ช่วงเห่อธรรม
อยากบันทึกความเป็นไปในการปฏิบัติของแต่ละช่วง
ช่วงนี้พบว่า เป็นช่วง "เห่อธรรม"
รู้เนื้อรู้ตัวว่าพยายามปฏิบัติทุกวันไม่ให้ขาด
เริ่มเพิ่มระยะเวลาเรื่อยๆ จาก 15 นาทีในทุกๆวัน
เป็นวันละ 2 ครั้ง เช้าเย็น
ตอนนี้เริ่มเพิ่มเป็นครั้งละประมาณ 30 นาทีถึง 1 ชม.
แล้วแต่ความง่วงง้าวและภาระกิจในแต่ละวัน
ยังทำไม่ได้ทุกวันเหมือนตอน 15 นาที
แต่ประคองตัวเองให้ฝึกกรรมฐานให้ได้ทุกวัน
กลางวันก็ตุนสติไว้เท่าที่รู้สึกตัว
ถ้าวันไหนไม่ได้ทำสมาธิจริงๆ
อย่างน้อยระหว่างวันก็ยังได้ฝึกสติอยู่บ้าง
และเนื่องจากไม่เข้าใจอะไรหลายๆอย่าง
เลยพยายามหาความรู้ในช่วงนี้
กลายเป็นว่าติดที่จะฟังธรรมะทุกวัน
หรือแทบจะทุกช่วงที่เป็นไปได้เลยก็ว่าได้
รู้ว่ามี "ความอยาก" ในการฝึกปฎิบัติอยู่เรื่อยๆ
ก็ดูมันไปเรื่อยๆ ไม่รู้จะสิ้นสุดตรงไหนเหมือนกัน
เพราะยังดูไม่ทันไร
ความไวของความคิดก็เปลี่ยนเรื่องซะแล้ว
ค่อนข้างฟุ้งซ่านเป็นทุนเดิม
เลยพยายามทำความเข้าใจตัวเองว่า
กรรมฐานแบบไหนเหมาะกับตัวเองที่สุด
ณ ตอนนี้ยังติดดูลมหายใจ
และความเคลื่อนไหวของร่างกายเป็นหลัก
เพราะยังแยกไม่ออกว่า
อะไรคือจิต
อะไรคือความคิด
อะไรคืออารมณ์
เป็นแค่ความรู้สึกตัวที่ยังแยกแยะอะไรไม่ได้
ด้วยความที่รู้ (จากความคิดที่ฟังจากคำบอกเล่า) ว่า
ทุกอย่างจะมีวันเสื่อม
กลัวว่าวันที่ไม่มีพลังใจในการทำกรรมฐาน
หรือแพชชั่นในการภาวนาแล้ว
จะได้กลับมาอ่านบทความนี้
เพื่อเตือนว่า
ให้ตั้งใจ เหมือนความสนใจและใส่ใจในตอนนี้
เป็นแค่ผู้ดู ไม่เพ่ง ไม่เผลอ
อุเบกขาให้ได้
จนกว่าจะเห็นไตรลักษณ์ด้วยจิตไม่ใช่แค่ความคิด
อวยพรให้ตัวเองแน่วแน่แบบนี้
ตั้งแต่ลืมตาตื่นจนหลับไป
อยู่อย่างกลมกลืนให้ได้ในร่างฆราวาส
ที่ยังคงทำภาระหน้าที่ในโลกอย่างสมบูรณ์
เท่าที่จะเป็นไปได้
จนกว่าจะพบ "ความจริงที่จริงแท้"
แม้สักเสี้ยวก็ยังดี
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
