3 ก.ย. 2022 เวลา 02:32 • นิยาย เรื่องสั้น
#หายไปนาน ลองกลับมาเขียนบทความดูสักหน่อย#
เมื่อตื่นลืมตาขึ้นมาพบแสงแรกของวัน นั่นหมายถึงเราได้ผ่านช่วงเวลาในอดีต คือเมื่อวาน ก้าวมาสู่ช่วงเวลาของปัจจุบัน คือวันนี้ และอีกไม่นานก็จะผ่านไปถึงช่วงเวลาของอนาคตคือพรุ่งนี้ ซึ่งไม่รู้ว่าจะมีหรือเปล่า
ทุกสิ่งล้วนเกิดขึ้นเป็นวัฏจักร
ถ้าตื่นมาแล้วมีลมหายใจ ก็ต้องวนเวียนอยู่กับวัฏจักรนี้ต่อไป ลมหายใจสิ้นสุดลงเมื่อไหร่ วัฏจักรของภพนี้จึงจะหมดไป และไปเริ่มต้นใหม่ในภพหน้า
การพบและการจากลาไม่ใช่ความบังเอิญ ทุกสิ่งถูกจัดสรรและกำหนดด้วยบุญและกรรมให้พบพาลและจากไปตามกาลเวลา จะช้าหรือเร็วก็มิอาจรู้ได้
1
ทุกสิ่งมิอาจถูกบังคับให้คงอยู่ได้ ใบไม้ยังร่วงหล่น แสงดาวยังมองเห็นตอนฟ้ามืดและหายลับตาไปตอนสว่าง พระอาทิตย์ยังหมุนวนขึ้นลงตามเวลา แล้วคนเรานี้หนาจะรอดพ้นการจากลาได้อย่างไรกัน
ในเมื่อไม่รู้ว่าวันไหนการจากลาจะมาถึง เราจึงควรดูแลทุกสิ่งในปัจจุบันให้เสมือนว่าวันนี้คือวันสุดท้ายที่เราจะได้พบเจอ … ขอบคุณการพบเจอ และการจากลาที่เข้ามาให้เราได้เรียนรู้ว่านี่คือสัจธรรมของชีวิตที่แท้จริง
โฆษณา