เรื่องเวลาที่ใช้ในแต่ละวัน มันเป็นเวลาของโลก ที่เราให้เวลา ใช้ไปตามอารมณ์ นึกคิด มีภาระที่ต้องหากิน เมื่อต้องไปทำมาหากิน ก็ต้องใช้อารมณ์ มันก็เป็นเวลาของโลกที่เราใช้อารมณ์ ไปสร้างกรรม เค้าจึงว่า โลกนั้นมีแต่กรรม เมื่อเรารู้ว่า ชีวิตเราทั้งวันทั้งคืนมีแต่อารมณ์ไม่เคยหยุดนิ่ง เพราะเราให้เวลานั่นอยู่กับโลก
เมื่อเรารู้จักธรรม เราก็แบ่งเวลา นำกายพ่อแม่มาสวดมนต์ไหว้พระ นั่งสมาธิ เดินจงกรม ปฏิบัติธรรมของเรา เราก็ให้เวลานั่นเป็นเวลาของธรรม แล้วเราก็ไม่ใช่ผู้สักแต่ว่ารู้ธรรม รู้แล้วมาถือไว้เฉยๆ มันก็ไม่ได้ประโยชน์ เมื่อรู้จักธรรม เราก็ให้เวลากับตัวเอง เป็นเวลาของธรรม เป็นเวลาที่เราตัดพันธนาการทางจิตวิญญาณที่อยู่กับอารมณ์ของโลก ให้เวลากับจิตของตัวเอง มาสร้างบุญ สร้างกุศลบารมี ให้แก่จิต เพื่อที่จิตจะได้สงบ สงบจิตสงบใจอยู่ในธรรม
เมื่อเราค่อยๆทำจิตใจแบ่งเวลาให้เวลาให้แก่กายแก่จิตมาอยู่ในรอยเป็นเวลาของธรรม จิตก็จะได้คำว่าบุญกุศล จิตเราก็จะค่อยๆเรียนรู้จักคำว่ากรรม คำว่าบุญกุศล การประพฤติปฏิบัติธรรม นั่นได้อานิสงส์เป็นประโยชน์อะไรให้แก่จิต จิตก็จะค่อยๆเข้าใจเรียนรู้ขึ้นมา มีสติสัมปชัญญะที่รู้จักกรรม มีสติสัมปชัญญะรู้จักธรรม เมื่อรู้จักกรรม รู้จักธรรม จิตก็จะรู้จักคำว่า สร้างบุญกุศลหนีเวรกรรมเกิดขึ้น
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
