ผู้ที่อยู่เคียงข้าง
... ชีวิตเป็นดั่งรถไฟมุ่งสุสาน ...
ชีวิตเป็นดั่งรถไฟมุ่งสุสาน
ระหว่างทางมีสถานีมากมาย
ไม่มีใครไปกับเราได้ตลอดเส้นทาง
ไม่ว่าจะญาติ มิตร คนรัก
เราจะได้พบคนไปคนมา คนขึ้นคนลง
หากโชคดี จะมีคนไปเป็นเพื่อนระยะหนึ่ง
เมื่อคนคนนั้นจะลงรถ แม้อาลัยอาวรณ์
ก็จำต้องโบกมือลาด้วยความขอบคุณ
สถานีต่อไป จะมีอีกคนเป็นเพื่อนร่วมทางต่อ
กาแฟขมหรือหวาน ไม่อยู่ที่การคน
แต่อยู่ที่ใส่น้ำตาลหรือไม่
ความเจ็บปวดรวดร้าว ไม่อยู่ที่จะลืมเลือนอย่างไร
แต่อยู่ที่มีกำลังใจเริ่มต้นใหม่หรือไม่
ผู้ไล่ล่ากระต่ายทีเดียวสองตัวนั้น จะไม่ได้เลยสักตัว
อย่าโลภอยากได้ทุกสิ่ง อยากรู้ทุกอย่าง ทำได้ทุกเรื่อง
ทำสิ่งที่เราเองถนัดที่สุดดีที่สุด
น้ำดื่มแบบเดียวกัน
ซื้อที่ร้านสะดวกซื้อ 10 บาท
ซื้อที่ภัตตาคารห้าดาว 30 บาท
บ่อยครั้ง ค่าของคนถูกกำหนดด้วยตำแหน่งแห่งที่ที่ยืนอยู่
ความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคนมักเป็นเช่นการถักไหมพรม
เวลาถักนั้นร้อยไปทีละเข็มทีละห่วง
ใส่ใจ ใช้เวลายาวนาน
ทว่า เวลารื้อ ดึงเบาๆ ก็หลุดหมด
การแต่งงาน ไม่ใช่ 1+1=2
แต่คือ 0.5+0.5=1
ทั้งสองคนต่างเฉือนเอานิสัยและข้อบกพร่องของตนทิ้ง
แล้วรวมเข้าด้วยกันจึงเป็นหนึ่ง
โจทย์ชีวิตมี 4 ข้อ
การเรียน การงาน การแต่งงาน ครอบครัว
คะแนนเฉลี่ยสูงจึงสอบผ่าน
อย่าได้ทุ่มเวลาและพลังไปกับข้อใดข้อหนึ่งเพียงข้อเดียว
จะสอบตก
ชั่วชีวิตหนึ่ง จะว่ายาวก็ยาว จะว่าสั้นก็สั้น
ถนอมวันคืนที่ญาติมิตรอยู่เคียงข้าง
หากพลาดแล้วจะพลาดเลย!
ขอบคุณฟ้าดิน พ่อแม่พี่น้อง มิตรสหาย คนข้างกาย
ชาตินี้ได้พานพบ
ชาติหน้าไม่แน่ว่าจะพบพานกันอีก
ทะนุถนอมกันเถิด ...
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
