เด็กหญิงคนหนึ่ง
เติบโตมา ด้วยการเป็น ลูก “คนกลาง”
บังเอิญ เธอได้ยิน ยายพูดว่า
“พ่ออยากได้ลูกสาว กับลูกชาย
คนโตเป็นหญิง พอเธอเป็นหญิง พ่อเลยไม่รักเธอ เท่าพี่กับน้อง ที่เป็นหญิง และชาย
คำพูดที่อาจเกิดจากความไม่รู้ ของคุณยายในวันนั้น
ทำให้โลกในจิตใต้สำนึกของเด็กหญิง เต็มไปด้วยคำว่า
“พ่อ แม่ไม่รัก” และโปรแกรมตัวเองว่า “ไม่เป็นที่รัก” จึงต้องพยายามทำทุกอย่าง ให้ ผู้อื่นรักและยอมรับ
เธอจึงเติบโตมาพร้อมกับ การพยายามทำทุกอย่าง ให้ทุกคน “พอใจ” ยกเว้น “ตัวเอง”
นานวันเข้า ด้วยความเป็นคน “ทำทุกอย่าง” “ทำได้ทุกอย่าง” ผู้คนในองค์กร จึงชื่นชมว่าเธอ เก่ง
เธอแฝงสมการ ต่อไป ว่า คนเก่งต้องทำได้ทุกอย่าง
แต่นานวันเข้า เธอกลับรู้สึกว่า ผู้คนเริ่มใช้ผลประโยชน์จากเธอ เธอทำงานหนัก ในส่วนของคนอื่นด้วย
สะสมเป็น ความเครียด และเบื่อหนาย แบบไม่รู้ตัว
เมื่อเธอ เห็น “ราก”
แต่ละราก
เธอจึงเข้าใจตัวเอง
ว่า เด็กน้อยคนนั้น ที่สร้างโลกของตัวเองขึ้นเอง ว่า พ่อแม่ไม่รัก จริงๆแล้วไม่ใช่เลย เธอมี moment มากมาย ที่แสดงให้เห็นว่า “เธอเป็นที่รักเสมอ “ เพียงแต่เธอ ลองมองหาดู
น้ำตาเธอไหล เพราะความรักและคิดถึงพ่อ
ในบั้นปลายชีวิตพ่อ เธอได้ดูแล และตอบแทนพระคุณอย่างดี
วันนี้เธอพร้อมแล้ว กับสมการใหม่
เธอเป็นที่รัก ดีพร้อม และดีพอเสมอ
เธอไม่จำเป็นต้องให้ใครมาชื่นชมหรือรักเธอ เพราะเธอพบความรักและมั่นใจในตัวเองแล้ว
และคนเก่ง ไม่จำเป็น ต้องทำได้ทุกอย่าง
เพียงเลือกทำในสิ่งที่ตนเองต้องทำ ให้ได้ทีที่สุด และผลลัพธ์มากที่สุด โดยไม่เบียดเบียนตนเองและผู้อื่น
เธอเพียงรับผิดชอบในส่วนของเธอให้ดีที่สุด
แต่ไม่จำเป็น ต้องยอมรับทำในส่วนของผู้อื่นที่เขาต้องรับผิดชอบ เช่นกัน
“จงเมตตาตนเองก่อนเสมอ”
“จงให้ตนเองก่อน”
เราไม่อาจเป็นหนึ่งเดียวกับตนเองได้ หากทอดทิ้งตนเอง
เธอยิ้ม มั่นใจ และค้นพบเป้าหมายใหม่ ในการเดินทาง
ในอีกครึ่งขีวิต ที่เหลือ
ขอบคุณที่ได้เจอกัน
💚
ความเป็นของมนุษย์คนหนึ่ง เริ่มต้นที่ “บ้าน”
คุณกำลังปลูกสิ่งใดอยู่ ……….
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
