4 ก.ย. 2022 เวลา 03:39 • ความคิดเห็น
ในสมัยพุทธกาล พระพุทธองค์ไม่ประสงค์ให้สตรีบวชในพระพุทธศาสนาเนื่องจาก
1. ไม่ต้องการให้ผู้หญิงลำบาก เพราะการบวชเป็นพระจะมีสิกขาบท (ข้อห้าม)
และกิจทางสงฆ์อีกมาก
ยากแก่การที่ผู้หญิงจะทำได้ รวมถึงความปลอดภัยในการอยู่ในแต่ละสถานที่
2. พระองค์ต้องการให้
ผู้หญิงเป็นกำล้งของพระศาสนาในฐานะของอุบาสิกา
(ซึ่งเป็นเสาหลักหนึ่งของ
พุทธบริษัท 4) ดูแลปัจจัย4
เพื่อช่วยให้พระภิกษุมีกำลัง
ในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา ไม่ต้องกังวลเรื่องความเป็นอยู่
3. การที่มีสตรีบวชในพระศาสนาจะทำให้อายุของพระศาสนาสั้นลง เนื่องจาก
เพศบุรุษ ชื่อว่า อุดมเพศ
ควรแก่การบวชมากกว่า
สตรี (ศีกษาเพิ่มเติมได้จาก
กัมมวิภังคสูตร : เหตุที่ทำให้
เกิดเป็นหญิงและชาย)
4. มาตุคามหรือสตรี
เป็นภัยของพรหมจรรย์
แม้ในพุทธกาลก็ยังมีเหตุ
เกิดจากความคลุกคลี
ใกล้ชิด การมีความสัมพันธ์ทางเพศ ไม่เว้นแม้แต่แม่ที่เป็นภิกษุณีกับลูกที่บวชเป็นภิกษุ ก็เคยเกิดขึ้นแล้ว
จากเหตุผลทั้ง 4 ข้อนี้
น่าจะได้คำตอบชัดเจน
นะคะ
ส่วนความเป็นเหตุเป็นผล
ศึกษาได้จาก กิเลส - กรรม
- วิบาก
ปฏิจจสมุปบาท จะเห็นความเป็นเหตุและผลต่อเนื่องกันไปเป็นสายอย่างไม่รู้จบ
เรียกว่า สังสารวัฏ
แม้แต่สิ่งที่เพื่อนคุณไม่เชื่อ
เรื่องความเป็นเหตุเป็นผล
ก็คือ ไม่เชื่อเรื่องกรรม
เป็น อวิชชา คือ ความไม่รู้
(หรือโมหะ คือความหลง)
เป็นต้นทางของกิเลส
ทุกชนิด
ซึ่งจะทำให้ผู้นั้นจมอยู่ในวัฏฏะแบบหาทางออก
ไม่เจอ จนกว่า
จะพบกัลยาณมิตรช่วย
ชี้ทาง และสัมมาทิฎฐิเกิด
จึงหาทางออกจากทุกข์
และความเห็นผิดได้
ขออนุโมทนาบุญกับกุศลจิต
ที่สนใจศึกษาและปฏิบัติธรรม ซึ่งเป็นการสืบต่อพระพุทธศาสนาได้คงอยู่ตลอดไป สาธุค่ะ
โฆษณา