2. ที่จริงหนังชีวประวัตินักร้องชื่อดังสมัยก่อนเนี่ย มันไม่ค่อยต่างกันนะ อย่างหนังของ Ray Charles / Johny Cash (Walk the line) / Edith Piaf (La Vie En Rose) เส้นเรื่องอะไรต่าง ๆ ไม่ค่อยต่างกัน คือเริ่มจากพรสวรรค์ โด่งดัง ติดยา ตกต่ำ แล้วก็มาถึงทางแยก ถ้าเลิกยาได้ก็ไปต่อ แต่ถ้าเลิกไม่ได้ก็ตายไปตั้งแต่ยังไม่ถึงวัยอันควร ซึ่ง Elvis คืออย่างหลัง
🔸➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖🔸
3. เราชอบการเล่าชีวิตของ Elvis ผ่านสายตาของ Colonel Tom Paker ผจก. ส่วนตัวของ Elvis (แสดงโดย Tom Hanks) แล้วเริ่มเปิดประโยคด้วย “ใคร ๆ ก็หาว่าผมหาประโยชน์จาก Elvis และการที่ Elvis ต้องตายในวัย 42 นี่ก็เป็นเพราะผม” ซึ่งเป็นการเริ่มหนังด้วยความน่าค้นหา และอยากติดตามหาคำตอบว่า จริงรึเปล่าล่ะ? หรือ Colone จะแก้ตัวยังไง?
5. ดนตรีประกอบในเรื่องน่าสนใจเพิ่มมากขึ้นไปกว่าหนังชีวประวัตินักร้องทั่วไป ตรงที่นอกจากจะได้ฟังเพลงของเจ้าของเรื่องอย่างจุใจ ก็ยังได้เสพงานของนักร้องคนอื่นที่นำมาประกอบเส้นเรื่องบางช่วงได้พอเหมาะพอเจาะ อาทิ เพลง The King and I ที่ร้องโดย Eminem กับ CeeLo ส่วนตัวรู้สึกว่าเพลงสไตล์ Hip Hop ที่ใส่เข้ามามันกลมกล่อมกับเนื้อเรื่องของชีวิต Elvis ช่วงนั้นแบบดีงามมาก
7. ภาพของ Elvis และ B.B. King ที่สนิทสนมกันในช่วงหนึ่ง ทำให้ฉันรู้สึกเสียดายมาก หาก Elvis รอดเส้นทางอันตรายมาได้ เหมือน B.B. King หรือ Ray Charles ก็คงจะดีสินะ การเป็นตำนานไม่มีความจำเป็นเลยที่ต้องตายตั้งแต่ยังหนุ่ม
Elvis และ B.B. King จากในหนัง
🔸➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖🔸
8. นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ดู Tom Hanks ในบทแอบร้าย ไม่ใช่ผู้ชายอบอุ่นอย่างเคย (เค้าอาจจะเคยเล่นร้ายล่ะมั้ง แต่ภาพจำมันคือ Forest gump / Saving Private Ryan / Cast away / The Green Mile ไปแล้วอ่ะ)
Tom Hanks และ Colonel Tom Parker ตัวจริง
ต้องขอบคุณ Special Effect ที่แต่งหน้าให้ดูไม่ใจดี ดูไม่น่าไว้ใจ ไหนจะเพิ่มพุงใหญ่ ให้บุคลิคดูเป็นคนแก่ขี้โกงอีก บวกกับการแสดงขั้นเทพของพี่ Tom Hanks ก็ทำให้เชื่อสนิทใจตั้งแต่ออกมาฉากแรกว่า “มึงนี่มันไว้ใจไม่ได้” เป็นการแสดงที่ใช้สายตาเสียส่วนใหญ่ (แต่อีความอุ้ยอ้ายเดินไม่ถนัด แล้วต้องวิ่งบ้าง ขึ้นลงบันไดอย่างเร็วบ้าง ทำให้อดเวทนาสงสารสังขารของแกเหมือนกันนะ)
10. สิ่งที่ชอบมากที่สุดในหนังเรื่องนี้ก็คือ บรรยากาศของ Beale Street ในเมือง Memphis อันเป็นที่ตั้งของคลับนักร้องผิวดำหลายร้าน ซึ่งในเรื่องเน้นไปที่ Club Handy ที่เราจะได้ฟังเพลงจากปากของ Big Mama แทรกเข้ามาในเรื่องด้วย ซึ่งก็ยังไม่แน่ใจตัวเองว่าชอบตรงไหน ประทับใจอะไร แต่หลังจากดูหนังจบไปแล้วสองสามวัน พอต้องนึกถึงหนังเรื่อง Elvis ภาพบรรยากาศของ Club Handy และ B.B. King ที่โผล่จากหน้าต่างชั้นสองแล้วตะโกนเรียก E.P. ก็ลอยขึ้นมาอันดับแรกเลย
(E.P. = ชื่อย่อของ Elvis Presley ที่ B.B. King เรียก)