ทำให้ร้างไป ต่อมาเมื่อกระแสน้ำเปลี่ยนทิศอีกครั้ง บริเวณวัดเดิมจึงโผล่พ้นเป็นเกาะขึ้นมา ทำให้เห็นฐานพระวิหาร เศษอิฐ ไม้และซากพระพุทธรูปหินมากมาย ชาวบ้านจึงช่วยกันขุดแต่งและบูรณะจนเป็นวัดขึ้นอีกครั้งโดยให้ชื่อว่าวัดฝั่งหมิ่น (คำว่า “ฝั่งหมิ่น” หมายถึง แผ่นดิน (ฝั่ง) ที่อยู่หมิ่นจนเกือบจะหลุด