พ่อเสีย ตอนเราอายุ 23 ปี เรียนจบพอดี เราเสียใจมาก ใช้เวลานานกว่าจะทำใจได้ ชีวิตลำบากตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
แต่สำหรับแม่ เสียตอนเราอายุ 35 ตั้งแต่รู้ว่าเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย หมอบอกว่าอยู่ได้อีก 6เดือน มันเป็นช่วงเวลา 6 เดือนที่ทรมาน ร้องไห้บ่อยมาก เพราะกลัวจะสูญเสียท่าน แต่พอแม่ตายจริงๆ ไม่เหลือน้ำตาให้ร้องไห้แล้ว เพราะร้องไห้มาเยอะแล้ว รู้ล่วงหน้าแล้ว ว่าจะมีวันนี้ ทำใจมานานแล้ว
การอยู่คนเดียว ไม่ได้เลวร้ายอะไร เพราะเรามีนิสัย ชอบอยู่คนเดียวมานานแล้ว อิสระดี เรามีวินัยในตัวเองพอสมควร ดูแลตัวเองได้
ส่วนพ่อแม่ เรายังคงไหว้ทุกเทศกาลก็เหมือนเจอกันปีหนึ่ง หลายหนอยู่ ไม่ได้หายไปจากความรู้สึก ยังคิดถึงอยู่เสมอ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
