมนุษย์กันแน่ ถ้าความรู้สึกนี้เกิดขึ้นในเรื่องที่ไม่ควรเกิดเช่นความรัก มันจะก่อให้เกิดความเจ็บปวดต่ออีกฝ่ายไม่มากก็น้อยเลยทีเดียว เป็นการทำร้ายมนุษย์ด้วยกันเองเพียงเพื่อสนองตอบต่อความปรารถนาที่จะมีสุขอันไร้จุดสิ้นสุด
ชีวิต เกิดมา เพียงหนึ่ง
ใยจึง ถวิล โหยหา
ได้คืบ เพิ่มศอก ต่อวา
นั้นหนา คือสิ่ง ใดกัน
บางคน เรียกว่า กิเลส
ไร้ขอบ ไร้เขต ใดกั้น
เพิ่มพูน มากขึ้น ทุกวัน
จากศูนย์ ถึงพัน ไม่พอฯ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
